Κάρολος Ζ΄ της Γαλλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{Άλλεςχρήσεις3|Κάρολος (αποσαφήνιση)}}
{{Infobox Royalty
Γραμμή 34 ⟶ 33 :
|υπογραφή =
}}
Ο '''Κάρολος Ζ΄ της Γαλλίας''' ή '''Κάρολος ο Νικητής''' ([[Γαλλική γλώσσα]] : ''Charles VII de France'', [[22 Φεβρουαρίου]] [[1403]] - [[22 Ιουλίου]] [[1461]])
Την ίδια εποχή ξέσπασε σκληρός εμφύλιος πόλεμος στον Οίκο των Βαλουά ανάμεσα στον κλάδο των Βαλουά και τον κλάδο της Βουργουνδίας. Η βασιλική αυλή μετακινήθηκε στο [[Μπουρζ]] νότια του [[Λίγηρας|Λίγηρα]], ο Κάρολος πήρε τον τίτλο ''"βασιλιάς της Μπουρζ"'' επειδή η περιοχή γύρω από την πόλη ήταν από τις ελάχιστες που του είχαν απομείνει. Η πολιτική και στρατιωτική του θέση βελτιώθηκε σημαντικά με την εμφάνιση της Ιωάννας της Λωρραίνης μια προικισμένη γυναίκα με τεράστια προσόντα. Η Ιωάννα της Λωρραίνης με τον Γαλλικό στρατό συνάντησε τους Άγγλους στην [[Ορλεάνη]] ένα στρατηγικό σημείο στον Λίγηρα και τους συνέτριψε. Ο λαός της Ρενς ενθουσιασμένος άλλαξε την υποστήριξη του και άνοιξε τις πύλες στους Γάλλους, ακολούθησε η στέψη του Καρόλου Ζ΄ στον [[Καθεδρικός Ναός της Ρενς|Καθεδρικό Ναό της Ρενς]] (1429). Σε λίγα χρόνια έληξε με την Συνθήκη του [[Αράς]] (1435) η συμμαχία των Άγγλων με τους Βουργουνδούς, ανακαταλήφθη το Παρίσι (1436) και η [[Νορμανδία]] την δεκαετία του 1440 με έναν πολύ οργανωμένο στρατό της τελευταίας τεχνολογίας. Μετά την ''"μάχη του Καστιγιόν"'' (1453) οι Άγγλοι εκδιώχθηκαν από ολόκληρη την ηπειρωτική [[Ευρώπη]], τους έμεινε μόνο η περιοχή του [[Καλαί]]. Τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του Καρόλου Ζ΄ έμειναν γνωστά για τις συγκρούσεις με τον ταραχοποιό γιο του, τον μελλοντικό Λουδοβίκο ΙΑ΄ της Γαλλίας.
==
Γεννημένος την βασιλική διαμονή των Παρισίων στο Χότελ Σαίντ-Πολ ο Κάρολος ήταν ενδέκατο παιδί, πέμπτος γιος και διάδοχος του βασιλιά της Γαλλίας [[Κάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Καρόλου ΣΤ΄ του Παράφρονα]], και της [[Ισαβέλλα της Βαυαρίας|Ισαβέλλας της Βαυαρίας]] μέλος του Οίκου των Βαλουά.<ref>Wagner 2006, σ. 89</ref> Οι μεγαλύτεροι αδελφοί του ήταν ο Κάρολος (1386), ο Κάρολος (1392-1401), ο [[Λουδοβίκος του Γκυγιέν]] (1397–1415) και ο [[Ιωάννης του Τουραίν]] (1398–1417), ο καθένας με την γέννηση του πήρε τον τίτλο του [[Δελφίνος (τίτλος)|Δελφίνου]], διαδόχου του Γαλλικού θρόνου.<ref>Wagner 2006, σ. 89</ref> Οι τέσσερις μεγαλύτεροι αδελφοί του πέθαναν όλοι πρόωρα και άτεκνοι, ο Κάρολος κληρονόμησε όλους τους τίτλους.<ref>Wagner 2006, σ. 89</ref> Οι απειλές που είχε να αντιμετωπίσει από την πρώτη στιγμή που πήρε τον τίτλο του Δελφίνου ήταν ασταμάτητες. Με την άνοδο του στον τίτλο του Δελφίνου τράπηκε σε φυγή στο [[Παρίσι]] (29 Μάϊου 1418) αφού οι στρατιώτες του [[Δούκες της Βουργουνδίας|Δούκα της Βουργουνδίας]] [[Ιωάννης Α΄ της Βουργουνδίας|Ιωάννη του Άφοβου]] επιχειρούσαν να καταλάβουν την πόλη.<ref>Richard Vaughan, John the Fearless: The Growth of Burgundian Power, Vol. 2, (Boydell Press, 2005), 263</ref> Την επόμενη χρονιά (1419) ίδρυσε την αυλή του στο Μπουρζ και ένα Κοινοβούλιο στο [[Πουατιέ]].