Αρωματικοί υδρογονάνθρακες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[1861]], ένας Αυστριακός χημικός, ο Ιωσήφ Λόσμιντ (Josef Loschmidt), αναγνώρισε πως πολλές [[αρωματικές ενώσεις]] μπορούσαν επίσης να παραχθούν από το [[βενζόλιο]], με αντικατάσταση ενός ή περισσοτέρων ατόμων του [[υδρογόνο]]υ, από άλλα άτομα ή ομάδες ατόμων. Μετά τητην παρατήρηση αυτή ο όρος αρωματικός έχασε την αρχική σημασία, όπου για τους χημικούς σημαίνει πλέον κάθε ένωση προϊόν του βενζολίου, αν και όχι μόνο.

Στη δεκαετία του [[1930]] η έννοια της [[αρωματικότητα]]ς διευρύνθηκε ακόμη περισσότερο επί των διακρίσεων των αρωματικών υδρογονανθράκων. Ήταν η εποχή που άρχισε να μελετάται η χημεία των αρωματικών ενώσεων κυρίως στην [[Αγγλία]] και [[Γερμανία]] κατά την παραγωγή [[φωταέριο|φωταερίου]] και του [[κοκ]] από την ξηρή απόσταξη των λιθανθράκων. Η λιθανθρακόπισσα που αποτελεί προϊόν τέτοιας κατεργασίας περιέχει περίπου 25% (κατά βάρος) αρωματικούς υδρογονάνθρακες. Σήμερα περισσότερο τουαπό το 80% της παραγωγής των,τους βασίζεται στο [[πετρέλαιο]].