Ισπανία των Αψβούργων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 65:
[[File:Meister der Magdalenenlegende 002.jpg|thumb|right|Η [[Ιωάννα της Καστίλης|Ιωάννα]], [[Βασίλισσα της Καστίλης]]]]
Η Ισπανία ήταν τώρα ενωμένη υπό έναν μοναδικό κυβερνήτη, τον [[Φερδινάνδος Β΄ της Αραγωνίας|Φερδινάνδο Β´ της Αραγωνίας]]. Ως μοναδικός μονάρχης, ο Φερδινάνδος υιοθέτησε μια πιο επιθετική πολιτική από αυτή που είχε ως σύζυγος της Ισαβέλλας, διευρύνοντας την σφαίρα επιρροής της Ισπανίας στην Ιταλία, ενδυναμώνοντας την εναντίον της Γαλλίας. Ως κυβερνήτης της Αραγωνίας, ο Φερδινάνδος αναμείχθηκε στον αγώνα εναντίον της Γαλλίας και της [[Βενετία]]ς για τον έλεγχο της Ιταλίας· αυτές οι συγκρούσεις έγιναν το κέντρο της εξωτερικής πολιτικής του Φερδινάνδου ως βασιλιά. Η πρώτη χρήση των Ισπανικών δυνάμεων από τον Φερδινάνδο ήρθε στον [[Πόλεμος της
Ο θάνατος του Φερδινάνδου οδήγησε στην άνοδο του νεαρού Καρόλου στο θρόνο ως [[Κάρολος Ε' της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Κάρολος Α' της Καστίλης και της Αραγωνίας]], αποτελεσματικά ιδρύοντας την [[μοναρχία της Ισπανίας]]. Η ισπανική κληρονομιά του περιελάμβανε όλες τις ισπανικές κτήσεις στον [[Νέος Κόσμος|Νέο Κόσμο]] και γύρω από τη Μεσόγειο. Με το θάνατο του Αψβούργου πατέρα του το 1506, ο Κάρολος είχε κληρονομήσει τις Κάτω Χώρες και τα εδάφη της ελεύθερης κομητείας της Βουργουνδίας, μεγαλώνοντας στη [[Φλάνδρα]].
Γραμμή 71:
Το 1519, με το θάνατο του παππού του, από τον πατέρα του, [[Μαξιμιλιανός Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Μαξιμιλιανού Α´]], ο Κάρολος κληρονόμησε τα εδάφη των Αψβούργων στην [[Γερμανία]], και δεόντως [[Πρίγκιπας-εκλέκτορας|εκλέχθηκε]] [[Κάρολος Ε' της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Αυτοκράτορας Κάρολος Ε']] το ίδιο έτος. Η μητέρα του, Ιωάννα, παρέμεινε κατ' όνομα βασίλισσα της Καστίλης έως το θάνατο της το 1555, αλλά εξαιτίας της ψυχικής της υγείας και ανησυχιών επειδή προτεινόταν ως ένας εναλλακτικός μονάρχης από την αντιπολίτευση (όπως συνέβη στην [[Εξέγερση των Κομουνέρος]]), ο Κάρολος την κράτησε φυλακισμένη.
Εκείνη την στιγμή, ο [[Κάρολος Ε' της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Αυτοκράτορας και Βασιλιάς Κάρολος]] ήταν ο ισχυρότερος άνδρας στην [[Χριστιανοσύνη]]. Η συσσώρευση τόσης δύναμης από έναν άνδρα και μια δυναστεία ανησύχησε πολύ τον βασιλιά της Γαλλίας, [[Φραγκίσκος Α' της Γαλλίας|Φραγκίσκο Α']], ο οποίος βρέθηκε περικυκλωμένος από εδάφη των Αψβούργων. Το 1521 ο Φραγκίσκος [[Ιταλικός Πόλεμος (
===Ένας αυτοκράτορας και ένας βασιλιάς (1521–1556)===
[[Image:Habsburg Map 1547.jpg|thumb|right|450px|Χάρτης της επικράτειας των Αψβούργων μετά την [[Μάχη του Μύλμπεργκ]] (1547) όπως απεικονίζεται στον ''The Cambridge Modern History Atlas'' (1912)· Τ εδάφη των Αψβούργων είναι σκιασμένα με πράσινο.]]
