Ασπιρίνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''ασπιρίνη''' είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα φάρμακα. Xημικώς, η ασπιρίνη ονομάζεται '''ακετυλοσαλικυλικό οξύ''' και χρησιμοποιείται ευρέως ως αναλγητικό, αντιπυρετικό, και αντιφλεγμονώδες, όπως και για τον πονοκέφαλο και τους πόνους των μυών και των αρθρώσεων.<ref>https://www.britannica.com/science/aspirin</ref> Θεωρείται ένα από τα κυριότερα φάρμακα που έχει ανακαλύψει ο άνθρωπος.<ref>https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC535471/</ref><ref>https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1119266/</ref>

Αποσυντίθεται ταχέως σε διαλύματα οξικού αμμωνίου και γενικώς σε διαλύματα οξικών, ανθρακικών, κιτρικών αλάτων ή υδροξειδίων των αλκαλίων (Li, K, Na, Rb, Cs). Είναι σταθερό σε ξηρό αέρα αλλά σταδιακά [[υδρόλυση|υδρολύεται]] σε επαφή με υγρασία προς οξικό και σαλικυλικό οξύ (αλλιώς, ιτεϋλικό οξύ). Στα διαλύματα αλκαλίων η υδρόλυση είναι ταχεία.

Χρησιμοποιείται ως αναλγητικό, αντιπυρετικό και αντιφλεγμονώδες. Σε χαμηλές δόσεις λαμβάνεται και ως αντισυγκολλητικό των αιμοπεταλίων (''αντιθρομβωτικό''). Δεν θα πρέπει να λαμβάνεται από άτομα με έλλειψη του ενζύμου G6PD, καθώς και από άτομα κάτω των 16 ετών, επειδή υπάρχει κίνδυνος εμφάνισης του [[Σύνδρομο Reye|συνδρόμου Reye]] (υψηλός πυρετός, κεφαλαλγία, αιφνίδιος θάνατος) και με προσοχή από άτομα που λαμβάνουν αντιπηκτική αγωγή (π.χ. Sintrom). Απόλυτη αντένδειξη το γαστροδωδεκακτυλικό έλκος<ref>{{Cite book|title=Εθνικό Συνταγολόγιο |author=Αρισομένης Φερτάκης |year=2007 |location=Αθήνα |publisher=Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων |page=521 }}</ref> Πολλοί άνθρωποι παίρνουν ασπιρίνη για να μειώσουν τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής. Η ασπιρίνη έχει την ιδιότητα να βοηθά στο να μη δημιουργούνται θρομβώσεις στην καρδιά ή ακόμη και στον εγκέφαλο και, έτσι, να αποφεύγονται ακόμη και εγκεφαλικά επεισόδια. Την ανακάλυψη αυτή έκανε ο γιατρός Λόρενς Κρέιβεν γύρω στα [[1950]], όταν παρατήρησε ασυνήθιστες αιμορραγίες σε παιδιά που έπαιρναν ασπιρίνη για να αντιμετωπίσουν τον πόνο μετά από εγχείρηση αμυγδαλών.