Στυλιανός Γαλερός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Πατέρας του ήταν ο Ανδρέας Γαλερός (Γαλεραντρέας), γόνος της μεγάλης αγωνιστικής και πολεμικής οικογένειας των Γαλερών και από τους Καλονυχτιανούς υπογράψαντες<ref>οι υπόλοιποι ήταν οι υιοί του Βασίλειος και Ιωάννης, καθώς και οι Ανδρέας Πατράκης, Μιχ.Λ.Πατράκης, Γεώργιος Μαθιουδάκης, Στυλ.Στ.Γαλεράκης, Σπυρίδων Γαλεράκης, Γεώργιος Ηλιάκης (του Ηλία) ή Χαλίκης</ref> το ψήφισμα<ref>Φάκελος Θερίσου, Ιστορικό Αρχείο Κρήτης</ref><ref>[http://www.saitoures.gr/forum/search.php?keywords=1903&sid=add74caec3d85ce2cc023e8b51d2cafa ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΤΟΥΣ 1903]</ref> του Δήμου Ρουστίκων για ένωση με την Ελλάδα, στις 16 Μαρτίου 1905. Μητέρα του η Καλλιρόη<ref>Στρατιωτικός Φάκελος Γαλερού Στυλιανού, Υπηρεσία Στρατιωτικών Αρχείων</ref><ref>[https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/a/d/5/metadata-1410169073-786350-32346.tkl&do=386692_1911_01.pdf&pageno=22&pagestart=1&width=796&height=1208&maxpage=32&lang=en Δράσις Δντης Λυκούργος Ν. Καφφάτος 5-3-1911 σελ.2]</ref> (Καλλιρή) ή Πηνελόπη<ref>εγγονή της η Πηνελόπη-Πόπη Γαλερού του Βασιλείου</ref> Ηλιομαρκάκη από τα [[Ρούστικα Ρεθύμνης]], κόρη του Βασιλείου ή [[Αναγνώστης Ηλιομαρκάκης|Αναγνώστη Ηλιομαρκάκη]], αγωνιστή Β' Τάξεως Νομού Ρεθύμνης<ref>Η Ανωτέρα Διεύθυνσις Εσωτερικών της Κρητικής Πολιτείας μετά από εισήγηση των αρμόδιων κατά Νομό Επιτροπών δημοσιεύει την από 23/9/1902 απόφαση της στην Επίσημη Εφημερίδα της Κρητικής Πολιτείας στις 26 Σεπτεμβρίου του 1902 στο Τρίτον Τεύχος, Τέταρτον έτος(Δ') με Αρ.εφημερίδος 73 τα ονόματα των αγωνιστών κατά Τάξιν και κατά Νομόν</ref> και αρχηγού των επαναστάσεων 1866 και 1878 στη περιοχή του Ρεθύμνου, από τον οποίο πήρε και τα πρώτα πατριωτικά διδάγματα.

Ως ταμίας του Σκοπευτικού συλλόγου Ρεθύμνης "Το Αρκάδι",<ref>[http://rethymniates.blogspot.com/2017/02/blog-post_13.html ΣΚΟΠΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΡΕΘΥΜΝΟΥ «ΤΟ ΑΡΚΑΔΙ»]</ref> συνέβαλε στην εκπαίδευση των Ρεθύμνιων και μελών του συλλόγου στα όπλα, αναμεσά τους και ο ξάδερφος του Γαλερός Ι. Γεώργιος, ώστε να λάβουν μέρος στις επερχόμενες πολεμικές περιπέτειες του Έθνους. Στους [[Βαλκανικοί πόλεμοι|Βαλκανικούς πολέμους]], ως οπλαρχηγός<ref>O Boρειοηπειρωτικός Αγώνας έκδοση ΔΙΣ Αθήνα 1997 σελ. 569</ref> συγκρότησε και εξόπλισε τον Οκτώβριο του 1912 με δικά του έξοδα, αντάρτικο και άτακτο σώμα 44 ανδρών<ref>[http://www.balkanwars.gr/ethelontes.html Επιστολικό δελτάριο. Διαστ. 89Χ137 χιλ. Οι Κρήτες πολεμιστές που αγωνίστηκαν στη Χειμάρρα της Β. Ηπείρου ανήκαν στο σώμα του Στυλιανού Γαλερού ή Καπετάνιου (Γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1878 στο χωριό Καλονύχτη. Καταγόταν από οικογένεια αγωνιστών κατά την Κρητική Επανάσταση.) Το αποκορύφωμα της πατριωτικής του δράσης ήταν η συμμετοχή του με εθελοντικό σώμα που αποτελείτο από 44 άνδρες στην απελευθέρωση της Χειμάρρας στις 5 Νοεμβρίου 1912. Συμμετείχαν και άλλες αντάρτικες ομάδες και δυνάμεις του Εθνικού στρατού υπό τον ταγματάρχη Σπυρίδωνα Σπυρομήλιο.]