Λογκανίκος Λακωνίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 6:
Ο Λογκανίκος είναι χτισμένος σε υψόμετρο 770 μ. Απλώνεται σε πέντε κλιτύες του [[Ταΰγετος|Ταΰγετου]] με τις δύο απ’ αυτές, τη νότια (κουφόγκρεμος), όπου και η Βυζαντινή πολίχνη της «Κοτίτζας» και τη βόρεια, όπου και το Παλαιολόγειο Κάστρο του Λογκανίκου (α΄μισό του [[14ος αιώνας|14ου αιώνα]]), να είναι ψηλότερες και να αποτελούν δυο φυσικά τείχη, που απομονώνουν και προστατεύουν το συνοικισμό από νότο και από βορρά. Στα δυτικά υπάρχει το κωνοφόρο δάσος του Ταΰγετου, ενώ ανατολικά εκτείνονται οι υπώρειες του βουνού μέχρι την κοιλάδα του [[Ευρώτας ποταμός|Ευρώτα]], με πυκνή βλάστηση και ελαιόδεντρα.
Το χωριό είναι οργανωμένο σύμφωνα με τα πρότυπα των ορεινών οικισμών. Κτισμένο στην ανατολική πλευρά της βουνοπλαγιάς, για να έχει καλύτερες κλιματολογικές συνθήκες, γειτνιάζει με τα χωράφια και τους βοσκότοπους, που εξασφαλίζουν τα βασικά για την επιβίωση.
Η περιοχή στην αρχαιότητα ήταν δυσπρόσιτη και καλά προφυλαγμένη ανάμεσα στα ορεινά τμήματα που σχηματίζουν οι διαδοχικές λαγκαδιές. Η κτηματική περιφέρεια της κοινότητας Λογκανίκου ταυτίζεται με την αρχαία περιοίκιδα λακωνική πόλη της Βελεμίνας[[Βελεμίνα]]<nowiki/>ς, που αναφέρει ο [[Παυσανίας|Παυσανίας]]. Η κτηματική περιφέρεια της κοινότητας Λογκανίκου έχει έκταση 36,2 χιλιάδων στρεμμάτων, και είναι από τις μεγαλύτερες του Δήμου Σπάρτης. Στην αρχαιότητα λόγω της γεωγραφικής της θέσης (περιοχή πηγών του Ευρώτα) αποτέλεσε θέση κλειδί για τη διακίνηση πληθυσμών και στρατευμάτων στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]]. Αποτελούσε έπαλξη και προμαχώνα του αρχαίου [[Αρχαία Σπάρτη|Σπαρτιατικού]] κράτους. Εδώ βρισκόταν στην αρχαιότητα το πέρασμα για την Αρκαδία καθώς και η βασιλική οδός της Πελοποννήσου των Παλαιολόγειων χρόνων (13ος-15ος αιώνας).
Στην περιοχή εντοπίζονται σημαντικές αρχαιότητες από την Ύστερη εποχή του Χαλκού έως και την Ύστερη αρχαιότητα καθώς και σημαντικά βυζαντινά μνημεία, που μαρτυρούν στη μακραίωνη ιστορία της περιοχής, στο βόρειο τμήμα της κοιλάδας του Ευρώτα. Ιδιαίτερα αξίζει να αναφερθούμε στο καθολικό της Βυζαντινής Μονής του Αγίου Γεωργίου (1375-1829), που χρονολογείται σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή το 1375 μ.Χ. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα και παλαιότερα σωζόμενα βυζαντινά μνημεία της περιοχής.