Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το καλοκαίρι του [[1944]], η ΠΕΕΑ ασχολήθηκε και με το εκπαιδευτικό: τον [[Ιούλιος|Ιούλιο]] αποφάσισε την ίδρυση δύο ολιγόμηνων ''Παιδαγωγικών Φροντιστηρίων'' (λειτούργησαν και τα δύο) στα οποία θα φοιτούσαν «προσωρινοί δάσκαλοι που δεν έχουν παιδαγωγική μόρφωση και νέοι και νέες τελειόφοιτοι γυμνασίου που επιθυμούν να διοριστούν προσωρινοί δάσκαλοι [...] στην [[Ελεύθερη Ελλάδα]]».<ref>Αλέξης Δημαράς, «Εκπαίδευση : πόλεμος, κατοχή, εμφύλιος (1940-1949)», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. ΙΣΤ, 2000, σελ. 549</ref> Εκεί θα διδάσκονταν ΄΄Στοιχεία Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας και Διδακτικής΄΄, ΄΄Νέα Ελληνικά΄΄, ΄΄Ελληνική Ιστορία΄΄. Τον [[Αύγουστος|Αύγουστο]] οργανώθηκε στη [[Άγιος Νικόλαος Ευρυτανίας|Λάσπη]] [[Ευρυτανία]]ς μεγάλο Παιδαγωγικό Συνέδριο.<ref name="όπ.π">όπ.π.</ref>

Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η έκδοση δύο αναγνωστικών του Δημοτικού, ''Τα Αετόπουλα'' και ''Ελεύθερη Ελλάδα''. Το περιεχόμενό τους εξηγείται «από τον επαναστατικό χαρακτήρα των συνθηκών», όμως «παρουσιάζει τα ίδια παιδαγωγικά μειονεκτήματα με τα κρατικά»<ref name="ReferenceA">όπ.π</ref>.

Επιτροπές του [[Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο|ΕΑΜ]] και του [[Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός|ΕΛΑΣ]], στις οποίες πιθανώς συμμετείχε και ο [[Δημήτρης Γληνός]] , υπέβαλαν ''Σχέδιο μιας Λαϊκής Παιδείας''. Ως σκοπός της παιδείας προσδιορίζεται η πνευματική, ηθική και υλική ανύψωση του ΄΄εργαζόμενου λαού΄΄,<ref name="όπ.π"/> ορίζεται η αποκλειστική χρήση της δημοτικής με την παράλληλη καθιέρωση του μονοτονικού και την κατάργηση της ιστορικής ορθογραφίας. Αναφορικά με την οργάνωση του συστήματος προβλέπεται διοικητική αποκέντρωση και οι εξής βαθμίδες: α) προσχολική περίοδος (0-6 χρονών) με παιδαγωγικούς σταθμούς, β) νηπιαγωγεία (4-6 ετών), γ) οκτάχρονο δημοτικό, τετράχρονη Μέση Εκπαίδευση (Γυμνάσια, τεχνικές σχολές, καλλιτεχνικές) και Ανώτατες σχολές.<ref name="ReferenceA"/>