Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017 |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες προσώπου
| λεζάντα = Ανδριάντας του Ζακ Α' Αντρουέ ντυ Σερσώ στο [[Μουσείο του Λούβρου|Λούβρο]], ανάμεσα στους 86 [[Επιφανείς Άνδρες (Λούβρο)|Επιφανείς Άνδρες της Γαλλίας]]}}
Ο '''Ζακ Α' Αντρουέ ντυ Σερσώ''' ([[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]: Jacques Ier Androuet du Cerceau) ([[Παρίσι]], περίπου 1515 - [[Αννεσύ]] 1585), ήταν Γάλλος χαράκτης και αρχιτέκτονας του δεύτερου μισού του 16ου αιώνα. Εισήγαγε την αναγεννησιακή αρχιτεκτονική στη Γαλλία, μαζί με τους [[Πιέρ Λεσκό]], [[Φιλιμπέρ Ντελόρμ]] και [[Ζαν Μπυλάν]].
Αν και αναφέρεται από τους συγχρόνους ως αρχιτέκτονας και διορίστηκε ακόμη και ως βασιλικός αρχιτέκτονας, είναι περισσότερο γνωστός για τις σειρές χαρακτικών που παρήγαγε από το 1549 στο τυπογραφείο του στην [[Ορλεάνη]].
Είναι ο πατέρας των αρχιτεκτόνων Μπατίστ και Ζακ Β' Αντρουέ ντυ Σερσώ, και παππούς του Ζαν Αντρουέ ντυ Σερσώ και του Σαλομόν ντε Μπρος.
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Η καταγωγή του Ζακ Αντρουέ ντυ Σερσώ είναι αβέβαιη, τόσο όσον αφορά τον τόπο και την ημερομηνία γέννησής του όσο και την οικογένειά του. Φαίνεται ότι γεννήθηκε στο Παρίσι περίπου το 1515, ίσως λίγο πριν. Το όνομα ντυ Σερσώ προέρχεται από το σχήμα ενός στεφανιού που διακοσμούσε το σπίτι του, όπως αναφέρει ένας από τους συγχρόνους του. <ref>{{Cite web|url=https://books.google.fr/books?id=rm4GAAAAQAAJ&pg=PA389&vq=cerceau&output=html&source=gbs_search_r&cad=1|title=books.google.fr/books/Les bibliothéques françoises de La Croix du Maine et de Du Verdier|last=.}}</ref> Επίσης, αυτή η στεφάνη εμφανίζεται αντί υπογραφής σε χαρακτικά του. Αυτός ο τύπος στεφάνης βρισκόταν σε ταβέρνες της εποχής. Από αυτό το στοιχείο εικάζεται ότι ήταν γιος του ιδιοκτήτη μιας από αυτές τις επιχειρήσεις.
Επηρεάσθηκε έντονα από τα δύο ταξίδια του στην Ιταλία, όπου είχε την ευκαιρία να ανακαλύψει τα έργα του [[Αντρέα Παλλάντιο]].
Εργάστηκε στην Ορλεάνη μέχρι το 1559, όταν επέστρεψε στο Παρίσι, όπου εξέδωσε το αξιοσημείωτο ''Βιβλίο Αρχιτεκτονικής (Livre d'architecture)'', αφιερωμένο στον [[Ερρίκος Β΄ της Γαλλίας|Ερρίκο Β']].
Το 1569, υπό την πίεση των Γαλλικών [[Θρησκευτικοί Πόλεμοι (Γαλλία)|Θρησκευτικών Πολέμων]], κατέφυγε στο προπύργιο των [[Ουγενότοι|Ουγενότων]] Μονταρζί, στην αυλή της [[Ρενέ της Γαλλίας]], κόρης του [[Λουδοβίκος ΙΒ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΒ']] που φιλοξένησε στο κάστρο της πολλούς διάσημους Ουγενότους. Εργάστηκε για την ανακαίνιση του κάστρου το οποίο περιγράφει στο βιβλίο του ''Τα πιο εξαιρετικά κτήρια της Γαλλίας (Les plus excellents bastiments de France)''. Του αποδίδεται το χοροστάσιο της ενοριακής εκκλησίας της Αγίας Μαγδαληνής.
