Νεοκλασική αρχιτεκτονική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η νεοκλασική αρχιτεκτονική έφτασε στην Ελλάδα μέσω Γερμανίας στον πρώτο μισό του 19 αιώνα. Το πεδίο εφαρμογής ήταν τα δημόσια κτίρια, όπως το στρατιωτικό νοσοκομείο Μακρυγιάννη (W. von Weller), τα ανάκτορα του Όθωνα (Fr. von Gärtner), το Πανεπιστήμιο (Chr. Hansen), το Αστεροσκοπείο (Th. Hansen), το Αρσάκειο (Λ. Καυταντζόγλου), το Βαρβάκειο (Παν. Κάλκος), η Παλαιά Βουλή (Fr. Boulanger), η Ακαδημία (Th. Hansen), το Πολυτεχνείο (Λ. Καυταντζόγλου), το Δημοτικό Θέατρο (Ε. Τσίλλερ), το Αρχαιολογικό Μουσείο (L. Lange), το Ζάππειο (Fr. Boulanger), η Βιβλιοθήκη (Th. Hansen). Κατά τη διάρκεια της οθωνικής περιόδου (1833-1862), από το ύφος των ανακτόρων του βασιλιά επηρεάστηκαν τα αρχοντόσπιτα, όπως αυτά που σχεδίασε ο αρχιτέκτονας [[Σταμάτης Κλεάνθης]]. Τα πιο σημαντικά του έργα ήταν τα πέντε σπίτια που έχτισε για τη δούκισσα της Πλακεντίας. Στον ίδιο αρχιτεκτονικό στυλ σχεδιάζονται οι ιδιωτικές κατοικίες από τους αρχιτέκτονες [[Λύσανδρος Καυταντζόγλου|Λύσανδρο Καυταντζόγλου]], [[Παναγιώτης Κάλκος|Παναγιώτη Κάλκο]] και Δημήτριο Ζέζο.<ref name=":1">{{Cite web|url=https://www.archaiologia.gr/blog/issue/νεοκλασική-αρχιτεκτονική/|title=Νεοκλασική αρχιτεκτονική|website=Αρχαιολογία Online|language=el|accessdate=2021-04-21}}</ref>

 

 

==Παραπομπές==