Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Την καθοδήγηση των διάσπαρτων και παράνομων οργανώσεων του ΚΚΕ, που έχουν απομείνει στην Ελλάδα, ανέλαβε ο [[Νίκος Πλουμπίδης]], ο οποίος δρούσε σε καθεστώς βαθιάς παρανομίας. Η ασφάλεια κατόρθωσε να εξαρθρώσει πολλές οργανώσεις του ΚΚΕ που είναι οργανωτικά αποσυντιθεμένο και πολιτικά περιθωριοποιημένο. Αυτά όμως δε συνεπάγονταν και την περιορισμένη κοινωνική και ιδεολογική επιρροή του. Μια επιρροήΑντίθετα, πουμέχρι δύσκολατο μετουσιώνεται σε οργανωτική ισχύ.<ref>Χρηστόφορος Βερναρδάκης1956,« ΕΔΑ καιτο ΚΚΕ στηείχε δεκαετίαήδη του '6011.500 Ομέλη ιδεολογικός,να πολιτικός και οργανωτικός δυϊσμός της παραδοσιακής Αριστεράς και οι επιδράσεις τουδρουν στην Κρίση των Ιουλιανών»Ελλάδα,στο συλλογικόέχοντας τόμο του Ιδρύματος Κ.Μητσοτάκη Από τον ανένδοτο στην Δικτατορία, εκδ. Παπαζήση,2009,σελ.368,369</ref> Μετά από τη λήξη της Κατοχής,ανασυγκροτήσει το ΚΚΕ αριθμούσε 400-500.000 μέλη, ενώ, στα μέσα της δεκαετίαςοργανωτικό του 1950,δίκτυο αριθμούσε μόλις 11.000 μέληπανελλαδικά.

Το 1958 η νέα ηγεσία του ΚΚΕ αποφάσισε να διαλύσει όλες τις Κομματικές Οργανώσεις που δρούσαν στην Ελλάδα και να εντάξει το σύνολο των μελών του στη χώρα υπό τη σκέπη της [[ΕΔΑ]]. Δεν επρόκειτο για μια απόφαση ανάγκης, καθώς υπήρχε μεγάλη οργανωτική ανάπτυξη, με την οργανωτική ανασυγκρότηση του ΚΚΕ να έχει επιτευχθεί μέσα σε πολύ λίγα χρόνια από την ήττα στον εμφύλιο. Σύμφωνα με τον Γιώργη-Βοντίτσιο Βοντίτσιο-Γούσια, υπεύθυνο για την παράνομη δουλειά του ΚΚΕ στην Ελλάδα, 11.500 μέλη δρούσαν στη χώρα<ref>{{Cite web|url=https://parapodas.files.wordpress.com/2014/12/gousias-b-parapoda.pdf|title=Γιώργη Βοντίτσου-Γούσια: “Οι αιτίες για τις ήττες, τη διάσπαση του ΚΚΕ και της ελληνικής αριστεράς” (β’ τόμος-1978), σ.126|last=|first=|ημερομηνία=|website=παρα ποδα|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref>. Η Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά δεν ήταν παρά μια προσωρινή και μεταβατική λύση μέχρι να ομαλοποιηθεί η κατάσταση. Επρόκειτο για έναν ''οργανωτικό δυϊσμό'': από τη μια στο εξωτερικό βρισκόταν η ''παραδοσιακή ηγεσία'', από την άλλη στην Ελλάδα, η ''βάση'' και η ''νέα ηγεσία''.<ref>[http://www.vernardakis.gr/uplmed/87_kimenososto.pdf Κείμενο Χρήστου Βερναρδάκη για το ΚΚΕ και την ΕΔΑ]</ref><ref>{{Cite web |url=http://archive.enet.gr/online/online_text/c=110,id=1161620,8916756 |title=Άρθρο της Ελευθεροτυπίας για τα 90χρονα του ΚΚΕ |accessdate=2011-11-23 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20111123230654/http://archive.enet.gr/online/online_text/c=110,id=1161620,8916756 |archivedate=2011-11-23 |url-status=dead }}</ref> Πρόκειται για εξελίξεις που οδήγησαν μεγάλο μέρος στελεχών και το μεγαλύτερο μέρος των μελών του ΚΚΕ, που διαγράφηκαν από το Κόμμα (πολλές φορές δεχόμενοι ιδιαίτερα σκληρή βία από τους πρώην συντρόφους τους και που στη συνέχεια εντάχθηκαν στον αντιρεβιζιονιστικό ή μαρξιστικό - λενινιστικό χώρο, το χώρο που αποκλήθηκε και ως «ζαχαριαδικός - μαοϊκός») να θεωρήσουν πως από τον Μάρτη του 1956 το επαναστατικό - διεθνιστικό ΚΚΕ, το κόμμα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ διαλύθηκε και στη θέση του δημιουργήθηκε ένα αστικό - ρεβιζιονιστικό κόμμα, με την ίδια επωνυμία.

Η ηγεσία του Κ.Κ.Ε αν και δεν διαφωνεί με την πρόταση των ''5 σημείων'' της [[Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά|ΕΔΑ]]<ref>Για τις προτάσεις της ΕΔΑ βλέπε, Σπύρος Λιναρδάτος, Από τον εμφύλιο στη χούντα, τ. Ε' (1964-1967), Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 1986, σελ.324-327</ref> και με τη μη ανακινησηανακίνηση ''πολιτειακού ζητήματος'', παρασκηνιακά και στο εσωτερικό του κόμματος, υποστηρίζει πως, από τη στιγμή που από τα ίδια τα γεγονότα έχει τεθεί ένα τέτοιο θέμα, θα μπορούσε η ΕΔΑ να το προβάλει λίγο περισσότερο. Επίσης στο ΚΚΕ κρίνουν ως κατάλληλη τη συγκυρία να θέσουν θέμα νομιμοποιήσης του κόμματος. ΈτσιΜετά όλοτην τοδημιουργία βάροςτης πέφτει"Αναγέννησης" στηστην συγκρότησηΕλλάδα, ήαπό ανασυγκρότηση ξεχωριστών οργανώσεωνμέλη του ΚΚΕ, που θαδιαφωνούσαν οδηγούσεμε σετην μια"6η [[deολομέλεια", facto]]και αναγνώρισή του μετά τις εκλογές του 1967. Όπως παρατηρεί ο Λέκτοραςενόψει της πολιτικήςεπικείμενης επιστήμηςδιάσπασης, στοπέφτει Πανεπιστήμιοστη τηςσυγκρότηση Κρήτης,ή [[Χριστόφοροςανασυγκρότηση Βερναρδάκης]],ξεχωριστών η κομματική [[γραφειοκρατία]]οργανώσεων του ΚΚΕ ήταν απομακρυσμένη από την ελληνική πραγματικότητα και ιεραρχούσε τα δικά της συμφέροντα.<ref>Χριστόφορος Βερναρδάκης, ΕΔΑ και ΚΚΕ στη δεκαετία του '60. Ο ιδεολογικός, πολιτικός και οργανωτικός δυϊσμός της παραδοσιακής Αριστεράς και οι επιδράσεις του στην Κρίση των Ιουλιανών,στο συλλογικό τόμο του Ιδρύματος Κ.Μητσοτάκη Από τον ανένδοτο στην Δικτατορία, εκδ. Παπαζήση,2009,σελ.378</ref>