Σιδηρόκαστρο Σερρών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
πρωτότυπη έρευνα χωρίς πηγές
πρωτότυπη έρευνα χωρίς πηγές
Γραμμή 25:
Το '''Σιδηρόκαστρο''' είναι κωμόπολη του [[Νομός Σερρών|νομού Σερρών]] και έδρα του [[Δήμος Σιντικής|Δήμου Σιντικής]]. Βρίσκεται 26 χλμ. ΒΔ. των [[Σέρρες|Σερρών]]. Ονομαζόταν '''Ντεμίρ Ισάρ''' και '''Βαλόβιστα''' και μετονομάστηκε τη δεκαετία του '30 στο πλαίσιο εξελληνισμού των ξενικών τοπωνυμίων.<ref>{{cite web|url=http://www.samsunmubadele.org.tr/duyuruarsivi.asp?Sayfa=321|title=Samsun Mübadele Derneği|last=|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=https://web.archive.org/web/20080504114255/http://www.samsunmubadele.org.tr/duyuruarsivi.asp?Sayfa=321|archivedate=2008-05-04|accessdate=2010-04-03|url-status=dead}}</ref>
 
== Το Ντεμίρ Ισάρ ==
== Ιστορία ==
[[Αρχείο:Demir Hisar Bulgarian School 1908 - 1909.jpg|thumb|Το [[Βούλγαροι|βουλγαρικό]] σχολείο του Δεμίρ Ισάρ το έτος 1908.]]
Με το πέρασμα των αιώνων οι Σίντιοι έχτισαν στη χώρα τους ωραίες πόλεις. Απ’ αυτές γνωστές είναι η Ηράκλεια Σιντική, η Σκοτούσα, η Γαρησκός, η Ορβηλία, η Τρίστωλος και η Παροικόπολη. Η πιο αξιόλογη ήταν η Ηράκλεια, που έχτισε ο πατέρας του Φιλίππου του Β’, ο Αμύντας ο Γ’. Ο Μακεδόνας αυτός βασιλιάς είχε καταφέρει στους πρόποδες του Μπέλες λαμπρή νίκη κατά των βαρβάρων. Σε ανάμνησή της οικοδόμησε την Ηράκλεια προς τιμή του Ηρακλή, που απόγονοί του θεωρούνται οι βασιλείς της Μακεδονίας.  Την εποχή των Αντιγονιδών, των απογόνων του Μ. Αλεξάνδρου, η Ηράκλεια έγινε πρωτεύουσα της Σιντικής και έδρα του επάρχου της Παιονίας, όπως αναφέρει ο ιστορικός Τίτος Λίβιος.
 
 
Οι Σίντιοι, οι Μαίδοι και άλλοι Παραστρυμόνιοι λαοί τάχθηκαν στο πλευρό του Περσέα και πολέμησαν με φανατισμό τους Ρωμαίους. Στην τελευταία μάχη όμως που έδωσε ο Περσέας στην Πύδνα της Πιερίας (το 168 π.Χ.), οι Ρωμαίοι ύστερα από προδοσία υπερφαλάγγισαν τους Μακεδόνες και κατέλυσαν το Μακεδονικό κράτος.
 
Μετά την υποταγή της Μακεδονίας στους Ρωμαίους και τη διαίρεση της σε τέσσερα διακεκριμένα τμήματα («μερίδες»), η Σιντική περιλήφθηκε στην «Πρώτη μερίδα», της οποίας πρωτεύουσα ήταν η Αμφίπολη. Στη συνέχεια, μετά τη μάχη των Φιλίππων το 42 π.Χ. η αρχαία πρωτεύουσα της Σιντικής Ηράκλεια κηρύχθηκε ελεύθερη, όπως αναφέρει ο Τίτος Λίβιος. Υπήρχε δε μέχρι το 10ο μ.Χ. αιώνα, οπότε μνημονεύεται για τελευταία φορά από τον Ιεροκλή και τον Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο.
 
Κατά την βυζαντινή εποχή η Σιντική –μέσω των Στενών του Στρυμόνα- αποτελούσε το φυσικό πέρασμα βαρβαρικών φυλών προς το νότο, που με συχνές επιδρομές τους λεηλατούσαν πόλεις της αυτοκρατορίας. Το 527 μ.Χ  με εντολή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού- στο πλαίσιο ενός ευρύ σχεδίου οχύρωσης- κατασκευάζεται το κάστρο του Σιδηροκάστρου με στόχο να ελέγχει το πέρασμα προς βορρά. Η οχύρωσή του κάστρου ενισχύθηκε από τον Βασίλειο Β’ τον Βουλγαροκτόνο τον 11ο αιώνα και ολοκληρώθηκε από τον Ανδρόνικο Γ’ τον Παλαιολόγο (1326-1341).<ref>{{Cite web|url=https://www.sintiki.gov.gr/sintiki/istoria/|title=Ιστορία {{!}} sintiki.gov.gr|language=el|accessdate=2021-02-16}}</ref>
 
Το χωριό κατά την [[Τουρκοκρατία]] έως και τον 20ό αιώνα ονομαζόταν Ντεμίρ-Ισάρ ([[τουρκικά]]: ''Demirhisar'')<ref>[http://www.lithoksou.net/p/metonomasies-ton-oikismon-tis-makedonias-i Μετονομασίες των οικισμών της Μακεδονίας (Α-Ι) lithoksou.net]</ref><ref>{{Lang-tr|Demir Hisar}}</ref><ref>[http://www.iospress.gr/ios1996/ios19960331a.htm ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΧΩΡΙΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΕΩΝ Οι νονοί της πατρίδας, iospress.gr]</ref>. Σημαντική δράση στην περιοχή επέδειξε ο [[Προκόπιος Ικονίου|Προκόπιος Λαζαρίδης]], ως διάκονος της Μητρόπολης Μελενίκου έως το [[1891]] χρησιμοποιώντας στο κήρυγμα την τουρκική γλώσσα για να γίνεται αντιληπτός από το σύνολο του πληθυσμού<ref>[https://mikrasiatwn.wordpress.com/2017/03/07/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BF/ Γιώργος Καζάνας, ''Ο Άγιος Προκόπιος Μητροπολίτης Ικονίου (+1923)'' - ιστολόγιο Ένωσης Μικρασιατών Φοιτητών]</ref><ref>[http://meleniko.gr/docs/Mpakas-Ellinismos_Melenoikou.pdf Ο Ελληνισμός του Μελενοίκου]</ref>. Το 1900 στο Ντεμίρ Ισάρ κατοικούσαν 3300 μουσουλμάνοι [[Τούρκοι]], 1200 [[Βούλγαροι]], 420 [[Τσιγγάνοι]] και μόλις 350 χριστιανοί [[Έλληνες]] και 120 χριστιανοί [[Βλάχοι]]<ref>[http://www.lithoksou.net/p/oikismoi-tis-makedonias-poy-arxizoyn-apo-n-ps-0 Ο πληθυσμός των οικισμών της Μακεδονίας το 1900 κατά θρησκεία και γλώσσα στη στατιστική του K'ncov, Δημήτρη Λιθοξόου, lithoksou.net]</ref>.