Συνάρτηση Όιλερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 2 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.8
μ λατινικοί -> ελληνικοί χαρακτήρες, αντικατέστησε: o → ο (3)
Γραμμή 9:
 
== Ιστορία, ορολογία, συμβολισμός==
Ο Λέοναρτ Όιλερ εισήγαγε τη συνάρτηση το 1763, αλλά χωρίς να τη συμβολίσει. Το 1784 επέλεξε το ελληνικό γράμμα π για το συμβολισμό της: πD "το πλήθος των αριθμών, μικρότερων του D, που δεν έχουν κοινό διαιρέτη με το Ν"· oο ορισμός είναι ίδιος με αυτόν που χρησιμοποιούμε, εκτός για D=1. To 1801 oο Γκάους χρησιμοποίησε τον συμβολισμό φD στη διατριβή του "Disquisitiones Arithmeticae". Ονομάστηκε "η συνάρτηση φ του Όιλερ" ή "η συνάρτηση φ" και γράφουμε φ(D).
 
Το 1879 ο Τζ. Συλβέστερ δημιούργησε τον όρο totient, έτσι τη λέμε "η συνάρτηση totient του Όιλερ". Γενίκευση της συνάρτησης είναι η totient του Τζόρνταν. Η "φ συνάρτηση του Όιλερ" να μη συγχέεται με τη "συνάρτηση του Όιλερ", που είναι μία q-σειρά στη Συνδυαστική και τη Μιγαδική Ανάλυση.
Γραμμή 151:
 
===Εφαρμογή στην κυκλοτομία===
Στο τελευταίο κεφάλαιο του έργου του "Disquisitiones" oο Γκάους αποδεικνύει ότι ένα κανονικό n-γωνο μπορεί να κατασκευαστεί με κανόνα και διαβήτη αν το φ(n) είναι δύναμη του 2.
 
Αναλύουμε τον n σε γινόμενο πρώτων παραγόντων. Τότε: