Μελισσουργάκι Ρεθύμνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

== Κάτοικοι ==

[[Αρχείο:Μελισσουργάκι 20160802 084602-1.jpg|μικρογραφία|Άποψη του χωριού]]

===Αγωνιστές-επαναστάτες===

Από τα μέχρι τώρα γνωστά στοιχεία το Μελισσουργάκι έχει να επιδείξει σπουδαίους ανθρώπους που πρόσφεραν σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι: Στέφανος Στεφανάκης που ως βαθμοφόρος αγωνιστής είχε πάρει μέρος στις επαναστάσεις των ετών 1866, 1878 και εφεξής. Επίσης κατά την πολιορκία του Αρκαδίου από τους Τούρκους μια ομάδα κατοίκων του χωριού αποτελούμενη από τους Κωνσταντίνο Ξενικάκη (Ξυράφη), Μιχάλη Ζαχαράκη, Μανώλη Ντομαζή και άλλους, έκαναν αντιπερισπασμό, χτυπώντας τον εχθρό από τα μετόπισθεν. Το τούρκικο ιππικό τους κατεδίωξε αναγκάζοντάς τους σε υποχώρηση.

Από το Μελισσουργάκι καταγόταν ο έμπορος Μανώλης Δομαζάκης, πατέρας του ιδρυτή της γνωστής εταιρίας παραγωγής και επεξεργασίας κρέατος Creta Farm,<ref>{{Cite web|url=http://www.cretafarms.gr/|title=Αρχική Σελίδα {{!}} Creta Farms|website=www.cretafarms.gr|accessdate=2017-05-15}}</ref> Στέλιου Δομαζάκη.

===Κοινωνική ζωή===

Το Μελισσουργάκι μέχρι και τη δεκαετία του 1970 αποτελούσε το κέντρο συνάθροισης των κατοίκων των γειτονικών χωριών. Κάτω από τον πλάτανο που δεσπόζει στην κεντρική πλατεία οι κάτοικοι συμμετείχαν σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής.

 

== Θρησκευτικά μνημεία ==

===Ο ναός του Αγίου Γεωργίου===

 

Ο ναός του Αγίου Γεωργίου<ref>{{Cite journal|url=http://www.academia.edu/1426304/%CE%9F_%CE%BD%CE%B1%CF%8C%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CE%93%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%BA%CE%B9_%CE%9C%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%BF%CF%85_The_Church_of_Aghios_Georgios_in_Melissourgaki_Mylopotamos_Crete_|title=Ο ναός του Αγίου Γεωργίου στο Μελισσουργάκι Μυλοποτάμου / The Church of Aghios Georgios in Melissourgaki, Mylopotamos (Crete)|last=Pyrrou|first=Nikoletta|language=en}}</ref> βρίσκεται στην πλατεία στο κέντρο του οικισμού, και ανήκει στον απλό, μονόχωρο, καμαροσκεπή τύπο που επιχωριάζει στην κρητική ύπαιθρο. Η εξωτερική του εμφάνιση (πόρτες, παράθυρα, δυτική πρόσοψη, καμπαναριό) φανερώνει μια σημαντική μεταρρύθμιση που έγινε το 1902, με την προσθήκη ενός νάρθηκα στο αρχικό σχέδιο. Μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του 1960, ο ναός ήταν επιχρισμένος εσωτερικά με ένα παχύ στρώμα ασβεστοκονιάματος, το οποίο και αφαιρέθηκε με τις εργασίες της αρχαιολογικής υπηρεσίας. Μια δεύτερη επέμβαση, με στόχο τον καθαρισμό των τοιχογραφιών, έγινε από την 28η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων το 2007.

 

