Τζόρτζιο ντε Κίρικο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο ντε Κίρικο γεννήθηκε στο [[Βόλος|Βόλο]] και ήταν ο πρωτότοκος γιος του [[Εβαρίστο ντε Κίρικο|Εβαρίστο]] και της Τζέμα ντε Κίρικο. Οι πρόγονοί του ήταν [[ιταλία|ιταλικής]] καταγωγής που εγκαταστάθηκαν και κατοικούσαν στην ανατολική [[Μεσόγειος|Μεσόγειο]] αρκετές γενιές πριν. Ο πατέρας του εργαζόταν ως μηχανικός και επέβλεπε την κατασκευή του θεσσαλικού σιδηροδρομικού δικτύου το [[1881]], ενώ η μητέρα του ήταν πρώην τραγουδίστρια της [[όπερα|όπερας]]<ref>{{cite journal |last=Falzone-Ρίζου |first=Μαρία |title=Το πορτρέτο της οικογένειας του Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο στο Βόλο |journal=[[Η Θεσσαλία (εφημερίδα)|Η Θεσσαλία]] - Διαδρομές (ένθετο) |location=Βόλος |date=13 Ιουλίου 2014 |page=31}}</ref>. Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε μόνιμα στην [[Ελλάδα]] το 1897, εννέα χρόνια μετά τη γέννηση του. Ο αδελφός του, Αντρέα Αλμπέρτο, ακολούθησε επίσης σταδιοδρομία στη ζωγραφική και τη λογοτεχνία, χρησιμοποιώντας από το 1914 το ψευδώνυμο [[Αλμπέρτο Σαβίνιο]]. Το ελληνικό περιβάλλον και ο ελληνικός πολιτισμός, μέσα στον οποίο μεγάλωσε ο ντε Κίρικο, υπήρξε πηγή έμπνευσης για εκείνον. Σε ένα αυτοβιογραφικό του κείμενο, περιέγραψε τα παιδικά του χρόνια με αναφορά στην αρχαία [[ελληνική μυθολογία]] και ειδικότερα στο μύθο της Αργοναυτικής εκστρατείας με αφετηρία το Βόλο, γράφοντας: «[...] πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη γη του Κλασικισμού, έπαιξε στις ακτές που είδαν την Αργώ να ξεκινάει το ταξίδι της, στους πρόποδες του βουνού που ήταν μάρτυρας στη γέννηση του γοργοπόδαρου Αχιλλέα και στις σοφές νουθεσίες τού δασκάλου του, του [[κένταυρος|κένταυρου]]»<ref>Holzhey, 10</ref>. Ο Εβαρίστο ντε Κίρικο επιθυμούσε να ακολουθήσει ο γιος του το επάγγελμα του μηχανικού, ωστόσο ενθάρρυνε τελικά τα καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα των παιδιών του και ανέθεσε σε ιδιωτικούς δασκάλους τη μόρφωσή τους. Πρώτος δάσκαλος του ντε Κίρικο υπήρξε ένας νέος Έλληνας ζωγράφος από την Τεργέστη, ονόματι Μαυρουδής<ref>Soby, 6</ref>. Αργότερα, την περίοδο 1903-5, φοίτησε στην [[Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών]], με δασκάλους τους [[Γεώργιος Ροϊλός|Γεώργιο Ροϊλό]], [[Κωνσταντίνος Βολανάκης|Κωνσταντίνο Βολονάκη]] και [[Γεώργιος Ιακωβίδης|Γιώργο Ιακωβίδη]]. Το Μάιο του 1905 σημειώθηκε ο θάνατος τού πατέρα του, γεγονός που πιθανώς συνδέεται με την αποτυχία του, την ίδια χρονιά, στις τελικές εξετάσεις της σχολής.