<ref>Richard Vaughan, John the Fearless: The Growth of Burgundian Power, Vol. 2, (Boydell Press, 2005), 263</ref> Ο Κάρολος και ο Ιωάννης ο Άφοβος έκαναν μιά πρώτη προσπάθεια να συμφιλιωθούν σε μιά συνάντηση κοντά στην βασιλική κατοικία στο [[Μελάν]] (11 Ιουλίου 1419).<ref>J. C. L. Sismonde de Sismondi, Histoire des Français, Volume XII, Paris, 1828, σ. 574 (French)</ref> Η συνάντηση δεν έφερε ικανοποιητικά αποτελέσματα και ο δελφίνος ζήτησε νέα συνάντηση (10 Σεπτεμβρίου 1419) στη γέφυρα του Μοντερώ.<ref>Richard Vaughan, John the Fearless: The Growth of Burgundian Power, 274</ref> Ο δούκας υπέθεσε ότι η συνάντηση θα ήταν καλόπιστη και ειρηνική, δεν πήρε μαζί του ισχυρή αστυνομική φύλαξη, οι άντρες του Δελφίνου το εκμεταλλεύτηκαν, του επιτέθηκαν και τον δολοφόνησαν. Δεν είναι γνωστό το ποσοστό συμμετοχής του ίδιου του Δελφίνου στην δολοφονία, ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι δεν το γνώριζε.<ref>Wagner 2006, σ. 89</ref> Η δολοφονία είχε σαν αποτέλεσμα να τερματίσει κάθε προσπάθεια να συμφιλιωθούν ο κλάδος των Αρμανιάκ με τον κλάδο της Βουργουνδίας. Ο Κάρολος Ζ΄ συμφώνησε με τον γιο και διάδοχο του [[Φίλιππος Γ΄ της Βουργουνδίας|Φίλιππο τον Αγαθό]] να του πληρώσει κάποιο ποσό για αποζημίωση, δεν πληρώθηκε ποτέ.
==Συνθήκη του Τρουά==
Με τον θάνατο του Καρόλου ΣΤ΄ η θέση του Δελφίνου ήταν αμφίβολη, σύμφωνα με την ''"Συνθήκη της Τρουά"'' που υπέγραψαν οι δύο βασιλείς διάδοχος του Γαλλικού θρόνου θα ήταν ο ίδιος ο Ερρίκος Ε΄ που θα παντρευόταν την κόρη του Καρόλου ΣΤ΄ [[Αικατερίνη του Βαλουά]]. Οι Γάλλοι οπαδοί αρνήθηκαν να δεχτούν τον Ερρίκο Ε΄, ισχυρίστηκαν ότι ο Κάρολος ΣΤ΄ υπέγραψε την Συνθήκη υπό διανοητική διαταραχή, απαιτούσαν για νέο βασιλιά τον Δελφίνο Κάρολο. Οι εχθροί του Δελφίνου στην Γαλλία αναγνώρισαν σαν νόμιμο βασιλιά τον ξάδελφο του Ιωάννη τον Άφοβο που ζούσε εκείνη την εποχή αιχμάλωτος στην [[Αγγλία]]. Οι μόνοι ωστόσο που είχαν την ικανότητα να πάρουν τον θρόνο με στρατιωτικά μέσα ήταν ο Δελφίνος και ο βασιλιάς της Αγγλίας Ερρίκος ΣΤ΄, γιος του Ερρίκου Ε΄ που είχε πεθάνει λίγες μέρες πριν τον Κάρολο ΣΤ΄. Οι Άγγλοι είχαν καταλάβει ωστόσο ολόκληρη την βόρεια Αγγλία με την πρωτεύουσα Παρίσι, στις περιοχές αυτές είχε αναγνωριστεί σαν Άγγλος αντιβασιλιάς ο [[Ιωάννης του Λάνκαστερ]], μικρότερος αδελφός του Ερρίκου Ε΄ με έδρα την [[Νορμανδία]]. Στα εφηβικά του χρόνια φημιζόταν για την μεγάλη του γενναιότητα, ανδρεία, και τις ηγετικές του ικανότητες. Οδήγησε στρατό κατά της Αγγλίας ντυμένος στα κόκκινα, μπλε και άσπρα, τα εθνικά χρώματα της Γαλλίας. Το έμβλημα του ήταν μια σφιχτή γροθιά που αγκάλιαζε ένα γυμνό σπαθί. Όμως δυο γεγονότα του 1421 κλόνισαν την αυτοπεποίθησή του: σε μάχη με τον Ερρίκο Ε΄ της Αγγλίας αναγκάστηκε να υποχωρήσει, και κατόπιν οι γονείς του τον αποκήρυξαν από την διαδοχή του θρόνου, ισχυριζόμενοι ότι ήταν καρπός μιας από τις περιβόητες εξωσυζυγικές σχέσεις της μητέρας του. Ο ίδιος ο πατέρας του σε μια στιγμή παραφροσύνης τον όρισε διάδοχο του θρόνου του.
