Αερόσακος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τον Μάιο του [[1998]], η Toyota άρχισε να προσφέρει τον πρώτο '''πλευρικό αερόσακο τύπου κουρτίνας''' (side curtain airbag), ο οποίος «ξεδιπλώνεται και κατεβαίνει» από την οροφή, στο Progrés. Τον Ιούνιο του [[1998]], επίσης, λανσαρίστηκε το [[Volvo S80]] πρώτης γενιάς, που έφερε εξ αρχής τους πρώτους αερόσακους κουρτίνας για την προστασία τόσο των εμπρός, όσο και των πίσω επιβατών. Σχεδόν αμέσως έγιναν στάνταρ εξοπλισμός σε όλα τα αυτοκίνητα Volvo, από την σεζόν του [[1999]]. Οι αερόσακοι τύπου κουρτίνας (curtain type) συνήθως μένουν φουσκωμένοι για περισσότερα δευτερόλεπτα, για προστασία των επιβατών και σε τυχόν ανατροπή του οχήματος.

 

 

Τα τελευταία χρόνια, έχουν διαδοθεί κυρίως στα οχήματα που είναι πιο επιρρεπή σε ανατροπές, δηλαδή [[SUV]], pick-up και MPV (πολυμορφικά ενός όγκου). Αναπτύσσονται, όταν ανιχνεύεται ενδεχόμενη ανατροπή. Το σήμα για ανατροπή προέρχεται από έναν αισθητήρα ανατροπής (angular rate sensor), ενώ επιπλέον ένας αισθητήρας [[επιτάχυνση]]ς επιβεβαιώνει την ορθότητα του πρώτου. Το σύστημα αναγνωρίζει επερχόμενη ανατροπή του οχήματος πριν αυτό ανατραπεί και έτσι είναι σε θέση να κάνει μια γρήγορη και αξιόπιστη πυροδότηση των πλαϊνών αερόσακων. Συχνά υπάρχει ένας διακόπτης, με τον οποίο ο οδηγός μπορεί να απενεργοποιήσει τη δυνατότητα για όταν επιθυμεί να οδηγήσει το όχημα εκτός δρόμου.