Ανεξάρτητη Μεραρχία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Ανεξάρτητη Μεραρχία''' αποτελούσε σχηματισμό του [[Ελληνικός Στρατός Ξηράς|Ελληνικού Στρατού]] που συγκροτήθηκε τον Ιούλιο του 1921 και έδρασε κατά την [[μικρασιατική εκστρατεία|Μικρασιατική Εκστρατεία]] μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1922. Κατά την οπισθοχώρηση των Ελληνικώνελληνικών στρατευμάτων και πλήρως αποκομμένη από τους υπόλοιπους στρατιωτικούς σχηματισμούς που επιχειρούσαν στην [[Μικρά Ασία]], έδωσε πολλές νικηφόρες μάχες αντιμετωπίζοντας άτακτες, αλλά και οργανωμένες μονάδες του εχθρού. Διένυσε πάνω από 630 χιλιόμετρα μέσα σε εχθρικό έδαφος, έχοντας υπό την διοίκησηδιοίκησή της μόνο δύο συντάγματα πεζικού και μία τεράστιου μεγέθους εφοδιοπομπή. Μετά από 17 ημέρες συντεταγμένης οπισθοχώρησης, με μέσο όρο 14 ώρες πορεία την ημέρα, έφτασε στηστο ΔεκελήΝτικελί, όπου επιβιβάστηκε σε πλοία και μεταφέρθηκε στηνστη [[Μυτιλήνη]].

Οι λόγοι συγκρότησης της Ανεξάρτητης Μεραρχίας ήταν η ανάγκη δημιουργίας ενός επίλεκτου, στρατιωτικού σχηματισμού, ο οποίος θα αναλάμβανε υψηλής σημασίας επιχειρήσεις και συγκεκριμένα την κατάληψη της [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινουπόλεως]]. Ο τίτλος ''Ανεξάρτητη Μεραρχία'' ήταν προσωρινός. Οι πιο πιθανοί οριστικοί τίτλοι ήταν «Μεραρχία Κωνσταντινουπόλεως» ή «Μεραρχία Παλαιολόγου», λόγω του ότι είχαν επιλεγεί για τηντη στελέχωσή της επίλεκτοι αξιωματικοί, επικρατέστερος τίτλος ήταν και «Μεραρχία Επίλεκτων».<ref>Δ. Μουντούρης: Η Ανεξάρτητος Μεραρχία - Η Συγκρότησης και δράσης Αυτής εν Μικρά Ασία, Έκδοση 1928, σελ 8</ref>

Στις 29/06/1921 εξεδόθη, από το τότε Υπουργείο Στρατιωτικών, η υπ’ αρθ. Ε.Π.Ε. 235/29-06-1921 για τηντη συγκρότηση της Μεραρχίας. Στις 6η6 Ιουλίου 1921 η Ανεξάρτητη Μεραρχία ήταν έτοιμη, υπαγόμενη στη [[Στρατιά Θράκης]] και αποτελούμενη κυρίως από οπλίτες κλάσεων 1912 - 1921 και μερικούς από τις κλάσεις 1903 - 1904.<ref>Δ. Μουντούρης: Η Ανεξάρτητος Μεραρχία - Η Συγκρότησης και δράσης Αυτής εν Μικρά Ασία, Έκδοση 1928, σελ. 13</ref> Πρώτος διοικητής ήταν ο υποστράτηγος [[Γεώργιος Λεοναρδόπουλος|Γ. Λεοναρδόπουλος]].<ref>Δ. Μουντούρης: Η Ανεξάρτητος Μεραρχία - Η Συγκρότησης και δράσης Αυτής εν Μικρά Ασία, Έκδοση 1928, σελ 19</ref>

[[Αρχείο:Anexartitos merarxia synennoisi dia optikou.jpg|thumb|right|250px|Αξιωματικοί της Ανεξαρτήτου Μεραρχίας την στιγμή συνεννόησης διαδι' οπτικού κατά την ημέρα.]]