Με τον θάνατο του πατέρα του, βασιλιά
*
*
*
==Βασιλιάς της Μπουρζ==
Τον Ιούλιο του 1421 έμαθε ότι ο Ερρίκος Ε΄ με έναν μεγάλο Αγγλικό στρατό ξεκινούσε επίθεση από το Μαντ-λα-Ζολί, εγκατέλειψε την πολιορκία του [[Σαρτρ (πόλη)|Σαρτρ]] για να τον αντιμετωπίσει.<ref>J. C. L. Sismonde de Sismondi, Histoire des Français, Τόμος 12, Παρίσι, 1828, σσ. 611–312 (French)</ref> Πήγε νότια από τον Λίγηρα υπο την προστασία της [[Γιολάντα της Αραγωνίας, βασίλισσα της Νάπολης|Γιολάντας]] που ήταν γνωστή ως ''"η βασίλισσα των τεσσάρων βασιλείων"''. Παντρεύτηκε την κόρη της Μαρία του Ανζού (22 Απριλίου 1422), την είχε αρραβωνιαστεί τον Δεκέμβριο του 1413 σε μιά τελετή στο [[Παλάτι του Λούβρου]].<ref>Taylor, Larissa Juliet (2009). The Virgin Warrior: The Life and Death of Joan of Arc. Yale University Press. σ. 230</ref> Ο Κάρολος Ζ΄ διεκδίκησε τον τίτλο του βασιλιά της Γαλλίας αλλά παρέμεινε στην Νότια Γαλλία, από φόβο δεν πραγματοποίησε καμιά εκστρατεία εναντίον των Άγγλων. Επέτρεπε έτσι στην Αγγλία με την απουσία του να ισχυροποιήσει την δύναμη της στην βόρεια Γαλλία. Προσπάθησε να συγκεντρώσει δυνάμεις διοικώντας μια αυλή περιπλανώμενη στην [[Κοιλάδα του Λίγηρα]]. Πήρε τον ειρωνικό τίτλο του ''"βασιλιά της Μπουρζ"'' πέρα από τον τίτλο του Δελφίνου από το όνομα της πόλης που ζούσε τον περισσότερο καιρό.<ref>Schlesinger, Arthur M. (1985). Joan of Arc. New York, NY: Chelsea House Publishers. σσ. 17–18</ref> Σποραδικά μετακινήθηκε στην [[Ιβηρική Χερσόνησος|Ιβηρική]] με στόχο να εξασφαλίσει στρατιωτική βοήθεια σε μελλοντικές εκστρατείες στην βόρεια Γαλλία.
