Παλαιοσέλλι Ιωαννίνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
πρόσθεση αξιοθέατων |
πρόσθεση αξιοθέατων |
||
Γραμμή 36:
|}
Η ονομασία του Παλαιοσελλίου προέρχεται από τους αρχαίους Σελλούς, τους αρχαιότερους κατοίκους της επαρχίας Δωδώνης, η οποία τότε έφτανε ως την Ιλλυρία. Στο αρχείο της κοινότητας υπάρχει έγγραφο του Υπουργείου, όπου υποδεικνύεται η σωστή γραφή της ονομασίας του χωριού Παλαιοσέλλι με δύο λ. Ο Ησίοδος και ο Όμηρος αναφέρουν ότι οι Σελλοί βρήκαν καταφύγιο κοντά στους Τυμφαίους κτηνοτρόφους. Μεταγενέστερες μαρτυρίες ιστορικών συγκλίνουν σε μια κοινή διαπίστωση: ότι οι κάτοικοι αυτής της περιοχής ήταν Έλληνες. Στους Σελλούς αποδίδεται και η ονομασία του χωριού. "Η κατοικία των παλαιών Σελλών".
Ένδοξη σελίδα χάραξε το Παλαιοσέλλι το 1940 με την έναρξη του πολέμου, όταν οι Ιταλοί με τη Μεραρχία «Τζούλια» εγκλωβίστηκαν στη Λάκκα Αώου. Εκεί χωρίστηκαν σε δύο ομάδες με σκοπό να ενωθούν στο Μέτσοβο. Η μια εξ αυτών κατευθυνόταν προς το Κεράσοβο -Σαμαρίνα-Δίστρατο-Βωβούσα-Μέτσοβο. Η άλλη, ερχόμενη από τη Μόλιστα και διασχίζοντας τη Νταλιόπολη, περιοχή όπου δόθηκαν σκληρές μάχες, κατέλαβε το χωριό και στρατοπέδευσε στις θέσεις Σούρπασα και Άγιο Δημήτριο. Ο Ελληνικός στρατός, όμως, επιτιθέμενος με ένα τάγμα πεζικού της 8ης Μεραρχίας Ιωαννίνων, με Διοικητή τον Αντισυνταγματάρχη Μαρδοχαίο Φριζή και συνοδεία Ορειβατικού πυροβολικού, σε συνεργασία με τους κατοίκους του Παλαιοσελλίου, μέσω Βρυσοχωρίου, αναχαίτισε τους Αλπινιστές. Συνέλαβε, μάλιστα, 400 αιχμαλώτους. Ταυτόχρονα γκρέμισε τη γέφυρα στον Αώο ποταμό, ώστε η αναχαίτιση να είναι ολοκληρωτική.
Όπως σε όλα τα χωριά της περιοχής, έτσι και στο Παλαιοσέλλι πραγματοποιείται κάθε χρόνο τριήμερο πανηγύρι τον Δεκαπενταύγουστο, όπου οι επισκέπτες είναι πολλοί.
Στο χωριό σήμερα λειτουργεί καφέ - αναψυκτήριο -ταβέρνα ενώ αναμένεται και η λειτουργία ξενοδοχείου.
=== Αξιοθέατα ===
'''<big>Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής</big>'''. Χτίστηκε το 1864. Είναι
'''<big>Μύλος Καπέτη</big>'''. Νερόμυλος Βυζαντινού ή ανατολικού τύπου ,ο νερόμυλος κτίστηκε το 1846. Είναι βυζαντινού ή ανατολικού τύπου, χτισμένος σε πλαγιά ώστε να εκμεταλλεύεται την δύναμη του νερού κατά την πτώση του. Η φτερωτή είναι οριζόντια. Λειτουργούσε μέχρι τα τέλη του 70΄. Σήμερα μετά την επισκευή του μπορεί να προσφέρει και πάλι τις υπηρεσίες του.
'''<big>Λαογραφικό Μουσείο</big>''' Το Λαογραφικό μουσείο, στεγάζεται στο χώρο του κλειστού πλέον δημοτικού σχολείου. Φιλοξενεί εκθέματα από την καθημερινή ζωή του χωριού, έκθεση παλιών φωτογραφιών καθώς και έργα καλλιτεχνών του χωριού.
'''<big>Καταφύγια</big>''' Από το χωριό ξεκινάνε πολλές περιπατητικές διαδρομές για τα γύρω βουνά ενώ λειτουργούν 2 καταφύγια υπό την επίβλεψη του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου, ένα ξύλινο και ένα πέτρινο .
'''<big>Δρακόλιμνη Σμόλικα</big>''' Οι δρακόλιμνες είναι ορεινές υποαλπικές λίμνες στην Βόρεια Πίνδο. Δεύτερη σε μέγεθος μετά την Γκαμήλα, αλλά ισάξιας ομορφιάς, είναι η δρακόλιμνη του Σμόλικα ή Λύγκα όπως αλλιώς λέγεται. Βρίσκεται σε υψόμετρο 2200 μέτρων κάτω από τον κώνο που σχηματίζει η κορυφή του Σμόλικα.
Έχει έκταση 3 με 4 στρέμματα, με περίμετρο περίπου 375 ανθρώπινα βήματα, αλλά έχει μεγάλο βάθος. Έχει σχήμα καρδιάς και ο πυθμένας της κοκκινίζει, ενώ στα νερά της κολυμπούν τρίτωνες. Πανέμορφη με βιόλες, ορχιδέες, αγριομενεξέδες, σαξιφραγκιές και κρίνους στις παραλίμνιες περιοχές. Νομίζει κανείς ότι βρίσκεται σε αλπικό τοπίο.
==Πηγές - Παραπομπές==https://www.konitsa.gr
<references />
| |||