Χρήστης:ChriTsam/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

'''1.Δεξιός κόλπος<ref name=":0" /><ref name=":3" />'''<ref name=":4">{{Cite book|title=Κλινική Ανατομία 2η έκδοση|first=K.L.|last=Moore|publisher=ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Π. Χ. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ|isbn=9789963716074|year=2016|location=-|page=122-184|quote=}}</ref>

'''2.Αριστερός κόλπος<ref name=":0" /><ref name=":3" />'''<ref name=":4" />

'''3.Άνω κοίλη φλέβα<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''4.Αορτή<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''5.Πνευμονικές αρτηρίες<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''6.Πνευμονικές φλέβες<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''7.Μιτροειδής βαλβίδα<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''8.Αορτική βαλβίδα<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''9.Αριστερή κοιλία<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''10.Δεξιά κοιλία<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''11.Κάτω κοίλη φλέβα<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''12.Τριγλώχινη βαλβίδα<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''13.Πνευμονική βαλβίδα<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''-Πρόσθιος μεσοκοιλιακός κλάδος''' (αριστερός πρόσθιος κατιόντας κλάδος)<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />

'''-Μεσοκοιλιακοί διαφραγματικοί κλάδοι''' (Διατιτραίνοντες)<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />

'''-Διαγώνιοι κλάδοι του πρόσθιου μεσοκοιλιακού κλάδου<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''-Περισπώμενος κλάδος<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''-Αριστερή επιχείλιος αρτηρία<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''-Οπισθοπλάγιοι κλάδοι<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''-Κλάδος κολποκοιλιακού κόμβου<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''-Δεξιός επιχείλιος κλάδος (οξύς)<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''-Οπίσθιος μεσοκοιλιακός κλάδος (οπίσθια κατιούσα αρτηρία)<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''-Κλάδοι οπισθίως της αριστερής κοιλίας<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''-Μείζων καρδιακή φλέβα<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''-Ελάσσων καρδιακή φλέβα<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''-Μέση καρδιακή φλέβα<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''-Οπίσθια φλέβα της αριστερής κοιλίας<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''-Λοξή φλέβα του αριστερού κόλπου (Marshall)<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" />'''

'''1.Φλεβόκομβος''' <ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":1">{{Cite book|title=JUNQUEIRA'S ΒΑΣΙΚΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ|first=Carlos|last=Junqueira|publisher=Broken Hill|isbn=9789963716890|year=2015|location=Cyprus|page=299-302|quote=}}</ref><ref name=":2">{{Cite book|title=Εισαγωγή στη Φυσιολογία του Ανθρώπου: Από τα Κύτταρα στα Συστήματα|first=ΛΟΡΑΛΙ|last=ΣΕΡΓΟΥΝΤ|publisher=ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ|isbn=9786185135027|year=2016|location=Greece|page=396|quote=}}</ref>

'''2.Μεσοκολπική οδός'''<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":1" /><ref name=":2" />

'''4.Μεσοκομβική οδός'''<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":1" /><ref name=":2" />

'''6.Κολποκοιλιακός κόμβος'''<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":1" /><ref name=":2" />

'''7.Κολποκοιλιακό δεμάτιο του His'''<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":1" /><ref name=":2" />

'''8.Δεξιός κλάδος του δεματίου του His<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":1" /><ref name=":2" />'''

'''9.Αριστερός κλάδος του δεματίου του His''' <ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":1" /><ref name=":2" />

'''12.Ίνες Purkinje (Πουρκινιέ)''' <ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref name=":4" /><ref name=":1" /><ref name=":2" />

Η καρδιά χωρίζεται με 3 στιβάδες, οι στιβάδες αυτές από μέσα προς τα έξω είναι το '''ενδοκάρδιο''', το '''μυοκάρδιο''' και το '''επικάρδιο <ref name=":1" />'''<ref name=":5">{{Cite book|title=Ιστολογία με στοιχεία κυτταρικής βιολογίας|first=Abraham|last=Kierszenbaum|publisher=ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Π. Χ. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ|isbn=9789604892402|year=2013|location=-|page=153-176|quote=}}</ref>

Διαθέτει 3 υποστοιβάδες <ref name=":1" />

* '''Εσωτερική στοιβάδα''', διαθέτει ένα ενδοθήλιο με συνδετικό στηρικτικό ιστό<ref name=":1" /><ref name=":5" />

* '''Μεσαίο μυοελαστικό πέταλο''', που αποτελείται από λείες μυϊκές ίνες και συνδετικό ιστό<ref name=":1" /><ref name=":5" />