==Η Ιωάννα της Λωρραίνης
[[Αρχείο:Charles-vii-courronement- Panthéon III.jpg|thumb|left|Η στέψη του Καρόλου Ζ΄ στον καθεδρικό ναό της Ρενς. [[Φρέσκο]] από το [[Πάνθεον του Παρισιού]], έργο του E. Lenepveu (1889), λεπτομέρεια.]]▼
Οι πολιτικές συνθήκες πήραν θεαματικά στροφή υπέρ των Γάλλων σε μια περίοδο που ο Δελφίνος βρισκόταν σε απελπιστική κατάσταση (1429), η [[Ορλεάνη]] βρισκόταν από τον Οκτώβριο του 1428 υπό πολιορκία. Ο Άγγλος αντιβασιλιάς [[Ιωάννης του Λάνκαστερ
==Η τελική νίκη επί των Άγγλων==
Μετά την συνάντηση της με τον Κάρολο η Ιωάννα οδήγησε τον Μάρτιο του 1429 τις Γαλλικές δυνάμεις στην Ορλεάνη με μια ομάδα από σπουδαίους στρατηγούς. Οι Άγγλοι έλυσαν την πολιορκία (8 Μάϊου 1429), αυτό ήταν το πρώτο βήμα στην στροφή του πολέμου, κατόπιν γνώρισαν μεγάλη συντριβή στην ''"μάχη του Πατάι"'' (18 Ιουνίου 1429) και έχασαν τις μισές από τις δυνάμεις τους. Οι Άγγλοι δραπέτευσαν σε περιοχή ελεγχόμενη από Βουργουνδούς και ο Κάρολος στέφτηκε βασιλιάς στον Καθεδρικό ναό του Ρενς σαν Κάρολος Ζ΄ της Γαλλίας (17 Ιουλίου 1429). Ο [[Ιωάννης Β΄ του Λινύ]] με στρατεύματα από την [[Βουργουνδία]] συνέλαβε την Ιωάννα στην [[Κομπιένη]] (24 Μάϊου 1430) και την παρέδωσε στους Άγγλους.<ref>Pernoud & Clin 1999, σ. 88</ref> Σε ένα δικαστήριο που ακολούθησε με επιφανείς Άγγλους κληρικούς όπως ο Πιέρ Κοσόν καταδικάστηκε σε θάνατο για μαγεία, κάηκε στον πάσσαλο (30 Μάϊου 1431).<ref>Pernoud & Clin 1999, σσ. 103–137, 209</ref> Η Ιωάννα της Λωρραίνης και η σύζυγος του Μαρία του Ανζού που τον βοήθησε μέσω των δυνάμεων της πεθεράς του Γιολάντας ήταν οι δύο γυναίκες που πρόσφεραν τις πολυτιμότερες υπηρεσίες στον Κάρολο, η μεγάλη αγάπη της ζωής του ήταν η ερωμένη του [[Αγνή Σορέλ]]. Ο Κάρολος Ζ΄ και ο δούκας της Βουργουνδίας Φίλιππος ο Αγαθός υπέγραψαν την ''"Συνθήκη του Άρρας"'' (1435), με αυτή τα δύο αντίπαλα ξαδέλφια συμφιλιώθηκαν και αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν μαζί τους Άγγλους. Με την Συνθήκη αυτή ο Κάρολος Ζ΄ πέτυχε τον βασικό του στόχο, να τον αναγνωρίσει όλη η οικογένεια του βασιλιά των Γάλλων και να ενώσει την χώρα του.<ref>Brady, Thomas A. (1994). Handbook of European History 1400–1600. 2. Leiden: E. J. Brill. σ. 373</ref> Μέσα σε δύο δεκαετίες ανακατέλαβε ολόκληρη τη Γαλλία από τους Άγγλους, εκτός από το βορειότερο σημείο, το ακρωτήρι του [[Καλαί]].