Παρ' όλη την αρχική σκέψη της συγκροτήσεως της Μεραρχίαςμεραρχίας για την κατάληψη της [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινουπόλεως]], αλλά και τις σχετικές με την αποστολή προετοιμασίες, η διαταγή δεν εξεδόθη ποτέ. Αντιθέτως στις 04/08/1921 το Υπουργείο Στρατιωτικών διέταξε την Ανεξάρτητη Μεραρχία να μεταβεί στο [[Κίος|ΓκέμλικΓκεμλίκ (Κίο)]] στις Ασιατικέςασιατικές ακτές του [[Θάλασσα του Μαρμαρά|Μαρμαρά]] προκειμένου να προωθηθεί στο [[Εσκισεχίρ|Εσκί Σεχίρ (Δορύλαιο)]] όπου και έφτασε στις 2/09/1921 και εντάχθηκε στην δύναμη του [[Γ΄ Σώμα Στρατού (Ελλάδα)|Γ΄ Σώματος Στρατού]]. Στις 08/09/1921 Η Ανεξάρτητη Μεραρχία διετάχθη να κινηθεί ανατολικά με τομέα επιχειρήσεων από την κωμόπολη Σεγίτ Γκαζί (ή Σεϊντή Γαζή) έως το Άκ Ιν.<ref>Αμπελάς Δ.: Η κάθοδος των νεωτέρων μυρίων, Β΄ Έκδοση 1957, σελ. 30-36.</ref> Η Μεραρχία ανακατέλαβε αυτήν την κωμόπολη που ήταν υπό Τουρκικήτουρκική κατοχή και εγκατέστησε ισχυρή αμυντική γραμμή. Εν τω μεταξύ η διοικητική της σύνθεση είχε μεταβληθεί και το τελικό επιτελείο της Μεραρχίας το 1922 απετελείτο από τον Μέραρχομέραρχο Δημήτριο Θεοτόκη Δημήτριο, [[Συνταγματάρχης|Συνταγματάρχη]]επιτελάρχη τον Επιτελάρχη Μπμφεράτοσυνταγματάρχη Γ. Μομφεράτο, τον αρχηγό πεζικού Κωνσταντίνουτον Ι. Κωνσταντίνου και τον Αρχηγόαρχηγό πυροβολικού τον Γαρέζο, ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον [[Αντισυνταγματάρχης|Αντισυνταγματάρχη]]αντισυνταγματάρχη Πυροβολικού Μαυρογένους Σ. Μαυρογένους. Διοικητής του 51ου Συντάγματος Πεζικού ήταν ο Αντισυνταγματάρχηςαντισυνταγματάρχης ΤσιπούραςΝικόλαος Ν.Τσίπουρας, της Μοίραςμοίρας του ορειβατικού πυροβολικού ο [[Ταγματάρχης]] Κολομβότσοςταγματάρχης Ν. Κολομβότσος και της Μοίρας Σκόντα ο Ταγματάρχηςταγματάρχης Κ. Τότσιος. Το 52ο Σύνταγμα στις 16/08/1922 εξήλθεαποσπάστηκε τηςαπό Μεραρχίαςτη μεραρχία και ενσωματώθηκε στο Γ’ Σώμα Στρατού.

| footer = Ορεινό Ταχυβόλο Πυροβόλο Schneider -Δαγκλή Δαγκλή75 75χιλχιλ. (υπόδειγμα 1909), Βεληνεκές 8.400μ400 μ. (μέγιστο) Το όπλο σχεδιάστηκε από τον Συνταγματάρχη Δαγκλήσυνταγματάρχη Παναγιώτη Δαγκλή το 1906. Η σημαντική βελτίωση σε σχέση με τα παλαιότερα πυροβόλα ήταν ο σωλήνας του, που διαιρούταν σε δύο μέρη, γεγονός το οποίο όχι μόνο καθιστούσε ευκολότερη τη μεταφορά αυτού αλλά ήταν και πιο ανθεκτικός, επιτρέποντας τη χρήση ισχυρότερου γεμίσματος που βελτίωνε τις επιδόσεις του όπλου.<ref>Στρατιωτική Επιθεώρηση Νοε- Δεκ 2007, Μή ενεργά πυροβολα του Ελληνικού Πυροβολικού, σελ. 13-14</ref>