* '''Υπενδοκάρδιο''', η οποία συνέχεται με το μυοκάρδιο, μέσα σε αυτή την στοιβάδα εντοπίζονται τροποποιημένες μυϊκές ίνες όπου λειτουργούν σαν κλάδοι του βηματοδοτικού κέντρου<ref name=":1" /><ref name=":5" />

Το μυοκάρδιο αποτελεί την παχύτερη στοιβάδα από της τρείς και αποτελείται κυρίως από τον καρδιακό μύ. Αυτή η στοιβάδα είναι σαφώς παχύτερη στις κοιλίες και ιδίως στην αριστερή όπου δέχεται και μεγαλύτερες μηχανικές πιέσεις αλλά και έχει ανάγκη για περισσότερες μυϊκές ίνες για αποδοτικότερη συμπίεση <ref name=":1" /><ref name=":5" />

Το επικάρδιο είναι αποτελει ένα μονόστοιβο πλακώδες επιθήλιο και ένα στρώμα χαλαρού συνδετικού ιστού που περιέχει αγγεία και νεύρα που έχει επίσης και υποστηρικτικό χαρακτήρα. Εδώ θα συναντήσουμε εναποθέσεις λοιμώδους ιστού όπου επαλείφει το επικάρδιο με σκοπό την προστασία από κραδασμούς<ref name=":1" /><ref name=":5" />

Η καρδιά είναι ένας κοίλος σάκος ο οποίος γεμίζει αίμα, σκοπός της είναι να ωθήσει το αίμα εκεί που πρέπει, δηλαδή είτε στο υπόλοιπο σώμα μέσω της αορτής ώστε να τροφοδοτήσει, είτε να στείλει το αίμα να επανοξυγονωθεί μέσω των πνευμονικών αρτηριών στους πνεύμονες.<ref name=":2" /><ref name=":6">{{Cite book|title=GUYTON AND HALL, ΙΑΤΡΙΚΗ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ|first=ΑΡΘΟΥΡ|last=ΓΚΑΙΤΟΝ|publisher=ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΡΙΣΙΑΝΟΥ|isbn=9789605831752|year=2017|location=Ελλάδα|page=101-149|quote=}}</ref>

αποτελεί μια αντλία με δύο φάσεις, σκοπός της είναι η κυκλοφορία του αίματος από την σκοπιά του μηχανικού έργου, δηλαδή την κυκλοφορία μέσα στα αγγεία μέσω της εξώθησης από τον καρδιακό μύ. Αναλυτικότερα, το έργο της καρδίας είναι να στείλει το οξυγονωμένο και πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά αίμα στην περιφέρεια, δηλαδή όλα τα όργανα και να λάβει πίσω το μη οξυνόμενο και μη θρεπτικό αίμα ώστε να το στείλει στα ανάλογα όργανα για τον επανεμπλουτισμό του.<ref name=":2" /><ref name=":6" />

Η δεξιά πλευρά της καρδιάς αποτελείτε από τον δεξιό κόλπο και την δεξιά κοιλία. Ο δεξιός κόλπος μέσω της άνω και κάτω κοίλης φλέβας θα υποδεχτεί το φλεβικό αίμα (μη οξυγονωμένο) της περιφέρειας, αφού το δεχτεί τότε η τριγλώχινα βαλβίδα θα ανοίξει και το αίμα θα οδηγηθεί στην δεξιά κοιλία και η βαλβίδα θα κλείσει. Η δεξιά κοιλία αφού υποδεχτεί το αίμα οι μηνοειδείς βαλβίδες θα ανοίξουν και το αίμα θα ωθηθεί στις πνευμονικές αρτηρίες όπου θα οδηγήσουν το αίμα στους πνεύμονες για την ανταλλαγή αερίων<ref name=":2" /><ref name=":6" />

Η αριστερή πλευρά της καρδιάς αποτελείτε από τον αριστερό κόλπο και την αριστερή κοιλία. Ο αριστερός κόλπος μέσω της πνευμονικής φλέβας θα υποδεχτεί το οξυγονωμένο αίμα από τους πνεύμονες, η μιτροειδής βαλβίδα θα ανοίξει και το αίμα θα οδηγηθεί στην αριστερή κοιλία. Η αριστερή κοιλία αφού λάβει το αίμα από τον αριστερό κόλπο<ref name=":2" /><ref name=":6" /> [[Αρχείο:2011 Heart Valves gl.jpg|μικρογραφία|377x377px|3.1 Εγκάρσια διατομή καρδιάς, διακρίνονται οι '''βαλβίδες''' ξεκάθαρα (λευκά πέταλα)]]