Πέθανε στο [[Αννεσύ]].
Τα ωραία χαρακτικά του γαλλικού κάστρου και οι προοπτικές απόψεις των κήπων τους - που τεκμηριώθηκε αλλά δεν σχεδίασε - και οι εξαιρετικά φανταστικές σειρές χαρακτικών διακοσμητικών αρχιτεκτονικών στοιχείων και επίπλων, βαριά διακοσμημένες με γλυπτό κόσμημα, επηρέασαν ιδιαίτερα τους σχεδιαστές και τους τεχνίτες ειδών πολυτελείας της Αμβέρσας, που εργάζονται με το στυλ που ονομάστηκε ευρύτερα βόρειος μαντερισμός. Τη δεκαετία του 1570 επέστρεψε στο Παρίσι, εργαζόμενος για τον Κάρολο Θ' και την Αικατερίνη των Μεδίκων. Αν και λείπει η τεκμηρίωση και η απόδοση στον συγγραφέα ενός ευρέως χρησιμοποιούμενου βιβλίου μοτίβων είναι γενικά επικίνδυνη, πιστώνεται με τα σχέδια των châteaux του Verneuil, στο Verneuil-en-Halatte, το οποίο αργότερα αγοράστηκε από τον Henri IV το 1600 και ο Charles Ο πύργος του IX του Charleval (κατεδαφίστηκε), όπου τον βοήθησε ο γιος του Μπατίστ.
Δημοσίευσε μερικά βιβλία που περιείχαν πολύ σημαντικά μοντέλα διακοσμητικών και έργων αρχιτεκτονικής, τα οποία είχαν ισχυρή επιρροή στους Γάλλους αρχιτέκτονες του 17ου αιώνα και αργότερα. Το πιο διάσημο έργο του παραμένει αναμφισβήτητα το ''Les plus excellents bastiments de France'', όπου περιγράφει με επιμέλεια και ταλέντο τα μεγάλα επιτεύγματα των αρχιτεκτόνων της εποχής του. Τα σχέδια, τα σχέδια, τα υψόμετρα, οι λεπτομέρειες και τα σχόλιά του αποτελούν μια μοναδική μαρτυρία για κατασκευές, πολλές από τις οποίες δεν υπάρχουν πλέον σήμερα, ή έχουν αναδιαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια των αιώνων.
Απαντώντας στην πίεση της ζήτησης για αυθεντικά σχέδια επίπλων στυλ «Ερρίκου Β΄» τη δεκαετία του 1880, οι σειρές σχεδίων του Ζακ Αντρουέ ντυ Σερσώ για τζάκια, έπιπλα και διακοσμητικά αναπαράχθηκαν με τη νέα τεχνική της ηλιοτυπίας.<ref>Baldus, Édouard (1884). ''Oeuvre de Jacques Androuet dit du Cerceau. Meubles.'' Paris: Edouard Baldus. [https://digi.ub.uni-heidelberg.de/diglit/androuet1884 Copy] at the University of Heidelberg.</ref> Στα χρόνια μετά το 1906, τα λεπτομερή χαρακτικά του επέτρεψαν την αποκατάσταση των κήπων του [[Κάστρο του Βιλαντρί|κάστρου του Βιλαντρί]] στην εμφάνιση του 16ου αιώνα.
== Παραπομπές ==
Ο '''Γκασπάρ ντε Κολινί''' (Gaspard de Coligny, Seigneur de Châtillon (16 Φεβρουαρίου 1519 - 24 Αυγούστου 1572), ήταν Γάλλος ευγενής και Ναύαρχος της Γαλλίας, που θυμόταν καλύτερα ως πειθαρχημένος ηγέτης Huguenot στους Γαλλικούς Πολέμους της Θρησκείας και στενό φίλο του - και σύμβουλο του - Γάλλος βασιλιάς, Κάρολος ΙΧ.
| |||