Μάχη των Βασιλικών Φθιώτιδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 20:
== Εξέλιξη των γεγονότων ==
Οι [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Τούρκοι]] μετά την καταστολή της επανάστασης στη [[Μακεδονία]] προχώρησαν μέσω [[Λάρισα]]ς προς τη [[Λαμία]] (Ζητούνι), με σκοπό να εισβάλουν στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]]. Την εκστρατεία προς την Πελοπόννησο ανέλαβε ο Μπεχρέμ Πασάς με άλλους τρεις στρατηγούς, τον Χατζή Μπεκήρ Πασά, τον Μεμίς Πασά και τον Σαχήν Αλή Πασά. Η δύναμή τους αριθμούσε 7.000 ιππείς και πεζούς, με πυροβολικό. Οι οπλαρχηγοί της Ανατολικής Ελλάδας πληροφορήθηκαν την εκστρατεία αυτή και μαζεύτηκαν στην Εργίνα της [[Μενδενίτσα|Βοδονίτσας]] για να αποφασίσουν την επόμενή τους κίνηση. Αποφάσισαν να εμποδίσουν την προέλαση των Τούρκων καταλαμβάνοντας τη θέση των [[Βασιλικά Φθιώτιδας|Βασιλικών]]. Αυτό το πρότεινε ο [[Γιάννης Δυοβουνιώτης]]. Ο παπα-[[Παπά-Ανδρέας Κοκοβιστιανός|Ανδρέας Κοκοβιστιανός]] με 300 άνδρες κατέλαβε το πυκνό δάσος κοντά στην είσοδο της κοιλάδας. Ο [[Αντώνης Κοντοσόπουλος]] και ο [[Κωνσταντής Καλύβας]] με άλλους 600 τοποθετήθηκαν στο εσωτερικό της κοιλάδας, ενώ ο Ιωάννης Δυοβουνιώτης μαζί με τον γιο του, [[Γεώργιος Δυοβουνιώτης|Γεώργιο]], και τον [[Νάκος Πανουργιάς|Νάκο Πανουργιά]] και άλλους 1.100 κατέλαβαν την έξοδο. Ο [[Οδυσσέας Ανδρούτσος]] δεν μπορούσε να παρευρεθεί αλλά είχε στείλει ως αντικαταστάτη του τον [[Γιάννης Γκούρας|Γιάννη Γκούρα]].<ref>Τρικούπης Σπυρίδων, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. Β', κεφ.ΚΔ. σελ.68-70.</ref>
Στις 25 Αυγούστου 1821 το τουρκικό ιππικό, δύναμης 2.000, που είχε σταλεί προς αναγνώριση της στενωπού, αποδεκατίστηκε. Μία μέρα αργότερα, στις 26 Αυγούστου, ο Μπεχρέμ Πασάς κινήθηκε με όλο του το στρατό κατά των Κοντοσόπουλου και Καλύβα. Οι Δυοβουνιώτηδες, ο Πανουργιάς, ο Γκούρας, και ο [[Βασίλης Μπούσγος]] που είχε φτάσει με 300 άνδρες να βοηθήσει, έκαναν επίθεση, ενώ ο παπα-Ανδρέας Κοκοβιστιανός χτύπησε τους Τούρκους από τα νώτα. Ακολούθησε γενναία μάχη, στην οποία νίκησαν οι Έλληνες. Οι Τούρκοι με τη δύση του ήλιου τράπηκαν σε φυγή προς την [[Πλατανιάς Φθιώτιδας|Πλατανιά]], αφήνοντας στο πεδίο της μάχης πάνω απο 1.000 νεκρούς και τραυματίες. Μεταξύ των νεκρών βρίσκονταν και ο Μεμίς Πασάς, τον οποίο σκότωσε ιδιοχείρως ο Γκούρας. Επίσης, οι Τούρκοι έχασαν 800 άλογα, 2 κανονια και 18 σημαίες. Από τους Έλληνες σκοτώθηκαν 10 και τραυματίστηκαν 30, μεταξύ των οποίων και ο οπλαρχηγός Κοντοσόπουλος.<ref>Τρικούπης Σπυρίδων, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. Β', κεφ.ΚΔ. σελ.68-70.</ref>
| |||