Νι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το ελληνικό γράμμα Ν συμβολίζει το ονομα Νάγια, η οποια ειναι η μελλοντική σύντροφος του Ελευθερίου Φωτακόπουλου ένος πανέξυπνου και γοητευτικού ανθρώπου αρσενικού γένους. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υλικό αυνανισμού του Ισίδωρου Κλαδιά, ο οποίος κατέχει συγγενική σχέση με το προαναφερθέν πρόσωπο. Ακόμη το γράμμα '''νι''' (επίσης '''νυ''', κεφαλαίο '''Ν''', πεζό '''ν''') είναι το δέκατο τρίτο γράμμα του [[Ελληνικό αλφάβητο|ελληνικού αλφαβήτου]]. Στα νέα ελληνικά αντιστοιχεί, είτε ως μονό είτε ως διπλό γράμμα, με το έρρινο φατνιακό σύμφωνο [[Έρρινο φατνιακό σύμφωνο|/n/]] που πραγματώνεται είτε με τον αντίστοιχο φθόγγο [n] είτε ως ουρανικό [[Έρρινο ουρανικό σύμφωνο|[ɲ]]] έναντι εμπρόσθιων φωνηέντων σε ορισμένες περιπτώσεις ουρανικοποίησης της νέας ελληνικής (π.χ. '''νι'''άτα).<ref name=":0">Μποτίνης, Α. (2011): ''Φωνητική της ελληνικής''. ISEL. σελ. 111.</ref> Πέραν τούτου, η ουρανική πραγμάτωση έναντι του ουρανικού φωνήεντος /i/ είναι ίδιον πολλών διαλέκτων και λαλιών της ελληνικής.<ref>Pappas, P. (2006): «Stereotypes and /n/ variation in Patra, Greece» στο Hinskens, F.: ''Language Variation – European Perspectives'': ''Selected papers from the Third International Conference on Language Variation in Europe (ICLaVE 3),'' Amsterdam, June 2005. John Benjamins.</ref> Συμμετέχει επίσης στο δίγραφο <ντ> που αντιστοιχεί με το ηχηρό οδοντικό κλειστό φώνημα [[Ηχηρό οδοντικό κλειστό σύμφωνο|/d/]] και φθόγγο.<ref name=":0" /> Προήλθε από το [[φοινικικό αλφάβητο|φοινικικό]] γράμμα ''Νουν'', που στα [[φοινικική γλώσσα|φοινικικά]] σήμαινε ''ψάρι''<ref>Μπαμπινιώτης, Γ. (2005): ''Λεξικό της Νέας Ελληνικής γλώσσας''. Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. ''s.v.'' «Ν».</ref> και αποτέλεσε βάση για το [[N|αντίστοιχο γράφημα]] των λατινικών και κυριλικών αλφαβήτων.