Στράτος Παγιουμτζής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Τόπο ταφής του καλλιτεχνη Ετικέτες: Αναιρέθηκε Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 23:
Στις αρχές της [[Δεκαετία 1960|δεκαετίας του '60]] ο [[Γιώργος Ζαμπέτας]] τον ξαναφέρνει στο προσκήνιο, εκμεταλλευόμενος τη σημαντική του επιρροή στις εταιρίες. Ο Παγιουμτζής ηχογραφεί προπολεμικά ρεμπέτικα του [[Απόστολος Χατζηχρήστος|Απόστολου Χατζηχρήστου]], του Τσιτσάνη και άλλων δημιουργών, τον περίφημο αμανέ «''Μινόρε του Στράτου''» καθώς και τον ύμνο του [[ΟΣΦΠ|Ολυμπιακού]] «''Ολυμπιακέ μεγάλε, Ολυμπιακέ τρανέ''»<ref>«Ολυμπιακέ μεγάλε, Ολυμπιακέ τρανέ / που εσάρωσες τη Σάντος, την ομάδα του Πελέ»</ref>. Εκτός απ' τη δισκογραφία, ο Παγιουμτζής επανέρχεται στα λαϊκά πάλκα, όπου δούλευε ασταμάτητα απ' το [[1934]] έως το [[1955]].
Τον [[Οκτώβριος|Οκτώβρη]] του [[1971]] καταφέρνει να βγάλει διαβατήριο (το [[1937]] είχε συλληφθεί για χρήση [[χασίς]] και πήγε εξορία με αποτέλεσμα να μην του εκδόσουν ποτέ διαβατήριο) και να πάει στη [[Νέα Υόρκη]]. Δούλεψε στη «''Σπηλιά''», όπου αποθεωνόταν απ' τους ομογενείς. Στις [[16 Νοεμβρίου]] [[1971]] «έσβησε» πάνω στο πάλκο, σε ηλικία 67 ετών. Για να τον γυρίσουν στην πατρίδα και να τον κηδέψουν, χρειάστηκε να γίνει έρανος από παλιούς φίλους και συνεργάτες του, ενώ τα έξοδα της κηδείας κάλυψε ο [[Γιώργος Ζαμπέτας]]. Κηδευτηκε στο Γ νεκροταφείο της Νίκαιας.
==Δισκογραφία==
| |||