Αντελαΐντ Λαμπίλ-Γκιαρντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Γάλλοι ζωγράφοι (με το HotCat) |
μ Προσθήκη εικόνων |
||
Γραμμή 14:
=== Αντιμέτωπη με τις προκαταλήψεις ===
[[Αρχείο:Adélaide Labille-Guiard - François-André Vincent 1783.jpg|μικρογραφία|231x231εσ|Πορτρέτο του Φρανσουά-Αντρέ Βινσάν (1783) από τη Αντελαΐντ Λαμπίλ-Γκιαρντ.]]
Την ίδια χρονιά έγινε και η υψηλού κύρους έκθεση ζωγραφικής της Ακαδημίας που λάμβανε χώρα κάθε δύο χρόνια και σε αυτή συμμετείχαν οι Λαμπίλ-Γκιαρντ, Λεμπρέν και Βαλαγιέρ-Κοστέρ, αλλά τα δημοσιεύματα της εποχής ασχολήθηκαν περισσότερο με την εμφάνισή τους παρά με το έργο τους. «Οι μαντάμ Βαλαγιέρ και Γκιαρντ επέδειξαν τις χάρες τους στην έκθεση αλλά ο Πάρης έδωσε το μήλο του στη μαντάμ λε Μπρεν» έγραψε κάποιος κριτικός.<ref name=":9">{{Cite journal|title=Self-Promotion in Adélaïde Labille-Guiard's 1785 "Self-Portrait with Two Students"|url=https://www.jstor.org/stable/25067300|journal=The Art Bulletin|date=2007|issn=0004-3079|pages=45–62|volume=89|issue=1|first=Laura|last=Auricchio}}</ref> Ταυτόχρονα άρχισαν να κυκλοφορούν στο Παρίσι συκοφαντικά δημοσιεύματα που έλεγαν πως η Λαμπίλ-Γκιαρντ είχε εραστή τον Φρανσουά-Αντρέ Βινσάν και πως εκείνος τη βοηθούσε να ζωγραφίσει τα έργα της με αντάλλαγμα σεξουαλικές χάρες.<ref name=":9" /> Εκείνη την εποχή κυκλοφορούσαν στο Παρίσι διάφορα φυλλάδια που κυκλοφορούσαν ανώνυμα και σε μεγάλες ποσότητες αφού εκτυπώνονταν φτηνά σε μικρά τυπογραφεία. Τα φυλλάδια αυτά υποτίθεται πως ασκούσαν πολιτική κριτική αλλά συνήθως αναλώνονταν σε χυδαίες έως πορνογραφικές κατηγορίες των διάσημων γυναικών που αμφισβητούσαν την ηθική τους. Αγαπημένος στόχος των φυλλαδίων αυτών ήταν η Μαρία Αντουανέτα αλλά το 1873 έγινε στόχος τους και η Λαμπίλ-Γκιαρντ. Υποτίθεται ότι τα φυλλάδια αυτά αμφισβητούσαν το κατεστημένο αλλά, στην προκειμένη περίπτωση, δεν τα έβαζαν με την Ακαδημία, με το κατεστημένο της τέχνης ή με το κράτος αλλά μόνο λοιδορούσαν τις γυναίκες που είχαν προσελκύσει την οργή των μελών της Ακαδημίας ακριβώς γιατί είχαν σπάσει το κατεστημένο με το να γίνουν μέλη της Ακαδημίας.<ref name=":9" /> Όμως η Λαμπίλ-Γκιαρντ κατά κύριο λόγο ζωγράφιζε με παστέλ ενώ ο Βινσάν χρησιμοποιούσε την τεχνική της ελαιογραφίας.<ref name=":5" /><ref name=":7" />
Γραμμή 25 ⟶ 26 :
=== Η δράση της κατά τη Γαλλική Επανάσταση ===
[[Αρχείο:Labille-Guiard Robespierre.jpg|μικρογραφία|229x229εσ|Πορτρέτο του Ροβεσπιέρου (1789) από την Αντελαΐντ Λαμπίλ-Γκιαρντ]]
Όταν ξέσπασε η [[Γαλλική Επανάσταση]] η Λαμπίλ-Γκιαρντ έχασε το πελατολόγιό της, πολλά από τα έργα της δεν αμείφθηκαν ποτέ και έχασε και τις συντάξεις που είχε λάβει. Παρόλα αυτά όμως υποστήριζε τη Γαλλική Επανάσταση και ζωγράφισε και πολλούς από τους επαναστατικούς ηγέτες όπως ο Ροβεσπιέρος. Αντίθετα από τη [[Ελιζαμπέτ Βιζέ Λε Μπρεν|Λεμπρέν]] που προτίμησε να φύγει για την Αγγλία προκειμένου να συνεχίσει εκεί την καριέρα της, η Λαμπίλ Γκιαρντ παρέμεινε στη Γαλλία υποστηρίζοντας τη Γαλλική Επανάσταση και προσδοκώντας για τις γυναίκες ίσα δικαιώματα στην κοινωνία, την πολιτική αλλά και την τέχνη όπως είχαν υποσχεθεί οι επαναστάτες.<ref name=":0" /><ref name=":8" /><ref name=":1" /> Όμως οι προσδοκίες των γυναικών περί ισότητας διαψεύσθηκαν για άλλη μια φορά και η Λαμπίλ-Γκιαρντ άρχισε με κίνδυνο της ζωής της να πιέζει ώστε να αποδωθούν δικαιώματα στις γυναίκες όπως είχαν αποδωθεί και στους άντρες.<ref name=":0" /><ref name=":1" /> Το πόσο επικίνδυνο ήταν αυτό διαφάνηκε π.χ. από την περίπτωση της [[Ολέμπ ντε Γκουζ|Ολυμπ ντε Γκουζ]] που φυλακίστηκε και έχασε τη ζωή της ακριβώς γιατί διεκδικούσε πολιτικά δικαιώματα για τις γυναίκες. Κάποια στιγμή οι επαναστάτες της ζήτησαν να κάψει τα έργα της που έδειχναν μέλη της βασιλικής οικογένειας και άλλους ευγενείς.<ref name=":5" />
Η Γαλλική Επανάσταση όμως έφερε δύο θετικές εξελίξεις για την Λαμπίλ-Γκιαρντ. Πρώτον, της έδωσε την άδεια να ανοίξει εργαστήριο στο Λούβρο ανοίγοντας έτσι τις πύλες του πρώτα για τις μαθήτριές της και μετά για όλες τις γυναίκες.<ref name=":2" /><ref name=":0" /> Δεύτερον έδωσε δικαίωμα διαζυγίου στις γυναίκες και η Λαμπίλ-Γκιαρντ μπόρεσε να χωρίσει τον σύζυγό της και να παντρευτεί το 1800 τον Φρανσουά-Αντρέ Βινσάν.<ref name=":2" /><ref name=":5" />
| |||