Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής στη Θεσσαλονίκη πολλοί φοιτητές συμμετείχαν στην [[Εθνική Αντίσταση (Ελλάδα)|Εθνική Αντίσταση]]. Στις 13 Νοεμβρίου 1941 εκτελέστηκαν από τους ναζί για αντιστασιακή δράση δύο φοιτητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο Σωκράτης Διορινός, φοιτητής Νομικής από τους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης και ο Ηλίας Καπέσης, φοιτητής της Φυσικομαθηματικής Σχολής. Αποτέλεσαν έτσι τους πρώτους εκτελεσμένους φοιτητές στη διάρκεια της Κατοχής. Συνολικά 66 φοιτητές εκτελέστηκαν ή πέθαναν από βασανιστήρια επί Κατοχής.<ref>{{Cite web|url=https://www.efsyn.gr/nisides/241619_i-xirokrini-tis-antistasis|title=Η Ξηροκρήνη της Αντίστασης|last=Καζάνας|first=Γιώργος|ημερομηνία=2020-05-02|website=Εφημερίδα των Συντακτών|accessdate=2020-05-09}}</ref>

 

Στις 17 Νοεμβρίου 1973 κορυφώθηκαν οι ενέργειες κατάληψης του [[Πολυτεχνική Σχολή Α.Π.Θ.|Πολυτεχνείου του Α.Π.Θ.]] με λειτουργία ραδιοφωνικού σταθμού στα υπόγεια του κτιρίου. Ακολούθως άρχισε και η πολιορκία του χώρου από την ασφάλεια που συνοδεύτηκε μετά με την εμφάνιση στρατιωτών και τεθωρακισμένων τανκς μπροστά στην πύλη του Πολυτεχνείου. Το ξημέρωμα της επόμενης ημέρας έλαβε χώρα η εκκένωση του Πολυτεχνείου με τη σύλληψη 250 προσώπων που μεταφέρθηκαν στην ασφάλεια, εκ των οποίων 14 φοιτητές και εργάτες, μετά απο βασανιστήρια, κλείσθηκαν στις στρατιωτικές φυλακές Θεσσαλονίκης.<ref>[http://www.hri.org/MPA/gr/other/17_11/thessaloniki.html ''Τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης'', του Σπύρου Κουζινόπουλου, Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων]</ref>