Ο εικονογραφικός διάκοσμος είναι εν μέρει διατηρημένος. Διατάσσεται σε επάλληλες ζώνες, μέσα σε ορθογώνιους πίνακες που ορίζονται από κεραμόχρωμες ταινίες.Η θεματολογία των τοιχογραφιών αντλείται από τον Ευαγγελικό, το Λειτουργικό και τον Αγιολογικό κύκλο. Συγκεκριμένα: Στο τεταρτοσφαίριο της αψίδας του ιερού εικονίζεται ο Παντοκράτορας σε προτομή, ευλογώντας, και κρατώντας κλειστό κώδικα (Δέηση). Στον ημικύλινδρο της αψίδας, ιεράρχες τελούν το Μελισμό, την εικαστική απόδοση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Στην καμάρα που καλύπτει το ιερό αναπτύσσεται η Ανάληψη, ενώ στα πλευρικά τοιχώματα απεικονίζονται ιεράρχες και διάκονοι, και τέσσερις σκηνές: η Εμφάνιση του Ιησού στις Μυροφόρες και το Όραμα του αγίου Πέτρου Αλεξανδρείας (νότιος τοίχος), ο Λίθος<ref>{{Cite web|url=http://www.ionio.gr/central/people/tsougarakis/index.php?p=gallery-03|title=Δημήτριος Τσουγκαράκης|website=www.ionio.gr|language=el|accessdate=2017-02-10}}</ref> και η Θυσία του Αβραάμ (βόρειος τοίχος). Στο νότιο τοίχο του κυρίως ναού μπορούμε να διακρίνουμε κομμάτια της Γεννήσεως, της Υπαπαντής του Χριστού, της παραβολής των Δέκα Παρθένων και σκηνές από τη Δευτέρα Παρουσία. Στο βόρειο τοίχο σώζονται η Προδοσία του Ιούδα, ο Ελκόμενος επί Σταυρού, η Σταύρωση, η εις Άδου Κάθοδος, θραύσματα από τη δυσπιστία του Θωμά και χορωδίες των αγίων από την Τελευταία Κρίση. Στην τρίτη ζώνη μεταξύ των δύο πλευρικών τοιχωμάτων απεικονίζονται σκηνές από το συναξάρι του Αγίου Γεωργίου, ενώ οι περισσότερες από τις όρθιες μορφές της τέταρτης ζώνης καταστράφηκαν λόγω του ανοίγματος δύο μεγάλων παραθύρων.

Αξίζει να τονιστεί ότι η τοιχογραφία του "Ελκόμενου επί Σταυρού", αποτελεί μοναδική περίπτωση για την ορθόδοξη αγιογραφική παράδοση: Ο Σίμων ο Κυρηναίος ιστορείται (ζωγραφίζεται) ως άγιος με φωτοστέφανο να μεταφέρει το Σταυρό του Κυρίου, εν αντιθέσει με την κρατούσα ορθόδοξη αγιογραφική παράδοση η οποία ιστορεί τον Σίμωνα όχι όμως ως άγιο, δηλ. χωρίς φωτοστέφανο.

 

 

=== Η Παναγία του Βατέ ===

Στο Μελισσουργάκι επίσης ανήκει ο ναός της [http://1.bp.blogspot.com/-5qUd6hkVYAw/T14av9zpqWI/AAAAAAAAABU/CQirSoWaGwU/s1600/DSC00610.JPG Παναγίας του Βατέ] ή του Βάτου. Υπήρξε καθολικό παλιάς μονής, που πιθανώς λει­τουργούσε από την πρώτη περίοδο της Ενετοκρατίας.

 

 

Στην τούρκικη απογραφή του 1670 αναφέρεται ως manastır-ı Vatya, δεν εμφανίζει όμως μοναχούς ούτε υπόκειται σε φορολογία. Τμήμα τουλάχιστον της περιουσίας του διαχειρίζονται οι μοναχοί της μονής του Αγίου Στεφάνου Βορθακάρη. Η παράδοση της περιοχής αναφέρει ότι η μονή Βατέ εγκαταλείφθηκε από τους μοναχούς οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στη μονή του Αγίου Στεφάνου. Έκτοτε η μονή παρακμάζει και ερειπώνεται. Σήμερα στο Βατέ διασώζονται λιγοστά ερείπια, απομεινάρια του μοναστηριακού συγκροτήματος, αφού τα δομικά υλικά (πέτρες. πελέκια) αποψιλώθηκαν από τους κατοίκους των γύρω χωριών για να χρησιμοποιηθούν ως οικοδομικά υλικά. Ο ναός σήμερα είναι κοιμητηριακός.

 

=== Το ξωκλήσι του Αγίου Στεφάνου Βορθακάρη ===

Απέχει από το Μελισσουργάκι δυο χλμ. και η πρόσβαση επιτυγχάνεται μέσω ανηφορικού αγροτικού δρόμου. Βρίσκεται στο μέσον μιας εύφορης κοιλάδας ονομαζόμενης "Βορθακάρης" ή "Μεγάλα αμπέλια" όπου παλιότερα υπήρχαν πλούσιοι αμπελώνες που περιβάλλονταν από πλήθος δέντρων όπως συκιές, αχλαδιές, ελιές, χαρουπιές κ.α.