Ασπιρίνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Διάσωση 0 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.8 |
||
Γραμμή 2:
[[File:Aspirin3Dan.gif|right|250px]]
Η '''ασπιρίνη''' είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα φάρμακα. Xημικώς, η ασπιρίνη ονομάζεται '''ακετυλοσαλικυλικό οξύ''' και χρησιμοποιείται ευρέως ως αναλγητικό, αντιπυρετικό, και αντιφλεγμονώδες, όπως και για τον πονοκέφαλο και τους πόνους των μυών και των αρθρώσεων.<ref>https://www.britannica.com/science/aspirin</ref> Θεωρείται ως ένα από τα κυριότερα φάρμακα που έχουν ανακαλυφθεί<ref>https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC535471/</ref><ref>https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1119266/</ref>, ενώ σήμερα κανένα φάρμακο δεν χρησιμοποιείται τόσο ευρέως όσο η ασπιρίνη.<ref>{{cite book
|title = Βιοχημεία
|author = J. M. Berg
|author2 = J. L. Tymoczko
|author3 = G. J. Gatto
|author4 = L. Stryer
|publisher = Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
|year = 2015
|page = 1082
|url = https://www.cup.gr/book/viochimia-4i-elliniki-ekdosi/?cli_action=1612552253.143
}}{{Dead link|date=Φεβρουαρίου 2021 }}</ref>
== Φυσικές ιδιότητες ==
Γραμμή 23:
Το 1853 ο [[Αλσατία|Αλσατός]] χημικός [[Σαρλ Φρεντερίκ Ζεράρτ]] (Charles Frédéric Gerhardt) ήταν ο πρώτος που παρασκεύασε το δραστικό συστατικό της ασπιρίνης, το [[ακετυλοσαλικυλικό οξύ]] αναμιγνύοντας ακετυλοχλωρίδιο με σαλικυλικό νάτριο. Ο νεαρός τότε χημικός ονόμασε το προϊόν της (βίαιης) αντίδρασης αυτών των συστατικών «σαλικυλικο - οξικό ανυδρίτη».<ref>{{Cite journal|url=http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/jlac.18530870107/abstract|title=Untersuchungen über die wasserfreien organischen Säuren|last=Gerhardt|first=Ch.|date=1853-01-01|journal=Justus Liebigs Annalen der Chemie|issue=1|doi=10.1002/jlac.18530870107|volume=87|pages=57–84|language=en|issn=1099-0690}}</ref> Το 1897<ref>{{cite book
|title = Βιοχημεία
|author = J. M. Berg
|author2 = J. L. Tymoczko
|author3 = G. J. Gatto
|author4 = L. Stryer
|publisher = Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
|year = 2015
|page = 1083
|url = https://www.cup.gr/book/viochimia-4i-elliniki-ekdosi/?cli_action=1612552253.143
}}{{Dead link|date=Φεβρουαρίου 2021 }}</ref> ο χημικός [[Φέλιξ Χόφμαν]], της γερμανικής εταιρείας [[Bayer AG|Μπάγιερ]], ανέπτυξε, με κατεργασία του σαλικυλικού οξέος με ακετυχλωρίδιο, το καινοτομικό '''ακετυλοσαλικυλικό οξύ'''. Έτσι, το [[1899]], η εταιρεία είχε δημιουργήσει ένα νέο φάρμακο με βάση αυτή την ουσία και το κυκλοφόρησε στο εμπόριο με την επωνυμία «Ασπιρίνη» (επεξήγηση: ''Α-'' για το ακετυλοχλωρίδιο, ''σπιρ-'' για το είδος ''Spiraea ulmaria'' που περιέχει σαλικυλικό οξύ, και ''-ινη'' συνηθισμένη τότε κατάληξη για φάρμακα). Οι πωλήσεις του φαρμάκου κυριολεκτικά εκτοξεύονται.
Στη δεκαετία του 1950 οι πωλήσεις της ασπιρίνης γνωρίζουν σημαντική πτώση, καθώς αρχίζει να κυκλοφορεί στο εμπόριο η [[παρακεταμόλη]], η οποία εμφανίζει παρόμοιες αναλγητικές ιδιότητες με λιγότερες παρενέργειες. Ωστόσο, το [[1948]], ο [[Καλιφόρνια|καλιφορνέζος]] γιατρός Λόρενς Κρέιβεν (Lawrence Craven) παρατήρησε ότι κανείς από τους 400 ασθενείς του, στους οποίους είχε χορηγήσει ασπιρίνη, δεν είχε υποστεί καρδιακή προσβολή. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «μια ασπιρίνη την ημέρα» μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής. Η ασπιρίνη γνωρίζει εκ νέου αύξηση των πωλήσεών της, οι οποίες παραμένουν σταθερές μέχρι σήμερα.
| |||