Ζαν-Λουί Γκεζ ντε Μπαλζάκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 13:
== Βιογραφία ==
Ο Γκεζ ντε Μπαλζάκ, που τον αποκάλεσαν
Σπούδασε στους [[Εταιρεία του Ιησού|Ιησουίτες]] της Ανγκουλέμ και στη συνέχεια στο Πουατιέ, όπου σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο. Ο Γκεζ ντε Μπαλζάκ συνέχισε, μετά το 1612, τις σπουδές του στο [[Πανεπιστήμιο του Λέιντεν|Πανεπιστήμιο του Λάιντεν]], όπου ήταν συμμαθητής και, πιθανότατα, εραστής, του [[Τεοφίλ ντε Βιώ]],<ref>Ο ποιητής [[Τεοφίλ ντε Βιώ]], που για τις ιδέες και τα ελεύθερα ήθη του καταδικάστηκε σε εξορία το 1619 και αργότερα σε θάνατο στην πυρά, από τον οποίο όμως διέφυγε.</ref> με τον οποίο αντάλλαξαν αργότερα πικρές αλληλοκατηγορίες. <ref>« ...Vous m'advisez du mal que donnent les garces, priez Dieu que les Chirurgiens ne descouvrent jamais la cause qui vous fit éviter celuy-là pour vous en donner un pire. On dit que vous estes un estrange masle ; je l'entens au rebours, et je ne m'estonne pas si vous estes si médisant contre les dames. Vous sçavez que depuis quatorze ans de nostre cognoissance, je n’ay point eu d'autre maladie que l'horreur des vostres. Mes desportemens ne laissent point en mon corps quelque marque d'indisposition honteuse, non plus que vos outrages en ma réputation, et après une très-exacte recherche de ma vie, il se trouvera que mon adventure la plus ignominieuse est la fréquentation de Balzac ». (Lettre de Théophile de Viau à Guez de Balzac, 1626, in F. Lachèvre, Le Procès de Théophile de Viau, Librairie ancienne, Honoré Champion éditeur, 1909, tome premier p. 555)</ref> Έπειτα έγινε γραμματέας του δούκα ντ' Επερόν στο [[Μετς (Γαλλία)|Μετς]]. Αφού πέρασε δύο χρόνια στη Ρώμη, από το 1621 έως το 1623, ως εκπρόσωπος του καρδινάλιου ντε λα Βαλέτ, πήγε στο Παρίσι, όπου έγινε γνωστός από τα γράμματά του, τα οποία απευθύνονταν σε γνωριμίες του και σε σημαντικά πρόσωπα της Αυλής, και απέκτησε μεγάλη φήμη. Ο [[Αρμάν Ζαν ντυ Πλεσσί ντε Ρισελιέ|καρδινάλιος Ρισελιέ]] τον πρόσεξε και του έδωσε το αξίωμα του ιστοριογράφου και συμβούλου του βασιλιά, με μια σύνταξη των 2.000 λιβρών.
Το 1624 δημοσίευσε τον πρώτο τόμο των ''Επιστολών'', αποκομίζοντας υψηλούς επαίνους. Τον αποκάλεσαν "''ο μεγάλος επιστολογράφος''", έγινε τακτικός επισκέπτης του
Καθώς η ματαιοδοξία του δεν μπορούσε να αντέξει αυτή την κριτική, αποσύρθηκε στην πατρίδα του, όπου έζησε με ευσέβεια, τόσο που τον αποκαλούσαν
Το 1634 εκλέχθηκε μέλος της [[Γαλλική Ακαδημία|Γαλλικής Ακαδημίας]].
Στο τέλος της ζωής του, διένειμε όλα τα περιουσιακά του στοιχεία σε φιλανθρωπίες πριν αποσυρθεί στο μοναστήρι των καπουτσίνων της [[Ανγκουλέμ]], όπου και πέθανε. Ανάμεσα στα κληροδοτήματά του ήταν 2000 λίβρες για βραβείο ευγλωττίας και 12
== Έργα ==
|