Το έργο τον βαλβιδών έχει τεράστια σημασία, καθώς οι βαλβίδες είναι αυτές οι οποίες εμποδίζουν την παλινδρόμηση του αίματος από τις κοιλίες στους κόλπους, και από την πνευμονική αρτηρία και την αορτή, πίσω στις κοιλίες. Οι βαλβίδες θυμίζουν καταπακτές μίας κατεύθυνσης. Αυτές οι καταπακτές ανοίγουν υπό την επήρεια της πίεσης, για παράδειγμα, το αι μα αρχίζει και συγκεντρώνεται στον δεξιό κόλπο, μέσω της κάτω και άνω κοίλης φλέβας, η πίεση στον κόλπο αυξάνεται αναγκάζοντας την τριγλώχινα βαλβίδα να ανοίξει, το αίμα μεταφέρεται από επάνω, κάτω και ως εκ τούτου η πίεση στους δύο κόλπους εξισορροπείται, πλέον η τάση της βαλβίδας είναι μεγαλύτερη από την πίεση που δέχεται και έτσι επανέρχεται στην θέση της μέχρι η πίεση να αυξηθεί και πάλι.<ref name=":2" /><ref name=":6" />

Μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση που μπορεί να κάνει κανείς είναι πως δεν υπάρχουν βαλβίδες στα αγγεία που φέρνουν το αίμα στην καρδιά, ωστόσο αυτό δεν αποτελεί σημαντικό πρόβλημα για δύο λόγους, καταρχάς γιατί η άνω και κάτω κοίλη φλέβα συμπιέζεται όταν γίνεται η σύσπαση της καρδιάς και κατά δεύτερον διότι η πίεση των κόλπων και των αγγείων είναι αρκετά όμοιο ώστε να μην προκαλείται παλινδρομικότητα.<ref name=":2" /><ref name=":6" />

Αξίζει να αναφέρουμε πως σε περίπτωση ανεπάρκειας των βαλβίδων, δηλαδή σε περίπτωση που η βαλβίδα δεν είναι σε θέση να κλείσει τέλεια κατά την επιστροφή της στην φυσιολογική θέση, μπορεί να παρατηρηθούν σοβαρά προβλήματα υγείας ανάλογα με την έκταση της βλάβης αλλά και ποια βαλβίδα είναι αυτή.<ref name=":2" /><ref name=":6" />

Η φύση αυτών τον βαλβιδών διαφέρει αισθητά από τις κολποκοιλιακές βαλβίδες σε αρκετά επίπεδα. Οι συγκεκριμένες βαλβίδες δέχονται μεγάλες πιέσεις, κλείνουν εξαιρετικά απότομα σε σχέση με το ήπιο κλείσιμο των κολποκοιλιακών βαλβιδών, λόγω της βίαιας κένωσης του αίματος οι εν λόγω βαλβίδες δέχονται μεγάλη μηχανική καταπόνηση λόγω της τριβής. Φυσικά όλα αυτά είναι στα πλαίσια της φυσιολογία, επομένως δεν αποτελούν πραγματικό πρόβλημα για την καρδιά<ref name=":2" /><ref name=":6" />

Οι θηλοειδής μυς είναι μυς οπίου ενώνονται με τις τενόντιες χορδές, όπου αυτές με την σειριά τους ενώνονται με τις γλωχίνες, η λειτουργία τους είναι κατά την φάση της συστολής να ανοίξουν τις βαλβίδες ώστε να κινηθεί το αίμα, είναι σημαντικό να τονίσουμε πως οι θηλοειδής μυς δεν βοηθούν στην σύγκληση αλλά μόνο στην διάνοιξη, διότι η σύγκληση γίνετε παθητικά. Οι βαλβίδες δεν γίνεται να ανοίξουν ανάποδα, δηλαδή από τις κοιλίες προς τους κόλπους, αυτό επιτυγχάνεται με την βοήθεια των τενόντων χορδών, όπου ουσιαστικά ο ρόλος τους είναι να συγκρατούν της γλωχίνες ώστε να εμποδίσουν την παλινδρόμηση τους. Οι τενόντιες χορδές είναι ινώδης ιστός που θυμίζει αρκετά τον ιστό των τενόντων, το ένα άκρο τον χορδών ακουμπάει στην γλωχίνα ενώ το άλλο μέρος τον χορδών ακουμπάει στο τοίχωμα της καρδιάς, και συνδέεται με έναν μύ, τον θηλοειδή μυ, όπου ουσιαστικά ο θηλοειδής μυς μέσω της σύσπασης του εμποδίζει την αναστροφή.<ref name=":2" /><ref name=":6" />