Η Ανεξάρτητη Μεραρχία τον Αύγουστο του 1922 τέθηκε σε Νοτιοδυτικήνοτιοδυτική πορεία από το Ακ Ιν προς τοτον Σιδηροδρομικό Σταθμό Τζεχιουρλέρ (Cehurler) για να κατευθυνθεί προς το Ντουμλού Πινάρ και να τεθεί στην διάθεση του Β΄ Σώματος Στρατού. Σύμφωνα με την διαταγή η μεραρχία έφτασε στο Ακ Ολούκ και εγκαταστάθηκε βορειοανατολικά του χωριού. Την επομένη ημέρα συνέχισε την πορεία προς τον σιδηροδρομικό σταθμό Τζεχιουρλέρ, ο οποίος ήταν εγκαταλειμμένος, δείγμα του ότι η περιοχή είχε ήδη καταληφθεί από τις εχθρικές δυνάμεις, ωστόσο η πορεία συνεχίστηκε προς το Ντουμλού Πινάρ. Το βράδυ της ίδιας μέρας η Μεραρχίαμεραρχία έφτασε στον σιδηροδρομικό σταθμό του Αλαγιούντ, κωμόποληκωμόπολης της [[Κιουτάχεια|ΚουταχείαςΚιουτάχειας]]. Η μεραρχία ήταν πλέον απομονωμένη. Καθώς η επικοινωνία με τους άλλους στρατιωτικούς σχηματισμούς είχε διακοπήδιακοπεί λόγω μεγάλης απόστασης μεταξύ τους, η Μεραρχίαμεραρχία ήταν αδύνατον να λάβει νέες διαταγές. Ωστόσο το πρωί της 18ης Αυγούστου έλαβε μια κρυπτογραφημένη διαταγή της Στρατιάς η οποία είχε ως εξής: ''«εάν μέχρι της αύριον 18 Αυγούστου 1922 δεν συνδεθείτε μετά του Α΄ ή Β΄ Σώματος Στρατού, κατέλθετε δια Γκεντίζ προς [[Ουσάκ]]»''.<ref>Αρχείο ΔΙΣ/Φ.272/Β/1 σελ. 47</ref> Η Διοίκηση της Ανεξάρτητης Μεραρχίας αποφάσισε να μην εκτελέσει την διαταγή, καθώς υπέθεσε ότι η κίνηση προς ΟύσακΟυσάκ θα ήταν αδύνατη, δεδομένου ότι δεν ακουγόντουσανακούγονταν κανονιοβολισμοί, δείγμα του ότι το Νότιο Συγκρότημα είχε οπισθοχωρήσει. Η απόφαση αυτή απέβη τελικά σωτήρια, καθώς εάν συνέχιζε την πορεία της, θα είχε καταστραφεί ολοκληρωτικά από εχθρικούς σχηματισμούς.<ref>Αμπελάς Δ.: Η κάθοδος των νεωτέρων μυρίων, Β΄ Έκδοση 1957, σελ. 107</ref>

Έτσι λοιπόν ακολούθησε πορεία προς [[Κιουτάχεια|ΚουταχείαΚουτάχεια]],. κατάΚατά τηντη διάρκεια της πορείας τα τμήματα της πλαγιοφυλακής, της [[εμπροσθοφυλακή]]ς άλλα και το κυρίως σώμα της πορείας ενεπλάκησαν σε μάχες με εχθρικούς σχηματισμούς. Οι εκβάσεις των μαχών αυτών ήταν αίσιες με μεγάλες όμως απώλειες. Τα τμήματα της Ανεξάρτητης Μεραρχίας κατάφεραν να συνεχίσουν την πορεία τους και να απελευθερώσουν Έλληνες οπλίτες και αξιωματικούς του 32ου Συντάγματος, που είχε καταστραφεί ολοκληρωτικά.<ref>ΓΕΣ/ΔΙΣ: Εκστρατεία εις την Μ. Ασία, τόμος 7ος, Μέρος β΄, σελ. 41.</ref> Η συγκρούσεις αυτές, με την Τούρκικητουρκική [[Μεραρχία]] [[Ιππικό|Ιππικού]] και την Τούρκικητουρκική ΙΙΙ Μεραρχία Καυκάσου, καθυστέρησαν τους σχηματισμούς αυτούς που είχαν διαταγή να κινηθούν ταχύτατα προς την περιοχή του Ινονού και να ανακόψουν την υποχώρηση του Γ’ Σώματος Στρατού.

