Γιάγκος Πεσμαζόγλου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με την κατάρρευση της [[Χούντα]]ς το [[1974]], ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Οικονομικών στην [[Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας 1974|Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας]] και έλαβε συμμετοχή στις εκλογές του 1974 με το ψηφοδέλτιο της [[Ένωσις Κέντρου|Ένωσης Κέντρου]], με το οποίο και εκλέχτηκε βουλευτής.<ref>[http://ggk.gr/goverments.php?ord=num&gov=101 Κυβέρνησις Εθνικής Ενότητας] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20070927201410/http://ggk.gr/goverments.php?ord=num&gov=101 |date=2007-09-27 }}, Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης</ref> Το [[1975]] διορίσθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων πρόεδρος της Επιτροπής Ένταξης της Ελλάδας στην [[Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα|ΕΟΚ]]. Επανεξελέγη το [[1977]] με την [[Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου]], ενώ το [[1979]] ίδρυσε το [[Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού]], με το οποίο συμμετείχε στις ευρωεκλογές του [[1981]], οπότε και εξελέγη ευρωβουλευτής. Αποχώρησε το [[1984]] από το κόμμα, καθώς απέτυχε να εκλεγεί ευρωβουλευτής, για να εκλεγεί βουλευτής το [[1985]] ως ανεξάρτητος στο ψηφοδέλτιο της [[Νέα Δημοκρατία|Νέας Δημοκρατίας]]. Το [[1989]] ηγήθηκε του ευροψηφοδελτίου της Νέας Δημοκρατίας, εκλεγόμενος για άλλη μια φορά ευρωβουλευτής.<ref>[http://www.ppol.gr/fullarticle.php?id=30 Μνήμη Γιάγκου Πεσμαζόγλου]{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}, άρθρο της ιστοσελίδας Προοδευτική πολιτική</ref> Το [[1994]] εκπροσώπησε την Ελλάδα για τελευταία φορά στο [[Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο]].

 

 

Απεβίωσε στις [[28 Νοεμβρίου]] [[2003]] στην [[Αθήνα]] και ενταφιάστηκε στο [[Α΄ νεκροταφείο Αθηνών]]. Ο επικήδειός του εκφωνήθηκε από τον ακαδημαϊκό [[Κωνσταντίνος Δρακάτος|Κωνσταντίνο Δρακάτο]]. Ήταν νυμφευμένος με την Μιράντα Οικονόμου και είχε δύο γιούς, τον Στέφανο και τον Βασίλη Πεσμαζόγλου.