Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Ιαπωνίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η εναρκτήρια περίοδος του πρωταθλήματος της J.League ξεκίνησε επίσημα με δέκα συλλόγους στις 15 Μαΐου του 1993,<ref>[http://www.rsssf.com/tablesj/jap93.html Japan 1993] [[RSSSF]]</ref> όταν η [[Τόκιο Βέρντι|Βέρντι Καβασάκι]] φιλοξένησε την [[Γιοκοχάμα Φ. Μαρίνος]] στο Εθνικό Στάδιο Κασιμιγκαόκα. Παρά την επιτυχία κατά τα πρώτα τρία χρόνια, στις αρχές του 1996 η παρουσία φιλάθλων στις κερκίδες μειώθηκε ραγδαία. Το 1997, η μέση προσέλευση ήταν 10.131, σε σύγκριση με πάνω από 19.000 το 1994.

 

 

Επίσης, μέχρι το 2004 (με εξαίρεση την περίοδο 1996), η αγωνιστική περίοδος της J1 [[Απερτούρα και Κλαουσούρα|χωριζόταν σε δύο γύρους]]. Στο τέλος κάθε περιόδου, οι πρωταθλήτριες των δύο γύρων αγωνίζονταν μεταξύ τους σε εντός και εκτός έδρας αγώνες, με σκοπό την ανάδειξη της πρωταθλήτριας ολόκληρης της περιόδου. Η [[Τζούμπιλο Ιβάτα]] το 2002 και η [[Γιοκοχάμα Φ. Μαρίνος]] το 2003, τερμάτισαν στην πρώτη θέση και των δύο γύρων, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει αγώνας για την ανάδειξη της πρωταθλήτριας ολόκληρης της περιόδου. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε την αιτία για την κατάργηση του συστήματος των δύο γύρων.

 

Από την περίοδο του 2005, η Τζε Λιγκ Ντιβίζιον 1 απαρτιζόταν από 18 ομάδες (από 16 το 2004) και η μορφή της αγωνιστικής περιόδου έγινε παρόμοια με την ευρωπαϊκή. Ο αριθμός των υποβιβασμένων συλλόγων αυξήθηκε επίσης από 2 σε 2,5 και η 3η χειρότερη ομάδα μετείχε στα πλέι-οφ ανόδου / υποβιβασμού με την 3η καλύτερη της Τζε Λιγκ Ντιβίζιον 2. Έκτοτε, εκτός από μικρές προσαρμογές, η μορφή διεξαγωγής παρέμεινε σταθερή.

 

== Παραπομπές ==