Βασικό μέλημα της διοίκησης τώρα, ήταν η εγκατάσταση σε ασφαλήςασφαλή αμυντική τοποθεσία και η εύρεση πόσιμου νερού και τροφίμων. Κατά την διάρκεια της πορείας η Ανεξάρτητη Μεραρχία συναντούσε άνδρες του 32ου Συντάγματος που είχαν σκορπίσει, τους οποίους ενέταξε σε ιδιαίτερο [[Λόχος|λόχο]]. Τελικά η μεραρχία στάθμευσε βόρεια του χωριού Κινίκ Βεράν. Από τις πληροφορίες των ανδρών του 32ου Συντάγματος άλλα και από την σιγή των κανονιοβολισμών προέκυψε το συμπέρασμα ότι το Νότιο Συγκρότημα των Ελληνικώνελληνικών δυνάμεων είχε υποχωρήσει δυτικά του Ουσάκ. Από Ελληνικόελληνικό Αεροπλάνοαεροπλάνο έγινε ρίψη μεταλλικού δοχείου με πληροφορίες για τηντη θέση και την κατάσταση των Ελληνικώνελληνικών δυνάμεων, άλλα και για τις κινήσεις του εχθρού που καταδίωκε το Νότιο Συγκρότημα. Η διοίκηση της μεραρχίας αποφάσισε πορεία προς Γκεντίζ, Σιμάβ, Σιντιργί, Κιρκαγάτς. Κατά την πορεία από την Είσοδοείσοδο των Στενών Γκεντίζ έως και το Σιμάβ, η οπισθοφυλακή είχε εμπλακεί σε μάχες με προπομπό φάλαγγα τούρκικηςτουρκικής μεραρχίας, που σκόπευε να προλάβει την κατάληψη του Σιμάβ από τους Έλληνες. Οι πληροφορίες που συλλέχθηκαν από Τούρκους στρατιώτες αιχμαλώτους άλλα και από Έλληνες διασωθέντες στρατιώτες ήταν ότι ο Ελληνικόςελληνικός στρατός είχε υποστεί πανωλεθρία στο Αφιόν Καραχισάρ και στο Ντουμλού Πινάρ. Παρ' όλα αυτά η Ανεξάρτητη Μεραρχία έφτασε στο Σιμάβ, όπου συντεταγμένη σε φάλαγγα προέλασε εντός της πόλης. Εκεί αποσπάστηκαν χρήσιμες πληροφορίες ότι οι Τούρκοι κατέλαβαν το Ουσάκ και προέλαυναν προς τη [[Φιλαδέλφεια (Μικρά Ασία)|Φιλαδέλφεια (Αλασεχίρ)]]. Επειδή αναμενόταν άφιξη ισχυρής τούρκικης δύναμης, ο Μέραρχοςμέραρχος αποφάσισε να αναχωρήσει προς το χωριό Ορελάρ όπου και εγκαταστάθηκαν.<ref>ΔΙΣ/ΓΕΣ: Το τέλος της εκστρατείας 1922, Μέρος δεύτερο, σύμπτυξις του Γ΄ Σώματος Στρατού, σελ. 45.</ref> Την επομένη, και ενώ είχαν εσκεμμένα διαδώσει πληροφορίες ότι θα κινηθούν προς το Ντεμιρτζί, η μεραρχία κινήθηκε προς το Μουτάκιοϊ όπου και καταύλισεκαταυλίστηκε στα περίχωρά του.