</ref> από Κρήτες και άλλους Έλληνες εθελοντές<ref>[http://www.saitoures.gr/forum/viewtopic.php?f=4&t=503 ΣΑΙΤΟΥΡΙΑΝΟΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΓΑΛΕΡΟΥ]</ref>. Το σώμα των εθελοντών, το οποίο ήταν ένα από τα 77 σώματα Κρητών των Βαλκανικών Πολέμων<ref>[http://www.anogi.gr/p25868#more-25868 Εμμανουήλ και Θεόδωρος Ξυλούρης-Οι δυο ήρωες της οικογένειας Ξυλούρη κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων 1912-13]</ref>, συμμετείχε στο Αποβατικό σώμα Χειμάρρας<ref>O αγώνας για την Βόρειο Ήπειρο Ιωάννης Καφετζόπουλος , Χαράλαμπος Φλόκας , Αγγελική Δήμα-Δημητρίου , Γενικό Επιτελείο Ελληνικού Στρατού (Ελλάδα) , Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού (Ελλάδα) σελ. 522</ref> που συγκροτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1912 στην Κέρκυρα<ref>Bασίλης Αναστασόπουλος Α' Βαλκανικός Πόλεμος Εκδόσεις Γκοβόστη</ref>, μαζί με τμήματα του Ελληνικού Στρατού και συνολικά 200 Κρήτες κατά πλειοψηφία (μετά των επίσης Κρητών οπλαρχηγών Παπαγιαννάκη, Τζουλάκη ή Τσολάκη Γεώργιο, Παπαδάκη Εμμανουήλ και Πολυξίγγη καθώς και των Βορειοηπειρωτών οπλαρχηγών Πανάτση Θεόδωρου και Μήλιου Ιωάννη)<ref>[https://spirtokoutis.gr/res/v1.pdf Παρασκευή Ι. Παπαδάκη Φόρος τιμής σε έναν ήρωα Εμμανουήλ Χ. Παπαδάκης (1860-1913)]</ref><ref>[https://www.himara.gr/istoria/3045-oi-aetoi-tis-himaras ​Οι αετοί της Χειμάρρας]</ref> υπό τις διαταγές τις οποίες έδιδε ο [[Ταγματάρχης]] [[Σπύρος Σπυρομήλιος]]<ref>[https://www.himara.gr/istoria/9713-19-maiou-1930-thanatos-spyromiliou-arnisi-alvanias-kideia-himara 19 Μαΐου 1930, πεθαίνει στην Αθήνα ο Σπυρομήλιος - Άρνηση της Αλβανίας να κηδευτεί στην Χιμάρα]</ref>. Όλοι αυτοί μαζί με μικρή δύναμη Χειμαρριωτών, επιχειρούν με απόβαση στον όρμο Σπήλια για την κατάληψη της [[Χειμάρρα]]ς και την απελευθέρωσή της από τους [[Τουρκία|Τούρκους]] με τους οποίους συνεπλάκησαν στις 5 Νοεμβρίου 1912 και ο Σημαιοφόρος<ref>Ρέθεμνος Σημεία των Καιρών 2 Μάνος Χ. Γοργοράπτης Ρέθυμνο 2018 σελ. 11</ref> Κωνσταντίνος Αγγελάκης από το καπετανάτο Κυρβιτσάκη του σώματος Γαλερού υψώνει την ελληνική σημαία στην Χειμάρρα<ref>[http://www.politistiko-rethymno.org/%CF%83%CE%B1%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%85/ ΣΑΙΤΟΥΡΙΑΝΟΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΓΑΛΕΡΟΥ Πολιτιστικό Ρέθυμνο[]</ref><ref>Ιστορικό & Λαογραφικό Μουσείο Ρεθύμνης Αθήνα 2017 σελ.55 Αρχείο ΙΛΜΡ φώτο 61</ref>. Πέραν της Χειμάρρας απελευθερώνουν και τα χωριά του κατά πλειοψηφίαν ελληνικού καζά<ref>[http://www.e-istoria.com/bh15.html Χιμάρα-Ιστορική αναδρομή Κ.Χατζηαντωνίου]</ref> της Χειμάρρας<ref>υπαγόταν στο σαντζάκι Αργυροκάστρου και αποτελούνταν από τα σαφή ελληνικά χωριά Χειμάρρα, Κηπαρό, Κούδεσι, Πήλιουρι, Βούνος, Δρυμάδες, Παλιάσσα, τα σαφή αλβανικά χωριά Κούτσι, Μπολένα, Μπόρσι, Κολαράτες και το κατά πλειοψηφίαν Αλβανικό Τσοράϊ</ref><ref>[https://helios-eie.ekt.gr/EIE/bitstream/10442/7682/1/N02.018.09.pdf Μιχάλης Κοκολάκης Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ ΣΤΟ ΣΑΛΝΑΜΕ ΤΟΥ 1895 σελ. 288]</ref>, Βούνο, Λιάτες, [[Δρυμάδες Χειμάρρας|Δρυμάδες]] και [[Παλάσα Χειμάρρας|Παλάσα]], φθάνοντας ως την [[Στενό Λογαρά|διάβαση του Λογαρά]]<ref>[https://www.himara.gr/istoria/1006-stylianos-galeros-5-11-1912 Η συμβολή του σώματος του οπλαρχηγού Στυλιανού Γαλερού στην απελευθέρωση της Χιμάρας στις 5 Νοεμβρίου 1912]</ref> και διακρίθηκε με το σώμα του και τους λοιπούς Κρήτες εναντίων των Αλβανών στη μάχη του Λογαρά στις 12/11/1912 και στη νικηφόρα μάχη της Παλάσσης (θέση Γκρόπα της περιοχής Λογαρά) εναντίων των Τούρκων στις 27 και κυρίως 28 Δεκεμβρίου 1912.<ref>[http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=108&dc=14&db=1&da=1913 Eφημερίδα Εμπρός 14/1/1913 σελ.3 & 4]</ref><ref>Στου Λογαρά τη ράχη, κάνει ο Γαλερός τη μάχη, με πενήντα παλικάρια, λευτερώνει τη Χειμάρρα</ref><ref>[https://www.himara.gr/istoria/8199-nikiforos-maxi-28-12-1912-sto-logara Νικηφόρος μάχη 28ης Δεκεμβρίου 1912 στη διάβαση Λογαρά της επαρχίας Χιμάρας]</ref><ref>[http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=123&dc=4&db=1&da=1913 Σκρίπ 4/1/1913, Σελίδα: 2 Η μάχη εις την Κιάφα]</ref> Στη μάχη αυτή χάνει 4 στρατιώτες, τους Χρήστο Δημητριάδη από Λαμία<ref>[https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/f/d/4/metadata-1503476926-44037-26450.tkl&do=411112_1914_w.pdf&pageno=6&pagestart=1&width=838&height=1269&maxpage=157&lang=en ΑΞΙΟΜΙΜΗΤΟΣ ΠΡΑΞΙΣ]</ref>, Κοσμά Μπάμπη από Παλάσσα, Νικόλαο Σωτηράκο από Οίτο Οιτύλου Μάνης και Ιωάννη Στυλ. Νικητάκη από Καλή Συκιά Ρεθύμνης.<ref>[https://dis.army.gr/content/search-casualties/view/45233 Νικητάκης Ιωάννης Πατρώνυμο Στυλιανός Νομός γέννησης Ρεθύμνης Ο.Τ.Α. γέννησης Αγίου Ιωάννου Οικισμός γέννησης Καλή Συκιά Περίοδος Βαλκανικοί Πόλεμοι Ημερομηνία θανάτου 1/12/1912 Τόπος θανάτου Χειμάρρα]</ref> Στις 13/11/1912 το αποβατικό σώμα ενισχύθηκε με λόχο 100 ανδρών από την Κέρκυρα. Συνολικά με το σώμα του, έμεινε 5 μήνες στην περιοχή της επαρχίας Χειμάρρας.

Θεωρεί την οργάνωση εφεδρικού σωματείου στον νομό Ρεθύμνης ως απαραίτητη, προκειμένου να ελεγθούν όσοι από τους συνοπαδούς του ενήργησαν για τα δικά τους συμφέροντα, αντί να αποτρέψουν την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του 1920 και την συνεπακόλουθη Μικρασιατική Καταστροφή.<ref>[https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/b/f/0/metadata-1409196739-729388-14982.tkl&do=386713_1922.pdf&pageno=49&width=717&height=1136&maxpage=50&lang=en Δημοκρατία 24/12/1922 σελ.3]</ref>

O θάνατος του προκάλεσε αίσθηση και στο Πανελλήνιο, καθώς σε συνεδρίαση της Βουλής των Ελλήνων, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή εις μνήμην του.<ref>Αρχείο Παγώνη Ευστρ. Γεώργιου, δικηγόρου Ρεθύμνης</ref><ref>[http://rethnea.gr/%cf%83%cf%84%cf%85%ce%bb%ce%b9%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%82-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b5%cf%81%cf%8c%cf%82-%ce%b7-%ce%b6%cf%89%ce%ae-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b4%cf%81%ce%ac%cf%83%ce%b7-%ce%b5%ce%bd%cf%8c/?fbclid=IwAR0aAAoTC95sH5oE4UU5RoqTM21LgmjaPtx1En2VrpkCCGGO_rJjNg19dL4 Στυλιανός Γαλερός: Η ζωή και η δράση ενός μεγάλου αγωνιστή]</ref>