==Εμφύλιος με τον γιο του==
▲[[Αρχείο:Charles-vii-courronement-
Το [[1458]] ο Κάρολος αρρώστησε, όταν μία πληγή στο γόνατο (από [[Διαβήτης (ασθένεια)|διαβήτη]] ή [[σύφιλη]]) δεν έκλεινε, προκαλώντας του ψηλό πυρετό. Ο Κάρολος νόμιζε ότι πλησιάζει το τέλος του και κάλεσε τον γιο του Λουδοβίκο να έρθει από την εξορία και να αναλάβει την εξουσία, αφού πρώτα συμφιλιωθούν. Ο Λουδοβίκος αρνήθηκε έντονα και κάλεσε τους διασημότερους αστρολόγους να προβλέψουν πότε θα πεθάνει ο πατέρας του, ώστε να επιστρέψει στη [[Γαλλία]] μετά το θάνατο εκείνου. Οι αστρολόγοι τού απάντησαν, ότι ο πατέρας του θα πέθαινε σε δυόμισι χρόνια. Πραγματικά για δυόμισι χρόνια η κατάσταση της υγείας τού βασιλιά χειροτέρευε, αλλά δεν πέθαινε, μένοντας ωστόσο κατάκοιτος. Μετά από δυόμισι χρόνια ένα νέο [[απόστημα]], που άρχισε ολοένα να μεγαλώνει, εμφανίστηκε στο στόμα του. Τότε ο Κάρολος κατάλαβε ότι πλησιάζει το τέλος του και έκανε νέα έκκληση στον γιο του να έρθει. Ο ισχυρογνώμων και κακόβουλος προς τον πατέρα του διάδοχος, για άλλη μια φορά αρνήθηκε λέγοντας. ότι θα επιστρέψει μόνο μετά τον θάνατο εκείνου. Τελικά το απόστημα μεγάλωσε, τόσο πολύ που ο Κάρολος δεν μπορούσε ούτε καν να μιλήσει και να φάει. Έτσι, στις [[22 Ιουλίου]] [[1461]], πέθανε από [[ασιτία]].▼
Τα τελευταία χρόνια της βασιλείας του Καρόλου Ζ΄ έμειναν γνωστά για τις συγκρούσεις με τον διάδοχο του Λουδοβίκο, του ζητούσε περισσότερες εξουσίες αλλά ο Κάρολος το αρνήθηκε. Ο Λουδοβίκος συγκρούστηκε σκληρά με τον πατέρα του ιδιαίτερα την ερωμένη του Αγνή Σορέλ, σε μία περίπτωση την οδήγησε απειλητικά με ένα σπαθί στο κρεβάτι του Καρόλου. Όταν γεννήθηκε ο μικρότερος αδελφός του Κάρολος (1446) ο δελφίνος Λουδοβίκος εξορίστηκε στην [[Ντωφινέ]] και δεν συνάντησε ξανά τον πατέρα του. Ο Λουδοβίκος αρνήθηκε όλα τα αιτήματα του πατέρα του να επιστρέψει στην βασιλική αυλή, δραπέτευσε στην αυλή του δούκα της Βουργουνδίας Φιλίππου του Αγαθού (1556). Το 1458 ο Κάρολος αρρώστησε, όταν μία πληγή στο γόνατο (από [[Διαβήτης (ασθένεια)|διαβήτη]] ή [[σύφιλη]]) δεν έκλεινε, προκαλώντας του ψηλό πυρετό. Ο Κάρολος νόμιζε ότι πλησιάζει το τέλος του και κάλεσε τον γιο του Λουδοβίκο που βρισκόταν στην [[Αβέν-συρ-Ελπ]] να έρθει από την εξορία και να αναλάβει την εξουσία, αφού πρώτα συμφιλιωθούν. Ο Λουδοβίκος αρνήθηκε έντονα και κάλεσε τους διασημότερους αστρολόγους να προβλέψουν πότε θα πεθάνει ο πατέρας του, ώστε να επιστρέψει στη [[Γαλλία]] μετά το θάνατο εκείνου, τον ασθενή βασιλιά επέβλεπε ο μικρότερος γιος του Κάρολος.
▲
== Οικογένεια ==▼
Η βασιλεία του Καρόλου Ζ΄ παρά το γεγονός ότι επισκιάζεται από τον μαρτυρικό θάνατο της Ιωάννας της Λωρραίνης θεωρείται θετική, ο [[Εκατονταετής Πόλεμος]] έληξε θετικά για τους Γάλλους κάτι που δεν κατάφεραν όλοι οι προκάτοχοι του. Ο [[Νικολό Μακιαβέλι]] ισχυρίζεται στα Χρονικά του ότι αν ο γιος του Λουδοβίκος ΙΑ΄ συνέχιζε την ίδια πολιτική η Γαλλία θα γινόταν ανίκητη.