Την επομένη η πορεία συνεχίστηκε, για να φτάσει τελικά, μετά από εμπλοκή σε μάχες με τμήματα του Τουρκικούτουρκικού στρατού, στο Σιντιργί. Η πόλη είχε πολλούς Έλληνες, οι οποίοι μέσω επιτροπής εζήτησαν να ακολουθήσουν την μεραρχία. ΑίτημαΤο τοαίτημα οποίο απορρίφτηκεαπορρίφθηκε από τηντη Διοίκησηδιοίκηση με την ελπίζονταςελπίδα ότι οι Τούρκοι κάτοικοι θα προστάτευαν τους συμπολίτες τους Έλληνες. Η θλίψη των αντρών της Μεραρχίας για την απόφαση αυτή ήταν μεγάλη. Τελικά οι κάτοικοι της πόλης θα σκοτώνονταν από την Τουρκικήτουρκική δύναμη που ακολουθούσε τηντη Μεραρχίαμεραρχία.<ref>Αμπελάς Δ.: Η κάθοδος των νεωτέρων μυρίων, Β΄ Έκδοση 1957,σελ. 188-191</ref> Για το επεισόδιο αυτό υπάρχει και η αντίθετη άποψη, ότι οι Έλληνες κάτοικοι, παρότι η Μεραρχίαμεραρχία ήταν διατεθειμένη να τους συμπεριλάβει στα τμήματατμήματά της και να τους μεταφέρει στην Ελλάδα, δεν δέχτηκαν να αφήσουν την πόλη τους.<ref>ΔΙΣ/ΓΕΣ: Η Εκστρατεία εις την Μ. Ασίαν, Τόμος 7ος, μέρος δεύτερον σελ. 47, ΔΙΣ/Φ. Β1 σελ. 91.</ref>

Την επομένη τα τμήματα της Μεραρχίαςμεραρχίας κινήθηκαν προς το Γκελενμπέ. ΚαθΣε όλη τηντη διάρκεια της πορείας άτακτες μονάδες του εχθρού έβαλανπροσέβαλαν τηντη πορείαφάλαγγα χωρίς όμως να καταφέρουν σημαντικά πλήγματα. Στην πόλη Γκελενμπέ τα σπίτια των Ελλήνων είχαν λεηλατηθεί και καταστραφεί, ενώ οι Τούρκοι κάτοικοι κατέφυγαν στα βουνά βλέποντας τηντη μεραρχία να πλησιάζει.

| footer = Εικόνες στοιχείων από τηντη μοίρα πεδινού πυροβολικού της Μεραρχίαςμεραρχίας εν ώρα δράσης με τα πυροβόλα Skoda των 105χιλ105 χιλ.

| λεζάντα1 = <center>Στοιχείο πυροβολικού της Μεραρχίαςμεραρχίας κατα την ώρα γεμίσεως πυροβόλου Skoda 105χιλ105 χιλ.</center>

| λεζάντα2 = <center>Στοιχείο πυροβολικού της Μεραρχίαςμεραρχίας κατα την ώρα βολής με πυροβόλο Skoda 105χιλ105 χιλ.</center>

