Μακρά Τείχη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το κτίσιμο των Μακρών Τειχών αντανακλούσε μια ευρύτερη στρατηγική που ακολουθούσε η Αθήνα στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ.. Αντίθετα με τις περισσότερες Ελληνικές πόλεις-κράτη, οι οποίες ειδικευόταν στους στρατούς [[Οπλίτης|οπλιτών]], η Αθήνα είχείχε εστιάσει στο ναυτικό ως το επίκεντρο της στρατιωτικής της δύναμης, από τη στιγμή δημιουργίας του πρώτου της στόλου κατά τη διάρκεια πολέμου με την Αίγινα, στη δεκαετία του 480 π.Χ.. Με την ίδρυση της [[Δηλιακή συμμαχία|Δηλιακής Συμμαχίας]] το 477 π.Χ., η Αθήνα δεσμεύτηκε με τη μακροχρόνια δίωξη των [[Περσία|Περσών]] μέσω ναυμαχιών. Κατά τις επόμενες δεκαετίες, το Αθηναϊκό ναυτικό έγινε ο στυλοβάτης μιας ολοένα και περισσότερο αυτοκρατορικής συμμαχίας, και ο έλεγχος των θαλασσών από την Αθήνα της επέτρεψε τη προμήθεια [[Δημητριακά|δημητριακών]] από τις περιοχές του [[Ελλήσποντος|Ελλήσποντου]] και της [[Μαύρη Θάλασσα|Μαύρης Θάλασσας]]. Η ναυτική πολιτική δεν αμφισβητήθηκε σοβαρά είτε από δημοκράτες ή από ολιγάρχες τη περίοδο μεταξύ 480 και 462 π.Χ., αλλά αργότερα, όταν ο [[Θουκυδίδης ο μιλησίου]] ανέλαβε την αντιπολίτευση στην ιμπεριαλιστική πολιτική με ένα σύνθημα της ολιγαρχικής φατρίας, ο συγγραφέας γνωστός και ως ο Παλαιός Ολιγάρχης θα προσδιόριζε το ναυτικό και τη δημοκρατία ως άρρηκτα συνδεδεμένα, μια άποψη που επαναλήφθηκε και από σύγχρονους μελετητές.<ref>Ο Kagan, στο έργο του ''The Peloponnesian War'', περιγράφει την ολιγαρχία του 411 π.Χ. ουσιαστικά αβάσιμη μιας και ο στρατός παρέμενε ο κρίσιμος στρατιωτικός βραχίωνας της Αθήνας.</ref> Τα Μακρά Τείχη αποτέλεσαν κρίσιμο παράγοντα που επέτρεψαν στον Αθηναϊκό στόλο να καταστεί ύψιστης σημασίας δύναμη της πόλης.