Νυμφεύτηκε το 1422 την 2η εξαδέλφη του [[Μαρία του Ανζού|Μαρία των Βαλουά]], κόρη τού [[Λουδοβίκος Β΄ του Ανζού|Λουδοβίκου Β΄]] δούκα τού Ανζού, παιδιά του ήταν:▼
* [[Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκος ΙΑ΄]] 1423-1483, βασιλιάς της Γαλλίας.▼
* [[Αικατερίνη της Γαλλίας, κόμισσα του Σαρολαί|Αικατερίνη]] 1428–1446, παντρεύτηκε τον [[Κάρολος της Βουργουνδίας|Κάρολο των Βαλουά]] δούκα της Βουργουνδίας.▼
* [[Γιολάντα του Βαλουά|Γιολάντα]] 1434–1478, παντρεύτηκε τον [[Αμεδαίος Θ΄ της Σαβοΐας|Αμεδαίο Ζ΄]] δούκα της Σαβοΐας.▼
▲Νυμφεύτηκε το 1422 την 2η εξαδέλφη του [[Μαρία του Ανζού
* [[Ιωάννα της Γαλλίας, δούκισσα του Μπουρμπόν|Ιωάννα]] 1435–1482, παντρεύτηκε τον [[Ιωάννης Β΄ του Μπουρμπόν|Ιωάννη Β΄ των Βουρβόνων]] δούκα του Μπουρμπόν.▼
* [[Μαγδαληνή της Γαλλίας|Μαγδαληνή]] 1443– 1486, παντρεύτηκε τον [[Γκαστόν της Βιάνα|Γκαστόν των Φουά]] πρίγκιπα της Βιάνα (διάδοχο της Ναβάρρας).▼
* [[Κάρολος των Βαλουά, δούκας του Μπερρύ|Κάρολος]] 1446-21472, δούκας του Μπερρύ.▼
▲*
* [[Ραδεγόνδη των Βαλουά]] 1428-1444, απεβ. 16 ετών· Ιωάννα 1438-1446, απεβ. 8 ετών· Ιάκωβος 1432-1437, απεβ. 5 ετών· Μαργαρίτα 1437-1438, απεβ. 1 έτους· Ιωάννης 1426, Φίλιππος 1436, Ισαβέλλα 1441.▼
▲*
▲*
▲*
▲*
Από μη νόμιμες σχέσεις, είχε φυσικά τέκνα. Από την [[Αγνή Σορέλ]]:
*(νόθη) [[Μαρία του Βαλουά|Μαρία]] γενν. 1444.
*(νόθη) [[Σαρλότ του Μπρεζέ|Σαρλότ]], παντρεύτηκε τον Ιάκωβο του Μπρεζέ και γιος τους ήταν ο: **
Άλλη ερωμένη του ήταν η [[Αντουανέτ ντε Μαινιελαί]], εξαδέλφη της Αγνής Σορέλ.
==Πρόγονοι==
<div class="NavFrame" style="clear:both">
<div class="NavHead">'''Πρόγονοι του Καρόλου Ζ΄ της Γαλλίας'''
Γραμμή 125 ⟶ 123 :
</div>
==Παραπομπές==
== Πηγές ==▼
<references />
* Taylor, Aline, Ισαβέλλα της Βουργουνδίας.▼
*Ashdown-Hill, John (2016). The Private Life of Edward IV. Amberley Publishing.
*Fletcher, Stella (2013). The Longman Companion to Renaissance Europe, 1390-1530. Routledge.
*Hanawalt, Barbara (1998). The Middle Ages: An Illustrated History. New York: Oxford University Press.
*Taylor, Aline (2001). Isabel of Burgundy: The Duchess who played Politics in the Age of Joan of Arc, 1397–1471. Madison Books.
*Pernoud, R.; Clin, M. (1999). Joan of Arc: her story. Translated by Jeremy Adams. St. Martin's Griffin.
*Vale, M. (1 October 1974). Charles VII. University of California Press.
*Wagner, J. (2006). Encyclopedia of the Hundred Years War (PDF). Greenwood Press.
*Ward, A.W.; Prothero, G.W.; Leathes, Stanley, eds. (1934). The Cambridge Modern History. Cambridge at the University Press.
{{Authority control}}▼
{{Διαδοχή|[[Κατάλογος μοναρχών της Γαλλίας|Βασιλιάς της Γαλλίας]]<br />[[Image:Royal_Standard_of_the_King_of_France.svg|100px]]<br />[[21 Οκτωβρίου]] [[1422]]–[[22 Ιουλίου]] [[1461]]|[[Κάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας|Κάρολος ΣΤ΄]]|[[Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας]]}}
{{Γάλλοι Μονάρχες}}
▲{{Authority control}}
{{DEFAULTSORT:Καρολος 07 Γαλλιας}}
| |||