Μετά από μία μικρή ανάπαυση στην κωμόπολη συνεχίστηκε η πορεία προς Κιρκαγάτς. Καθ’ όλη τηντη διάρκεια της πορείας μέχρι την πόλη, τόσο το τμήμα της οπισθοφυλακής άλλαόσο και τα υπόλοιπα τμήματα που περιφρουρούσαν περιμετρικά την φάλαγγα, δεχόντουσανδέχονταν συνεχείς επιδρομές και επιθέσεις από τμήματα Τούρκικουτουρκικού ιππικού άλλα και από το πυροβολικό της μεραρχίας που κατεδίωκε πλέον την φάλαγγα. Τμήμα Τούρκικουτουρκικού ιππικού από το Κιρκαγάτς, μη μπορώντας να αναγνωρίσει το βάθος της φάλαγγας και νομίζοντας ότι είχε να κάνει με άτακτο τμήμα Ελληνικούελληνικού σχηματισμού, κινήθηκε προς αυτήν καλώντας τους Έλληνες στρατιώτες προςνα παράδοσηπαραδοθούν.<ref>ΔΙΣ/ΓΕΣ: Το τέλος της εκστρατείας 1922, Μέρος δεύτερο, η σύμπτυξις του Γ΄Σώματος στρατού, σελ. 47</ref> Το τμήμα δέχτηκε τα πυρά της ΑνεξαρτήτουΑνεξάρτητης Μεραρχίας και τράπηκε σε φυγή. Κατά την είσοδο της μεραρχίας στην πόλη ο Τούρκος διοικητής διέταξε παράδοση των όπλων και η πόλη επιτάχτηκε από τα Ελληνικάελληνικά στρατεύματα. Οι Έλληνες και Αρμένιοι κάτοικοι της πόλης αιτήθηκαν να ακολουθήσουν τηντη Μεραρχίαμεραρχία προκειμένου να γλυτώσουν., Αίτημααίτημα που τελικά έγινε δεκτό από τηντη διοίκηση. Συνολικά 4.000 άμαχοι εντάχτηκαν στην δύναμη της φάλαγγας, δωρίζοντας τα υπάρχονταυπάρχοντά τους σε Τούρκους γείτονεςγείτονές τους.<ref>Αμπελάς Δ.: Η κάθοδος των νεωτέρων μυρίων, Β΄ Έκδοση 1957, σελ. 207</ref> Μετά από επιβεβαίωση πληροφοριών ότι η Σμύρνη είχε καταστραφεί, το Αξάριο (Ακχισάρ) και η Μαγνησία είχαν καταληφθεί από Τούρκικέςτουρκικές δυνάμεις και ότι ο Ελληνικόςελληνικός στρατός είχε επιβιβαστεί σε πλοία στον Τσεσμέ και τα [[Μουδανιά]], η διοίκηση της μεραρχίας αποφάσισε να κινηθεί διαμέσου των πόλεων Σόμα, Κινίκ, και [[Πέργαμος|Πέργαμο]], με προορισμό το [[Δεκελί|Ντικιλί (Δεκελί)Ντικελί]], Νότιανότια του [[Αϊβαλί|Αϊβαλιού]], ώστε να περάσουν απέναντι, στην [[Λέσβος|Λέσβο]]. Οι Στρατιώτεςστρατιώτες της μεραρχίας περπατούσαν πλέον ξυπόλυτοι, καθώς οι αρβύλες τους είχαν λιώσει. Παρ' όλα αυτά κατάφεραν να φτάσουν στην Πέργαμο. Κατά την διάρκεια της πορείας από το Κιρκαγάτς στις κωμοπόλεις και τα χωριά που πέρασαν αντίκριζαν σημαιοστολισμούς με τούρκικεςτουρκικές σημαίες, δείγμα του ότι η περιοχή περίμενε τηντη διέλευση Τουρκικώντουρκικών στρατευμάτων. Οι άμαχοι πρόσφυγες παρακινήθηκαν από τους Τούρκους περίοικουςπεριοίκους της Περγάμου να παραμείνουν στην πόλη με την υπόσχεση ότι θα τους προστάτευαν οι ίδιοι. Δυστυχώς, και παρά την αντίθετη άποψη της διοίκησης της ΑνεξαρτήτουΑνεξάρτητης Μεραρχίας, οι άμαχοι έμεινα στην πόλη. Αργότερα έγινε γνωστό ότι σφαγιάστηκαν από [[Τσέτες]].<ref>Αμπελάς Δ.: Η κάθοδος των νεωτέρων μυρίων, Β΄ Έκδοση 1957, σελ. 223</ref>

===Η Άφιξηάφιξη και η εκκένωση του Ντικιλί (Δεκελή)Ντικελί===

[[Αρχείο:Anexartitos Merarhia retreat map.jpg|thumb|right|250px|Χάρτης πορείας υποχώρησης Ανεξαρτήτουτης Ανεξάρτητης Μεραρχίας]]

