Νόμος των συνημιτόνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 0 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.8
μ λατινικοί -> ελληνικοί χαρακτήρες, αντικατέστησε: H → Η , o → ο
Γραμμή 9:
Τα [[Στοιχεία]] του [[Ευκλείδης|Ευκλείδη]]<ref>http://www.physics.ntua.gr/~mourmouras/euclid/common/indexelements.html</ref>, που χρονολογούνται από τον [[3ος αιώνας π.Χ.|3ο αιώνα π.Χ.]], περιείχαν ήδη μια γεωμετρική <br/> προσέγγιση της γενίκευσης του πυθαγόρειου θεωρήματος. Συγκεκριμένα: οι προτάσεις 12 και 13 του <br/> 2ου βιβλίου αντιμετωπίζουν τις περιπτώσεις ενός αμβλυγώνιου και ενός οξυγώνιου αντίστοιχα. Η απουσία τριγωνομετρικής και αλγεβρικής ερμηνείας όμως απαιτούσε επαναδιατύπωση του θεωρήματος. Συγκεκριμένα η πρόταση 12<ref>http://www.physics.ntua.gr/~mourmouras/euclid/book2/postulate12.html</ref>: <br/>
{{ρήση|Στα αμβλυγώνια τρίγωνα το τετράγωνο της πλευράς της κείμενης απέναντι της αμβλείας γωνίας, είναι μεγαλύτερο των τετραγώνων των πλευρών που την περιέχουν, κατά το διπλάσιο ορθογώνιο που περιέχεται μεταξύ της μιας πλευράς της αμβλείας γωνίας, του ύψους που πίπτει σε αυτήν και της ευθείας που ενώνει την αμβλεία με το ύψος.}}
Έχοντας ABC το αμβλυγώνιο με ύψος HΗ που φέρεται από το B (Σχήμα 2), μπορούμε με τις σύγχρονες μεθόδους να συνοψίσουμε ως εξής:<br/>
:::<math>AB^2 = CA^2 + CB^2 + 2\times CA \times CH</math>.
Η αραβο-μουσουλμανική τριγωνομετρία τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] συνείσφερε στην βελτίωση του θεωρήματος: oο [[αστρονόμος]] και [[μαθηματικός]] [[:en:Muḥammad ibn Jābir al-Ḥarrānī al-Battānī|Muḥammad ibn Jābir al-Ḥarrānī al-Battānī]] γενίκευσε την πρόταση του Ευκλείδη στην [[σφαιρική γεωμετρία]] τον [[10ος αιώνας|10ο αιώνα]], κάτι το οποίο επέτρεψε τον υπολογισμό των [[γωνιακή απόσταση|γωνιακών αποστάσεων]] μεταξύ [[Αστέρας|αστέρων]]. Εκείνη την περίοδο συντάχθηκαν και οι πρώτοι τριγωνομετρικοί πίνακες για το ημίτονο και το συνημίτονο, επιτρέποντας στον Άλ-Κασί, μαθηματικό της σχολής της [[Σαμαρκάνδη]]ς, να μορφοποιήσει το θεώρημα ώστε να το χρησιμοποιήσει στον [[τριγωνισμός|τριγωνισμό]], τον [[15ος αιώνας|15ο αιώνα]]. Αργότερα, το θεώρημα έγινε γνωστό στην δύση από τον [[Φρανσουά Βιέτ]] (Βιετά), ο οποίος, όπως φαίνεται, το επινοήθηκε<ref>Youssef Guergour, '' [http://dialnet.unirioja.es/servlet/fichero_articulo?codigo=2470591&orden=0 Le roi de Saragosse Al-Mutaman Ibn Hud et le théorème de Pythagore : ses sources et ses prolongements]'', LLULL, vol 28,2005, p 432.</ref>.<br/>
Στις αρχές του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]] το θεώρημα ερμηνεύτηκε σύμφωνα με την σύγχρονη άλγεβρα και έγινε γνωστό με την σημερινή του ονομασία: νόμος των συνημιτόνων.