Η νίκη του Καρόλου στην [[Μάχη της Παβίας (1525)|Μάχη της Παβίας]] (1525) εξέπληξε πολλούς [[Ιταλία|Ιταλούς]] και [[Γερμανία|Γερμανούς]] και απέσπασε τις ανησυχίες ότι ο Κάρολος θα προσπαθούσε να κερδίσει ακόμη μεγαλύτερη δύναμη. Ο [[Πάπας Κλήμης Ζ΄]] άλλαξε πλευρά και ενώθηκε τώρα με την [[Γαλλία]] και τα κυριότερα Ιταλικά κράτη εναντίον του [[Αψβούργοι|Αψβούργου]] [[Άγιος Ρωμαίος Αυτοκράτορας|Αυτοκράτορα]], στον [[Πόλεμος της Συμμαχίας του Κονιάκ|Πόλεμο της Συμμαχίας του Κονιάκ]]. Το 1527, εξαιτίας της ανικανότητας του Καρόλου να τους πληρώσει επαρκώς, οι στρατοί του στην Βόρεια Ιταλία στασίασαν και λεηλάτησαν την Ρώμη για λάφυρα, αναγκάζοντας τον Κλήμεντα και τους διάδοχους πάπες να είναι αρκετά πιο συνετοί στις συμφωνίες τους με κοσμικές αρχές: το 1533, η άρνηση του Κλήμεντα να ακυρώσει τον γάμο του [[Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Η´ της Αγγλίας]] με την [[Αικατερίνη της Αραγονίας|Αικατερίνη της Αραγωνίας]] (θεία του Καρόλου) ήταν άμεση συνέπεια της απροθυμίας του να προσβάλει τον αυτοκράτορα και να λεηλατηθεί η πρωτεύουσά του για δεύτερη φορά. Η [[Ειρήνη της Βαρκελώνης]], υπογεγραμμένη μεταξύ του Καρόλου και του πάπα το 1529, εγκαθίδρυσε μια πιο εγκάρδια σχέση μεταξύ των δύο ηγετών που αποτελεσματικά ονόμασε την Ισπανία προστάτιδα του Καθολικισμού και αναγνώρισε τον Κάρολο ως βασιλιά της [[Λομβαρδία]]ς σε αντάλλαγμα για την Ισπανική διαμεσολάβηση στην ανατροπή της στασιαστικής [[Φλωρεντία|Φλωρεντινής]] Δημοκρατίας.
[[Image:Carlos_V_en_Mühlberg,_by_Titian,_from_Prado_in_Google_Earth.jpg|thumb|left|250px|Το ''[[Πορτραίτο Ιππασίας του Καρόλου Ε']]'' του [[Τιτσιάνο]] (1548) εορτάζει την νίκη του Αυτοκράτορα επί των Προτεσταντών στην [[Μάχη του Μύλμπεργκ]] (1547)]]
Γραμμή 94:
Η Ισπανία δεν ήταν ακόμη σε ειρήνη, καθώς ο επιθετικός [[Ερρίκος Β' της Γαλλίας]] ανήλθε στον θρόνο το 1547 και αμέσως ανανέωσε την σύγκρουση με την Ισπανία. Ο διάδοχος του Καρόλου, Φίλιππος Β', διεξήγαγε επιθετικά τον πόλεμο εναντίον της Γαλλίας, συντρίβοντας έναν γαλλικό στρατό στη [[Μάχη του Σεν Καντέν (1557)|Μάχη του Σεν Καντέν]] στην [[Πικαρδία]] το 1557 και νικώντας τον Ερρίκο πάλι στη [[Μάχη του Γκραβελέν (1558)|Μάχη του Γκραβελέν]] το επόμενο έτος. Η [[Συνθήκη του Κατώ-Καμπρεζί]], υπογεγραμμένη το 1559, αναγνώριζε μόνιμα τις Ισπανικές διεκδικήσεις στην Ιταλία. Στους εορτασμούς που ακολούθησαν τη συνθήκη, ο Ερρίκος σκοτώθηκε από ένα κατά λάθος χτύπημα μιας λόγχης. Η Γαλλία επλήγη για τα επόμενα τριάντα έτη από εμφύλιο πόλεμο και αναταραχή (βλέπε [[Γαλλικοί Θρησκευτικοί Πόλεμοι]]) και ήταν ανίκανη να ανταγωνιστεί αποτελεσματικά την Ισπανία και τους Αψβούργους στον Ευρωπαϊκό αγώνα εξουσίας. Ελεύθερη από κάθε σοβαρή Γαλλική αντίδραση, η Ισπανία έφθασε στο απόγειο της δύναμης και της εδαφικής της έκτασης στην περίοδο 1559–1643.
[[Image:The Triumph of Death by Pieter Bruegel the Elder.jpg|thumb|250px|left|''[[Ο Θρίαμβος του Θανάτου]]'' (περ. 1562) από τον [[Πίτερ
Ο Κάρολος και οι διάδοχοί του, ενώ ήταν πιο άνετοι και συμπαθούσαν περισσότερο την Ισπανία, την θεωρούσαν ως άλλο ένα κομμάτι της αυτοκρατορίας τους, αντί να την γαλουχήσουν και να την αναπτύξουν, όπως η Γαλλία, η Αγγλία, και οι Κάτω Χώρες ίσως έκαναν στις χώρες τους. Η επίτευξη των πολιτικών στόχων της δυναστείας των Αψβούργων – η οποία σήμαινε κυρίως την υπονόμευση της δύναμης της Γαλλίας, την διατήρηση της Καθολικής ηγεμονίας των Αψβούργων στη Γερμανία, και η αποδυνάμωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας – ήταν σημαντικότερη για τους Αψβούργους κυβερνήτες παρά η ευημερία της Ισπανίας. Αυτή η έμφαση θα συνεισέφερε στην παρακμή της Ισπανικής αυτοκρατορικής δύναμης.
| |||