Διεθνές Φωνητικό Αλφάβητο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στα Ελληνικα:το '''Διεθνές Φωνητικό Αλφάβητο''' (συντομογραφία: '''ΔΦΑ''' [[αγγλική γλώσσα|στα Αγγλικά]]: '''''International Phonetic Alphabet''''', συντομογραφία: '''''IPA''''', [[και στα γαλλικά]]: '''''Alphabet Phonétique International''''', συντομογραφία: '''''API''''') είναι σύστημα φωνητικής μεταγραφής το οποίοπου χρησιμοποιεί ως επί το πλείστον σημεία του λατινικούΛατινικού και μερικά στοιχεία του ελληνικούΕλληνικού αλφαβήτουΑλφαβήτου. Δημιουργήθηκε και υποστηρίζεται από τη [[Διεθνής Φωνητική Ένωση|Διεθνή Φωνητική Ένωση]] (ΔΦΕ) για να αναπαριστά διακριτά στη μνήμη, με ακρίβεια και λεπτομέρεια καθέναν από τη μεγάλη ποικιλία ήχων ([[Φθόγγος|φθόγγων]] και [[Φώνημα|φωνημάτων]]) πουοι οποίοι χρησιμοποιούνται από τις ανθρώπινες γλώσσες. Είναι διαμορφωμένο για να αποτελεί τον πρότυπο τρόπο καταγραφής όλων των ανθρώπινων γλωσσών. Εκτός από τα σύμβολα από τις διάφορες εκδοχές του λατινικούΛατινικού αλφαβήτουΑλφαβήτου και από το ελληνικόΕλληνικό αλφάβητοΑλφάβητο, πολλά σύμβολα και διακριτικά σημεία δε συναντιούνται έξω από το ΔΦΑ. Για την περιγραφή μιας συγκεκριμένης γλώσσας όμως χρησιμοποιείται ένας μικρός μόνο αριθμός από αυτά.

Το 1886 στο Παρίσι μια ομάδα Γάλλων και Βρετανών δασκάλων με επικεφαλής τον Γάλλο γλωσσολόγο Πωλ Πασσύ (Paul Passy) ίδρυσαν έναν οργανισμό, ο οποίος από το 1897 έγινε γνωστός ως Διεθνής φωνητική ένωση, γαλλ. ''Association phonétique internationale''. Στην πρώτη μορφή του αλφαβήτου συγκεκριμένοι φθόγγοι μπορούσαν να αποδοθούν με διαφορετικά σύμβολα σε διαφορετικές γλώσσες, (π.χ. ο φθόγγος [ʃ] στα αγγλικά αποδιδόταν με το σύμβολο «c» ενώ στα γαλλικά με το γράμμα «ch») πράγμα που άλλαξε το 1988 όταν υιοθετήθηκε η αρχή ενιαίας απόδοσης των φθόγγων για όλες τις γλώσσες. Η αρχή αυτή εξακολουθεί να ισχύει για όλες τις περαιτέρω τροποποιήσεις του αλφαβήτου. Το ΔΦΑ από τον καιρό της δημιουργίας του τροποποιήθηκε αρκετές φορές. Μετά από τις σημαντικές αλλαγές πουοι οποίες έγιναν το 1900 και το 1932, το ΔΦΑ έμεινε αναλλοίωτο μέχρι το 1989. Το 1993 έγιναν μικροαλλαγές που αφορούσαν την πρόσθεση συμβόλων για τέσσερα φωνήεντα και την κατάργηση συμβόλων για ορισμένα σύμφωνα. Η τελευταία τροποποίηση έγινε το 2005 με την πρόσθεση του συμβόλου [ⱱ] για το χειλοδοντικό μονοπαλλόμενο σύμφωνο.

Η κύρια αρχή του ΔΦΑ είναι η αναπαράσταση στη μνήμη του κάθε διακρινόμενου φθόγγου με ένα διαφορετικό σύμβολο. Δεν χρησιμοποιεί συνδυασμούς συμβόλων για την αναπαράσταση στη μνήμη ενός φθόγγου ούτε το ίδιο σύμβολο για την αναπαράσταση πέραν του ενός φθόγγου. Δεν περιέχει σύμβολα οι φωνητικές τιμές των οποίων εξαρτώνται από το περιβάλλον, όπως π.χ. συμβαίνει με το γράμμα «c» σε διάφορες ευρωπαϊκές γλώσσες ή με το γράμμα «κ» στα Ελληνικά. Από τα σύμβολα που χρησιμοποιεί το ΔΦΑ, τα 107 αναπαριστούν φωνήεντα και σύμφωνα, τα 31 είναι διακριτικά σημεία πουτα οποία βοηθούν στον ακριβέστερο χαρακτηρισμό των φθόγγων και τα 19 χρησιμοποιούνται για την αναπαράσταση της μακρότητας/βραχύτητας, του τονισμού, της προσωδίας και του επιτονισμού.