Απόσπασμα του ΙΙ/53ου Τάγματος με έναν ουλαμό ορεινού πυροβολικού, υπό τηντη διοίκηση του Αντισυνταγματάρχηαντισυνταγματάρχη Τσίπουρα, προηγήθηκε και ανακατέλαβε το [[Δεκελί|Ντικιλί (Δεκελί)Ντικελί]] από ομάδα Τσετών και προετοίμασε το έδαφος για την άφιξη της Μεραρχίαςμεραρχίας. Στο [[Δεκελί|Ντικιλί (Δεκελί)Ντικελί]] η κατάσταση ήταν αρκετά κακή, αφού τα άτακτα εχθρικά τμήματα είχαν λεηλατήσει την κωμόπολη. Αφού έγινε η ανακατάληψη της περιοχής και η αποκατάσταση της τάξης, το απόσπασμα πέρασε απέναντι στην [[Λέσβος|Λέσβο]] και επίταξε τα [[Ατμόπλοιο|ατμόπλοια]] «Ιωνία» και το «Αιτωλία», με τα οποία μπόρεσε να διαφύγει η Μεραρχίαμεραρχία μαζί με 3.000 πρόσφυγες στην Ελλάδα. Καθ’ όλη την διάρκεια της αποχώρησης από την κωμόπολη τμήματα τακτικού ιππικού και ατάκτων Τσετών του εχθρού έβαλαν κατά της οπισθοφυλακής που είχε αναλάβει το δύσκολο έργο της άμυνας της περιοχής μέχρι να ολοκληρωθεί η μετάβαση τόσο της μεραρχίας όσο και των προσφύγων στην [[Λέσβος|Λέσβο]]. Τελευταίοι επιβιβάστηκαν οι διοικητές των Συνταγμάτωνσυνταγμάτων Ι. Κωνσταντίνου και Ν. Τσίπουρας, ο Επιτελάρχηςεπιτελάρχης της Μεραρχίαςμεραρχίας Αντισυνταγματάρχηςαντισυνταγματάρχης Γ. Μομφεράτος, ο διοικητής της οπισθοφυλακής Ταγματάρχηςταγματάρχης Α. Μπουντούρογλου και ο διορισμένος φρούραρχος του ΝτικιλίΝτικελί Αντισυνταγματάρχηςαντισυνταγματάρχης Σ. Μαυρογένους την 30η Σεπτεμβρίου του 1922.

==Η Δράσηδράση της Μεραρχίαςμεραρχίας στην Ελλάδα<ref>Δ. Μουντούρης: Η Ανεξάρτητος Μεραρχία - Η Συγκρότησης και δράσης Αυτής εν Μικρά Ασία, Έκδοση 1928, σελ. 126-127</ref>==

Στην [[Μυτιλήνη]], η ΑνεξάρτητοςΑνεξάρτητη Μεραρχία ανέλαβε καθήκοντα για την αποκατάσταση της τάξης, την αφόπλιση των άτακτων τμημάτων του Ελληνικούελληνικού Στρατούστρατού που είχαν καταλήξει στο νησί, άλλα και την αποκατάσταση της εύρυθμης και ομαλής λειτουργίας της πόλης. Την 4η Σεπτεμβρίου άρχισε η μεταφορά της μεραρχίας από τηντη Λέσβο στηνστη [[Θεσσαλονίκη]] όπου ανασυντάχθηκε και επανήλθε υπό την διοίκησηδιοίκησή της το 52ο Σύνταγμα Πεζικού. Τελικός σταθμός της ΑνεξαρτήτουΑνεξάρτητης Μεραρχίας ήταν η πόλη των [[#Ενότητα Φερών|Φερών]] όπου συνενώθηκε με τα εναπομείναντα τμήματα της ΧΙΙ Μεραρχίας και μετονομάστηκε σε ΧΙΙ Μεραρχία.