Εντισόν Ντενίσοφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά την αλλαγή του καθεστώτος, ο συνθέτης ηγήθηκε της επανασυσταθείσας το 1990 Ενώσεως για τη Σύγχρονη Μουσική. Ο Ντενίσοφ εγκαταστάθηκε αργότερα στη [[Γαλλία]]. Μετά από ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα το καλοκαίρι του 1994 και μακρά ασθένεια, απεβίωσε σε νοσοκομείο στο [[Παρίσι]] σε ηλικία 67 ετών. Από τους δύο γάμους του είχε δύο κόρες.

 

{{πηγές ενότητας|19|11|2020}}

Ο κύκλος για [[σοπράνο]] και σύνολο δωματίου ''Le soleil des Incas'' (1964), που μελοποίησε τα ποιήματα της [[Γκαμπριέλα Μιστράλ]] και ήταν αφιερωμένος στον [[Πιερ Μπουλέζ]], χάρισε στον Εντισόν Ντενίσοφ διεθνή αναγνώριση. Αυτό συνέβη μετά από μία σειρά επιτυχημένων εκτελέσεων του έργου στο [[Ντάρμστατ]] και στο Παρίσι το 1965. Η σύνθεση άρεσε στον [[Ίγκορ Στραβίνσκι]], που ανεκάλυψε το «αξιοσημείωτο ταλέντο» του δημιουργού της. Ωστόσο, επικρίθηκε από την Ένωση Σοβιετικών Συνθετών για τις «δυτικές επιρροές» της, τον «ακαδημαϊσμό αντί δημιουργικότητας» και «ολική ελευθερία του συνθέτη» (Τ. Χρένικοφ). Κατόπιν αυτού, οι εκτελέσεις των έργων του Ντενίσοφ απαγορεύονταν συχνά στη Σοβιετική Ένωση.

 

{{Authority control}}

{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Edison Denisov}}

 

 

{{DEFAULTSORT:Ντενισοφ, Εντισον Β}}

[[Κατηγορία:Κλασικοί συνθέτες του 20ού αιώνα]]

[[Κατηγορία:Ιππότες της Λεγεώνας της Τιμής]]