Το δυναμικό δράσης που καταγράφεται στους μυς της καρδιάς είναι περίπου 105mV, αυτό πρακτικά σημαίνει πως αρχίζει από τα -85mV και φτάνει μέχρι τα 20mV. Ανάλογα με τον μυ που μελετάμε μπορούμε να παρατηρήσουμε ένα οροπέδιο στο δυναμικό δράσης, ουσιαστικά μια διατήρηση ενός δυναμικού, ανάλογα το σημείο μπορούμε να δύομε ένα τέτοιο οροπέδιο να διαρκεί ~0,2 sec με ~0,3 sec. Αυτό το οροπέδιο προκαλεί μια απαραίτητη παράταση στην συστολική φάση του μυοκαρδίου, η οποία μάλιστα είναι ~15 φορές μεγαλύτερη από τους κοινούς σκελετικούς μυς<ref name=":6" /><ref name=":2" />

Οι '''τασεοελεγχόμενοι ταχείς δίαυλοι νατρίου''' υπάρχουν και στους κλασικούς σκελετικούς μυς, η ύπαρξη τους είναι κομβική και ουσιαστικά αυτοί είναι το αίτιο για το δυναμικό δράσης της καρδιάς. Αυτοί οι δίαυλοι, είναι δίαυλοι που μεταφέρουν ιόντα νατρίου, ο λόγος που λέγονται ταχείς είναι πως παραμένουν ανοιχτοί για μερικά δεκάκις χιλιοστά του δευτερολέπτου, όταν ανοίγουν, ανοίγουν απότομα και κλείνουν εξίσου γρήγορα αλλά έχουν την δυνατότητα σε αυτό τον λίγο χρόνο να προκαλέσουν μια μεγάλη εισροή ιόντων.<ref name=":2" /><ref name=":6" />

Οι '''Βραδείς δίαυλοι ασβεστίου''' ή αλλιώς δίαυλοι ασβεστίου νατρίου διαφέρουν από τους ταχείς δίαυλους νατρίου, αυτοί οι δίαυλοι θα μείνουν ανοιχτοί για αρκετά δέκατα του δευτερολέπτου, λόγω αυτής της παρατεταμένης τους δράσης δημιουργείτε το οροπέδιο δηλαδή μια διατήρηση ενός δυναμικού.<ref name=":2" /><ref name=":6" />

'''Φάση 0:''' Εδώ παρατηρούμε μία απότομη άνοδο, που προκαλείτε από το άνοιγμα των τασεοελεγχόμενων ταχέων διαύλων νατρίου, και έτσι εισχωρείς μεγάλη ποσότητα νατρίου στα κύτταρα, έτσι τα κύτταρα εκπολώνονται και φτάνουν ~20mV.<ref name=":2" /><ref name=":6" />

'''Φάση 1:''' Εδώ έχουμε την αρχική εκπόλωση. Από την στιγμή που το δυναμικό της μεμβράνης προσέγγισε τα ~20mV, οι τασεοελεγχόμενοι ταχείς δίαυλοι νατρίου κλείνουν και το κύτταρο εκπολώνονται, τα ιόντα καλίου φεύγουν από το κύτταρο μέσω ανοιχτών διαύλων καλίου.<ref name=":2" /><ref name=":6" />

'''Φάση 2:''' Εδώ παρατηρούμε το οροπέδιο, σε αυτό το στάδιο οι ταχείς δίαυλοι του καλίου θα κλείσουν και οι δίαυλοι ασβεστίου ανοίγουν, σαν αποτέλεσμα έχουμε την μειωμένη διαπερατότητα ιόντων καλίου και αντιθέτως αυξημένη διαπερατότητα ιόντων ασβεστίου, αυτή η αλλαγή στα ιόντα προκαλεί εν τέλη αυτό που θα παρατήσουμε ως οροπέδιο.<ref name=":2" /><ref name=":6" />

'''Φάση 3:''' Εδώ έχουμε ραγδαία επαναπόλωση, αυτό που παρατηρούμε ως μια απότομη πτώση, αυτή δημιουργείτε λόγω του κλεισίματός των διαύλων ασβεστίου και της διάνοιξης των βραδέων διαύλων καλίου. Τα ιόντα καλίου εισέρχονται στο κύτταρο σταδιακά και με γρήγορο ρυθμό και τελικά το δυναμικό της κυτταρικής μεμβράνης προσεγγίζει το δυναμικό ηρεμίας σταδιακά.<ref name=":2" /><ref name=":6" />

