Βοβούσα Ιωαννίνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Βοβούσα'''<ref>{{cite web | url=https://www.eetaa.gr/indexmetaboles/oikmet_details.php?tag=oikmet_details&id=17497 | title=Βοβούσα (Ιωαννίνων) | publisher=ΕΕΤΑΑ | work=Διοικητικές μεταβολές οικισμών | accessdate=24 Απριλίου 2017}}</ref> (μέχρι το 1940 '''Βωβούσα'''<ref name=StamVamv>{{Cite book|title=Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας|first=Μιχαήλ|last=Σταματελάτος|first2=Φωτεινή|last2=Βάμβα-Σταματελάτου|publisher=ΤΑ ΝΕΑ|isbn=|year=2012|edition=|volume=Α΄|location=|page=139}}</ref>) είναι χωριό του Ανατολικού Ζαγορίου στο [[νομός Ιωαννίνων|νομό Ιωαννίνων]] της [[Ήπειρος (διαμέρισμα)|Ηπείρου]].

Σύμφωνα με την παράδοση η Βοβούσα προέκυψε από τη συνένωση τεσσάρων μικρότερων χωριών<ref>Κουκούδης (2000). σελ. 162.</ref>. Γνώρισε μεγάλη ακμή ως μέλος της αυτόνομης περιοχής τού Ζαγορίου επί [[Οθωμανική περίοδος στην Ελλάδα|Τουρκοκρατίας]] και θεωρείτο ένα από τα μεγαλύτερα Ζαγοροχώρια<ref>Λαμπρίδης Ιωάννης "Ζαγοριακά", Τυπογραφείον Αυγής, Αθήνα, 1870</ref>. Κατά τα παλαιότερα χρόνια, οι κύριες ασχολίες των κατοίκων της Βοβούσας περιστρέφονταν γύρω από την κτηνοτροφία, το εμπόριο και τις μεταφορές<ref name=":0" />.

Το 1814 η κωμόπολη λεηλατήθηκε με εντολή τού Αλή πασά<ref name=":2">{{Cite book|title=Ιστορία της Ηπείρου. Από τις αρχές τις αρχές της Οθωμανοκρατίας ως τις μέρες μας|first=Κωνσταντίνος Απ.|last=Βακαλόπουλος|publisher=Ηρόδοτος|isbn=|year=2003|location=Αθήνα|page=320|url=https://books.google.gr/books?id=6s05AAAAMAAJ&q=Βωβούσα&dq=Βωβούσα&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwjCwv-BueTaAhWLZVAKHUnJDogQ6AEISDAG}}{{Dead link|date=Ιουλίου 2020 }}</ref> και την ίδια χρονιά επλήγη από επιδημία<ref>Κουκούδης (2000). σελ. 178-179.</ref>. Ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια μια σειρά ληστρικών επιδρομών και η λεηλασία που υπέστη ο οικισμός από σουλτανικά στρατεύματα το 1829. Όλες αυτές οι καταστροφές οδήγησαν σε σημαντική μείωση του πληθυσμού, καθώς αρκετές οικογένειες έφυγαν προς το [[Βασίλειο της Ελλάδας|ελληνικό βασίλειο]], τη [[Μακεδονία]] και τη [[Θράκη]]<ref name=":2" />. Χαρακτηριστικά, ενώ το 1812 υπολογίζεται πως στη Βοβούσα ζούσαν 150 οικογένειες, μερικές δεκαετίες αργότερα (το 1856) καταγράφτηκαν<ref>Κουκούδης (2000). σελ. 177.</ref> μόλις 42.

Στα τέλη τού 19ου αιώνα παρουσιάστηκε διείσδυση ρουμανικών κύκλων στον οικισμό<ref name=":3">Βακαλόπουλος (2003). σελ. 518.</ref>, ενώ σύμφωνα με την οθωμανική στατιστική του 1895, ο πληθυσμός τής Βοβούσας ανερχόταν στους 497 κατοίκους (269 άνδρες και 228 γυναίκες), κατανεμημένους σε 58 φορολογικούς χανέδες<ref name=":1">Μιχάλης Κοκολάκης, ''Η τουρκική στατιστική της Ηπείρου στο Σαλναμέ του 1895'', στο ''Τετράδια Εργασίας'', τεύχος 18, Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών, Αθήνα 2008, σελ. 265.</ref>. Γύρω στο 1900, η Βοβούσα αποτελούσε τμήμα τού λεγόμενου ''Βλαχοζάγορου'', της ανατολικής περιοχής τού Ζαγορίου όπου εξακολουθούσε να ομιλείται η βλάχικη γλώσσα<ref>{{Cite book|title=Από τη ζωή των Βλάχων στα 1900|first=Αστέριος|last=Κουκούδης|publisher=Ίδρυμα Εγνατία Ηπείρου - Ίδρυμα Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα|isbn=|year=2008|location=Θεσσαλονίκη|page=15}}</ref>.