Ελάμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η δυναστεία των Αβάν είναι γνωστή από τις επιγραφές των [[Ακκάδιοι|ΑκκάδωνΑκκαδίων]] την εποχή της κοσμοκρατορίας της δυναστείας του [[Σαργών (βασιλιάς)|Σαργών του μέγαΜέγα]], ο οποίος αφού κατέκτησε τα [[Σούσα]] επιχείρησε βίαια να αντικαταστήσει την Ελαμίτικη γλώσσα με την Ακκαδική. Με την κατάρρευση της αυτοκρατορίας των ΑκκάδωνΑκκαδίων την εποχή του τρισέγγονου του Σαργών Σαρ –- καλί –- Σαρί η δυναστεία των Αβάν κήρυξε την ανεξαρτησία του Ελάμ με τον βασιλιά Ινσουσινάκ ([[2240 π.Χ.]] – [[2220 π.Χ.]] ). Τα Ακκαδικά αποβλήθηκαν εντελώς από την περιοχή, η δυναστεία των Αβάν κατέρρευσε ([[2100 π.Χ.]]) ύστερα από επιδρομές της ληστρικής φυλής των Γκούτι από το βόρειο [[Ιράν]] που μιλούσαν συγγενική γλώσσα με τους Ελαμίτες. Έναν αιώνα αργότερα ο βασιλιάς [[Σουλγκί]] της 3ης δυναστείας της [[Ουρ]] κατέλαβε τα [[Σούσα]] αλλά η δύναμη των Σουμερίων ξεκίνησε απότομα να φθίνει. Την εποχή του εγγονού του Σουλγκί [[Ιμπί-Σιν]] οι Ελαμίτες κυρίευσαν και λεηλάτησαν την Ουρ ανατρέποντας την τελευταία δυναστεία των Σουμερίων ([[2004 π.Χ.]]) ο ίδιος ο Ιμπί Σιν μεταφέρθηκε αιχμάλωτος στα Σούσα με πλήθος από λάφυρα. Η Ακκαδική δυναστεία της Ισίν που αντικατέστησε την '''3η δυναστεία της Ουρ''' έδιωξε τους Ελαμίτες από την [[Μεσοποταμία]] επιστρέφοντας τα κλοπιμαία από τα Σούσα όπως το άγαλμα του θεού [[Νάννα]]. Η δυναστεία των Επαρτί συνέπεσε με την άνοδο της δυναστείας των Αμορριτών στην [[Βαβυλώνα]], η δυναστεία ανατράπηκε από τον [[Χαμουραμπί]] που κατέλαβε ολόκληρη την [[Μεσοποταμία]].