Παναγιώτης Δαγκλής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Veron (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Παναγιώτης Δαγκλής''' ([[Αταλάντη]], [[30 Αυγούστου]] [[1853]] - [[Αθήνα]], [[9 Μαρτίου]] [[1924]]<ref>[http://books.google.gr/books?id=na8VAQAAMAAJ&q=9+%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85+1924+%CE%B4%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82&dq=9+%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85+1924+%CE%B4%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82&hl=el&sa=X&ei=C9p2Ufa3I-jW4ATa64HwDg&ved=0CDgQ6AEwAQ Σ. Ι. Χαράτση, 1023 αξιωματικοί και 22 κινήματα], 1985.</ref>) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός καθώς και δημιουργός του ορειβατικού πυροβόλου [[Ορειβατικό πυροβόλο Σνάιντερ-Δαγκλή|Σνάιντερ - Δαγκλή]].
Γραμμή 5 ⟶ 4 :
==Βιογραφικό σημείωμα==
Γεννήθηκε στην [[Αταλάντη]] σύμφωνα με τα απομνηνεύματα του ιδίου<ref>[https://www.scribd.com/document/196897681/ΔΑΓΚΛΗ-ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ-ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ-ΕΓΓΡΑΦΑ-ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ-ΤΟΜΟΣ-1 Στρατηγού Π.Γ. Δαγκλή: Αναμνήσεις, Έγγραφα, Αλληλογραφία.Το Αρχείον του»], Τόμος 1ος, σελίδα 69, επιμέλεια Ξενοφώντας Λευκοπαρίδης, εκδόσεις «Βιβλιοπωλείον Ε.Γ. Βαγιονάκη», ΑΘήνα</ref>. Γιος του υποστρατήγου πεζικού Γεωργίου Π. Δαγκλή (1809-1896). Σπούδασε στη [[Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων]] και ονομάστηκε ανθυπασπιστής πυροβολικού το 1877. Μετά από ένα εξάμηνο, έλαβε μέρος στα πολεμικά επεισόδια του 1878, με τις τόσο ευνοϊκές εθνικές συνέπειες, προβιβάστηκε σε ανθυπολοχαγό και υπηρέτησε σε μονάδες πυροβολικού στην επαρχία. Υπολοχαγός το 1880 και λοχαγός το 1883, στάλθηκε στο Βέλγιο (Βρυξέλλες, Λιέγη) για μετεκπαίδευση με δικά του έξοδα στο πυροβολικό την περίοδο 1883 - 1Με την επιστροφή του, το 1884, τοποθετήθηκε ως υπασπιστής στο επιτελείο του Γάλλου υποστρατήγου [[Βίκτωρ Βοσσέρ]], αρχηγού της Γαλλικής Οργανωτικής Στρατιωτικής Αποστολής (1884-1887), που μετακλήθηκε από την [[Κυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη 1886|κυβέρνηση Τρικούπη]].<ref name="Παντουβακης2">Παντουβάκης Μιχάλης, ''Στρατός και εθνικό ζήτημα στην Ελλάδα 1880 – 1909:
Από την αναδιοργάνωση στην παρέμβαση'', διδακτορική διατριβή, Αθήνα 2016, σελ. 102</ref>
Γραμμή 13 ⟶ 12 :
Το 1902 προβιβάστηκε σε αντισυνταγματάρχη και το 1903 τοποθετήθηκε ως υποδιοικητής του υπό τον πρίγκηπα Νικόλαο 1ου Συντάγματος Πυροβολικού. Από το 1904 μετατέθηκε στο νέο Σώμα των Γενικών Επιτελών της 1ης Μεραρχίας (Λαρίσης), στην οποία υπηρέτησε μέχρι το 1909. Κατά το διάστημα αυτό προώθησε το από το 1893 επινοημένο σχέδιο λυόμενου ορειβατικού πυροβόλου 7,5 εκ., γνωστού ως πυροβόλο Schneider-Δαγκλή, από τα ονόματα της κατασκευάστριας πολεμικής βιομηχανίας και του σχεδιαστή του.
Συνταγματάρχης το 1907, ανέλαβε κατά την τελευταία περίοδο του [[Μακεδονικός Αγώνας|Μακεδονικού Αγώνα]] την απόρρητη υπηρεσία του Διευθυντή του Ανατολικού Τμήματος του ''[[Μακεδονικό Κομιτάτο|Μακεδονικού Κομιτάτου]]'' (Φεβρ. 1908) και της ''Πανελληνίου Οργανώσεως'' (Σεπτ. 1908), η οποία το διαδέχτηκε και στην οποία υπάχθηκε και η ''Οργάνωσις Κωνσταντινουπόλεως''. Ο Δαγκλής προσέφερε σπουδαίες υπηρεσίες στις δύο οργανώσεις για τη διάσωση του αλύτρωτου ελληνισμού μέχρι τον Νοέμβριο του 1909. Μετά το [[Κίνημα στο Γουδί|Στρατιωτικό Κίνημα]] του Αυγούστου 1909 και τα νέα οργανωτικά στρατιωτικά μέτρα, μεταξύ των οποίων ήταν και η κατάργηση του Σώματος Γενικών Επιτελών, ο Δαγκλής, όπως και όλοι όσοι υπηρετούσαν σε αυτό, επανήλθαν στα όπλα τους. Ανέλαβε τότε τη διοίκηση της Σχολής Ευελπίδων (1910) και στη συνέχεια, τη διοίκηση της 1ης Μεραρχίας (Λαρίσης), την αρχηγία της Χωροφυλακής (1911) και τέλος, τη διοίκηση της 2ης Μεραρχίας (Αθηνών).
Το 1911 προβιβάστηκε σε υποστράτηγο κατ' απόλυτον εκλογήν. Τον Αύγουστο του 1912 τοποθετήθηκε αρχηγός της Επιτελικής Υπηρεσίας Στρατού (Γενικού Επιτελείου Στρατού) και από την κήρυξη του [[Α' Βαλκανικός Πόλεμος|Ελληνοτουρκικού πολέμου]], αρχηγός του Επιτελείου του Στρατού της Θεσσαλίας-Μακεδονίας. Από τη θέση του επιτελάρχη του Γενικού Στρατηγείου Θεσσαλίας διηύθυνε τη σχεδίαση των επιχειρήσεων, παρακολούθησε τη νικηφόρα πορεία του στρατού και εισήλθε μαζί με τον αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο στη Θεσσαλονίκη. Μετά τη λήξη της εκστρατείας στο μακεδονικό χώρο, χρησιμοποιήθηκε ως τεχνικός σύμβουλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στις συζητήσεις του Λονδίνου (Νοέμβριος 1912-Ιανουάριος 1913).
Γραμμή 34 ⟶ 33 :
{{Βικιφθέγματα}}
== Παραπομπές ==
<references />{{Authority control}}
{{DEFAULTSORT:Δαγκλης Παναγιωτης}}
[[Κατηγορία:Έλληνες αρχηγοί κομμάτων]]
| |||