'''Φάση 4''': Τέλος παρατηρούμε την γραμμή που υποδεικνύει πως η κυτταρική μεμβράνη έφτασε στο δυναμικό ηρεμίας, δηλαδή περίπου τα -80mV.<ref name=":2" /><ref name=":6" />[[Αρχείο:CG heart 2.gif|μικρογραφία|291x291εσ301x301px]]

Για να εξωθηθεί το αίμα με επιτυχία από την καρδιά στο υπόλοιπο σώμα, η καρδιά καλείτε να συσπάτε με τέτοιον τρόπο ώστε να εξωθεί το αίμα αποτελεσματικά, αυτό πρακτικά σημαίνει πως οι συσπάσεις να έχουν ρυθμικότατα. Η καρδιά έχει δύο φάσεις μηχανικής δραστηριότητας, την διαστολή κατά την οποία η καρδιά γεμίζει με αίμα και την συστολή όπου ωθεί το αίμα<ref name=":2" /><ref name=":6" />

Οι καρδιακοί κόλποι έχουν μια μεγάλη ιδιαιτερότητα σε σύγκριση με τις κοιλίες, οι κόλποι τροφοδοτούνται συνεχώς με αίμα, μεγάλη ποσότητα αυτού του αίματος θα οδηγηθεί στις κοιλίες πριν από την σύσπαση του κόλπου, εν κατακλείδι το 80% του αίματος που θα οδηγηθεί στις κοιλίες θα φτάσει εκεί με παθητική διαδικασία υπό την επήρεια της βαρύτητας και μόλις ένα 20% θα οδηγηθεί στις κοιλίες με ενεργητική διαδικασία, δηλαδή την κολπική σύσπαση. Από το παραπάνω γίνετε αντιληπτό πως ακόμα και μα μην γίνετε κολπική σύσπαση το πρόβλημα είναι αρκετά περιορισμένο, ωστόσο το πρόβλημα είναι μη αισθητό σε κατάσταση ηρεμίας διότι η καρδιά αντλεί 300%-400% παραπάνω αίμα από το απαραίτητό, έτσι το πρόβλημα είναι πολύ περιορισμένο ως ανύπαρκτο, σε καταστάσεις επιπόνησης, όπως η άθληση, τότε πράγματι θα εμφανιστούν συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας.<ref name=":2" /><ref name=":6" />

Οι κοιλίες έχουν ως σκοπό να εξωθήσουν το αίμα που λάβαν από τους κόλπους μέσω της αορτής και της πνευμονικής αρτηρίας. Κατά την διάρκεια όπου οι κολποκοιλιακές βαλβίδες είναι κλειστές, γίνετε κατανοητό πως το αίμα συνορεύεται στους κόλπους, αφού πραγματοποιηθεί η κοιλιακη διαστολή προκύπτει ένα ιδιαίτερο φαινόμενο, η πίεση στους κόλπους χέει αυξηθεί πολύ και στις κοιλίες η πίεση έχει μειωθεί σημαντικά, ως εκ τούτου παρατηρείτε μια ταχεία διάνοιξη των κολποκοιλιακών βαλβιδών υπό την επήρεια των σημαντικών αυτών πιέσεων, αυτή η περίοδος ονομάζεται περίοδο ταχείας πλήρωσης. Αυτή η χρονική περίοδο καταλαμβάνει περίπου το 1/3 της συστολής και ουσιαστικά η κοιλίες γεμίζουν απότομα με μεγάλη ποσότητα αίματος , στο υπόλοιπο 1/3 παρατηρούμε την κοιλία να γεμίζει εμφανώς πιο αργά διότι πλέον τροφοδοτείτε με ότι αίμα επιστρέφει στους κόλπους και τέλος έχουμε το τελευταίο 1/3 τις συστολής όπου οι κόλποι συστέλλονται και ωθούν την τελική ποσότητα του αίματος, που όπως αναλύσαμε παραπάνω αντιπροσωπεύει το 20% του αίματος που οδηγείτε στις κοιλίες και εν τέλη οι κολποκοιλιακές βαλβίδες κλείνουν ώστε να πραγματοποιηθεί η διαστολή.<ref name=":2" /><ref name=":6" />

'''Τελοδιαστολικός όγκος:''' Ο όγκος αυτός είναι 110ml-120ml, ο οποίος δημιουργείτε στις κοιλίες κατά την συστολική φάση. Σε περίπτωση που υπάρχει μεγάλη επιστροφή αίματος τότε φυσιολογικά ο όγκος αυτός μπορεί να φτάσει 150ml-180ml<ref name=":2" /><ref name=":6" />