Ζαγορά Πηλίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 22:
===Νέα Ζαγορά===
Αναφέρεται πως στις αρχές του 17ου αιώνα, η οικονομία της στηριζόταν κυρίως στη [[Γεωργία (δραστηριότητα)|γεωργία]] και δευτερευόντως στην [[κτηνοτροφία]]. Διοικητικά, εκείνη την εποχή η Ζαγορά αποτελούσε χάσι, ελεγχόμενο κυρίως από αγάδες της [[Λάρισα|Λάρισας]]. Ακόμη, η πλειοψηφία των κατοίκων εργάζονταν ως [[Κολίγος|κολίγοι]] σε κτήματα μοναστηρίων, τα οποία αργότερα πέρασαν στον έλεγχο - οικονομικά ισχυρών - ντόπιων. Οι αντίξοες συνθήκες διαβίωσης οδήγησαν κατά τα μέσα του ίδιου αιώνα αρκετούς Ζαγοριανούς στη μετανάστευση<ref>Αθανασίου Δημ. Χρυσοβέργη, ''Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Καλλίνικος ο Γ΄ ο εκ Ζαγοράς (1757)'', Έκδοσις Κληροδοτήματος Δ. Πολυμέρη, Ζαγορά 1995, σελ. 32.</ref>.
Η νέα Ζαγορά, που είχε πλέον πάρει την παραπάνω μορφή από τα τέλη του 16ου αιώνα, άρχισε να αναπτύσσεται γρήγορα. Σε αυτό μάλιστα συνετέλεσαν και τα σχετικά προνόμια που δόθηκαν στην περιοχή επί [[σουλτάνος|σουλτάνου]] [[Μεχμέτ Δ΄]] στα 1669, βασικότερο των οποίων ήταν να μην κατοικούν μονίμως [[Οθωμανοί|Τούρκοι]] στην περιοχή. Η γεωργία και το εμπόριο άκμαζαν, ενώ ιδιαίτερη ανάπτυξη γνώρισαν οι τοπικές βιοτεχνίες των μάλλινων υφασμάτων<ref name=":4">Σπύρου Δ. Δημητράκου, ''Γεωγραφία. Άτλας Παγκόσμιος. Ελλάς'', Εκδόσεις Δέλτα, Αθήναι 1970, τόμος Β΄, σελ. 444.</ref> και του μεταξιού<ref name=":4" /><ref>{{cite book|author=Κυριάκος Σιμόπουλος |title=Ξένοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα |publisher=Στάχυ |location=Αθήνα |year=1981 |volume= Β' |pages=486, 705}}</ref> μέχρι και τα μέσα του 19ου αιώνα<ref name=":5">Βασ. Βλ. Σφυρόερα, ''Επισκόπηση οικονομική και δημογραφική του τουρκοκρατούμενου ελληνικού χώρου (1669-1821)'', Αθήνα 1979, σελ. 35.</ref>.
 
ΗΤο νέα Ζαγορά1669, που είχε πλέον πάρει την παραπάνω μορφή από τα τέλη του 16ου αιώνα, άρχισε να αναπτύσσεται γρήγορα. Σε αυτό μάλιστα συνετέλεσαν και τα σχετικά προνόμια που δόθηκαν στην περιοχή επί [[σουλτάνος|σουλτάνου]] [[Μεχμέτ Δ΄]] σταδόθηκαν 1669διάφορα προνόμια στην ευρύτερη περιοχή, βασικότερο των οποίων ήταν να μην κατοικούν μονίμως [[Οθωμανοί|Τούρκοι]]. στηνΤα περιοχή.επόμενα χρόνια Ηη γεωργία και το εμπόριο άκμαζανάκμασαν, ενώ ιδιαίτερη ανάπτυξη γνώρισαν οι τοπικές βιοτεχνίες των μάλλινων υφασμάτων<ref name=":4">Σπύρου Δ. Δημητράκου, ''Γεωγραφία. Άτλας Παγκόσμιος. Ελλάς'', Εκδόσεις Δέλτα, Αθήναι 1970, τόμος Β΄, σελ. 444.</ref> και του μεταξιού<ref name=":4" /><ref>{{cite book|author=Κυριάκος Σιμόπουλος |title=Ξένοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα |publisher=Στάχυ |location=Αθήνα |year=1981 |volume= Β' |pages=486, 705}}</ref> μέχρι και τα μέσα του 19ου αιώνα<ref name=":5">Βασ. Βλ. Σφυρόερα, ''Επισκόπηση οικονομική και δημογραφική του τουρκοκρατούμενου ελληνικού χώρου (1669-1821)'', Αθήνα 1979, σελ. 35.</ref>.
 
Για την ευχερέστερη διεξαγωγή αυτού του εξαγωγικού και εισαγωγικού εμπορίου δημιουργήθηκε αξιόλογος στόλος από ιστιοφόρα, ο οποίος με αφετηρία το γειτονικό [[Χορευτό Μαγνησίας|Χορευτό]]<ref>{{cite book|author=Κώστας Λιάπης |title=Ώρες του Πηλίου |publisher= Πύλη |location=Αθήνα |year=1985 |pages= 184-187}}</ref>, διέσχιζε τις θάλασσες του [[Αιγαίο Πέλαγος|Αιγαίου]], της [[Μαύρη Θάλασσα|Μαύρης Θάλασσας]] και της ευρύτερης [[Μεσόγειος Θάλασσα|Μεσογείου]] μεταφέροντας τα τοπικά προϊόντα στην [[Κωνσταντινούπολη]], τη [[Σμύρνη]] και τα μεγάλα λιμάνια της Ευρώπης.