Πατριάρχης Κωνσταντίνος Β΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Προσθήκη 1 βιβλίου για Επαληθευσιμότητα (20210203)) #IABot (v2.0.8) (GreenC bot |
||
Γραμμή 4:
Πριν την εκλογή του στον Πατριαρχικό Θρόνο διετέλεσε [[επίσκοπος]] [[Σύλαιο|Συλαίου]] της [[Παμφυλία|Παμφυλίας]] (κοντά στη σημερινή [[Αττάλεια]]). Το [[754]] δεν κατείχε το αξίωμά του, για άγνωστο λόγο. Τον Ιανουάριο του ίδιου έτους πέθανε ο προκάτοχός του, [[Πατριάρχης Αναστάσιος|Αναστάσιος]], και από τις [[10 Φεβρουαρίου]] ως τις [[8 Αυγούστου]] συνήλθε η εικονομαχική [[Σύνοδος (εκκλησιαστική)|Σύνοδος]] της Ιέρειας, η οποία απαγόρευσε τις εικόνες. Κατά τη διάρκειά της, ο Αυτοκράτορας [[Κωνσταντίνος Ε΄ ο Κοπρώνυμος|Κωνσταντίνος ο Κοπρώνυμος]] απέφυγε να ορίσει νέο Πατριάρχη και την προεδρία της Συνόδου άσκησε ο Μητροπολίτης Εφέσου Θεοδόσιος, γιος του πρώην Αυτοκράτορα [[Τιβέριος Γ΄|Τιβέριου Γ΄]]. Στις 8 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε η επίσημη τελική συνεδρίαση στο Παλάτι των Βλαχερνών, κατά την οποία διαβάστηκαν οι αποφάσεις της Συνόδου στον Αυτοκράτορα, ο οποίος τις επικύρωσε. Κατά τη διάρκεια αυτής της συνεδρίασης, ο Αυτοκράτορας παρουσίασε τον Κωνσταντίνο ως τον νέο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως που είχε επιλέξει, και ζήτησε να εγκριθεί η επιλογή.
Ο Κωνσταντίνος ήταν ένας λιτός μοναχός, που έγινε πνευματικός σύμβουλος του Αυτοκράτορα. Κατά τη διάρκεια των πρώτων ετών δεν έγιναν διώξεις εναντίον των εικονολατρών, αν και πολλοί μοναχοί εξέφραζαν την αντίθεσή τους στην εικονομαχία, καθώς η στρατιωτικές επιτυχίες του Αυτοκράτορα εναντίον των [[Βούλγαροι|Βουλγάρων]] του παρείχαν την υποστήριξη της κοινής γνώμης. Το [[761]] όμως, ο Αυτοκράτορας εξαπέλυσε διωγμούς, τους οποίους υποστήριξε και ο Πατριάρχης Κωνσταντίνος. Κατά τους διωγμούς αυτούς, ανδρικά και γυναικεία μοναστήρια έκλεισαν και οι μοναχοί κλήθηκαν να επιλέξουν μεταξύ γάμου και εξορίας. Το [[765]] πλήθος ασυμβίβαστων μοναχών διαπομπεύτηκε στον ιππόδρομο, αναγκαζόμενο να παρελάσει συνοδεύοντας γνωστές πόρνες<ref>{{cite book|author=Steven Runciman|authorlink=Στήβεν Ράνσιμαν|title=Η Βυζαντινή Θεοκρατία|url=https://archive.org/details/isbn_9607217225|publisher=Εκδόσεις Δόμος|year=2005|pages=[https://archive.org/details/isbn_9607217225/page/n39 78]|isbn=9607217225}}</ref>.
Φαίνεται ότι είχε σχέσεις με τους εικονολάτρες, γι' αυτό ο Αυτοκράτορας τον έκρινε ένοχο προδοσίας το [[765]] και στις [[30 Αυγούστου]]<ref>{{cite book|author=Venance Grumel|title=Traité d'études byzantines, τόμ. 1: La chronologie|publisher=Presses universitaires de France, συλλογή «Bibliothèque byzantine»|year=1958|pages=435}}</ref> του [[766]] τον συνέλαβε και, αφού τον έκλεισε στην αρχή στο Παλάτι της Ιέρειας, στην ασιατική πλευρά του [[Βόσπορος|Βοσπόρου]], στη συνέχεια τον εξόρισε στην [[Πρίγκηπος|Πρίγκηπο]]. Μετά από δύο χρόνια καθαιρέθηκε, [[ανάθεμα|αναθεματίστηκε]], διαπομπεύθηκε στον Ιππόδρομο και τελικά με εντολή του Αυτοκράτορα αποκεφαλίστηκε στις [[7 Οκτωβρίου]] του [[767]].
| |||