Λυκούργος Λογοθέτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στο [[Νέο Καρλόβασι Σάμου]] στις 10/21 Φεβρουαρίου 1772. Ήταν το πέμπτο παιδί του Γιάννη Παπλωματά και της Μαρίας (κατά τον [[ΕπαμεινώνδαςΣταματιάδης|Επαμεινώνδα Σταματιάδη]], της Μαρούδας). Ο πατέρας του είχε ως επάγγελμα «την εμπορίαν ταπήτων, βάμβακος και εφαπλωμάτων», απ΄ όπου και το επώνυμο. Τα μεγαλύτερα αδέλφια του ονομαζότανονομάζονταν, κατά σειρά γέννησης:, Ειρήνη, Δάφνη, Αλέξανδρος και Μελαχροινή. Από τους τοπικούς ιστοριογράφους, ο Εμμανουήλ Κρητικίδης αναφέρει ότι «Ο Γεώργιος Παπλωματάς Λογοθέτης ή Λυκούργος εγεννήθη εκ πατρός Πισιδέως και μητρός Ικαρίας…», μια πληροφορία που φαίνεται να επιβεβαιώνει και ο σύγχρονός του Γεώργιος Δημητριάδης από τοντο [[Μαραθόκαμπος Σάμου|Μαραθόκαμπο]] της δυτικής Σάμου. Ωστόσο ο Νικόλαος Σταματιάδης στα τέλη του 19^ου αιώνα αμφισβητεί τη μικρασιατική καταγωγή του Γιάννη Παπλωματά. Στα ''Σαμιακά'' του αναφέρει με βεβαιότητα ότι «εξ άλλων πληροφοριών καθίσταται βέβαιον ότι ο πατήρ αυτού [του Λυκούργου] ήτο Ικάριος» και, εν συνεχεία, επικαλείται σειρά προφορικών μαρτυριών -ικαριώτικης προέλευσης ως επί το πλείστον- που συνδέουν την οικογένεια του Γιάννη Παπλωματά με την οικογένεια των Κουλουλιάδων από την [[Πέρα Μεριά Ικαρίας|Πέρα Μεριά]] της [[Ικαρία|Ικαρίας]]. Η παραπάνω εκδοχή ίσως αποκτά μεγαλύτερη ισχύ, αν συνδυαστεί επιπλέον και με την πληροφορία του Γιάννη Ζαφείρη ότι ο Γεώργιος Παπλωματάς γεννήθηκε στη συνοικία «Καριωτέικα» (σημ. «Καναπτσέικα,» Νέου Καρλοβάσουστο [[Νέο Καρλόβασι Σάμου|Νέο Καρλόβασι]]).

Ο Γεώργιος Παπλωματάς φοίτησε στο «Ελληνικόν Σχολείον» ΚαρλοβάσουΚαρλοβασίου, την κατόπιν γνωστή ως ''[[Πορφυριάδα Σχολή Καρλοβάσου|Πορφυριάδα Σχολή]],'' και μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μεταβαίνειτου μετέβηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] (1791-1794) και εντάσσεταιεντάχθηκε στο περιβάλλον των [[Φαναριώτες|Φαναριωτών]]. Σύμφωνα με τις διαθέσιμες ιστορικές πληροφορίες, η δικτύωση με τους κύκλους αυτούς εξασφάλισε γρήγορα στον νέο διανοούμενο τον διορισμό του ως ''γραμματεύς των Πατριαρχείων''. Η μετάβασή του αργότερα στο επίσης προνομιακό περιβάλλον των [[Παραδουνάβιες Ηγεμονίες|Παραδουνάβιων Ηγεμονιών]], αναμφίβολα αποτελούσε για εκείνον αναβάθμιση της κοινωνικής του θέσης, αλλά και δικαίωση των προσπαθειών του. Από το 1794 ωςέως το 1802 σταδιοδρομεί στις Αυλές πανίσχυρων ηγεμόνων της [[Βλαχία|Βλαχίας]] και της [[Ηγεμονία της Μολδαβίας|Μολδαβίας]], γίνεται γραμματέας τουτων ηγεμονικούηγεμονικών γραφείουγραφείων του [[Κωνσταντίνος Υψηλάντης|Κωνσταντίνου Υψηλάντη]] και του [[Αλέξανδρος Ν. Σούτσος|Αλέξανδρου Σούτσου]], και λαμβάνει τα αξιώματα του «ταμία» και «δεύτερου λογοθέτη». Το 1802 ακολούθησε τον Αλέξανδρο Σούτσο στην [[Κωνσταντινούπολη]], όπου βιώνειβίωσε τις ραγδαίες ανακατατάξεις που επιφέρουνεπέφεραν στην οθωμανική[[Οθωμανική αυτοκρατορίαΑυτοκρατορία]] οι στρατιωτικές και διπλωματικές εξελίξεις της εποχής (γαλλικός επεκτατισμός, αγγλική αντίδραση, ρωσική απειλή).

Το 1805 επιστρέφει στη γενέτειρά του και εμπλέκεται ενεργά στην εσωτερική διαμάχη ανάμεσα στις τοπικές φατρίες των Καρμανιόλων (λαϊκοί) και των Καλικαντζάρων (ολιγαρχικοί). ΣυστρατεύεταιΣυστρατεύθηκε με εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που είχαν από τα τέλη του 18^ου αιώνα αποκτήσει δύναμη, κυρίως από τις οικονομικές-εμπορικές τους δραστηριότητες και βαθμιαία επεδίωξαν να εκτοπίσουν από την τοπική εξουσία το ισχυρό κατεστημένο των παλαιών [[Προεστοί|προεστών]]. Εξελίχθηκε σε ηγετική φυσιογνωμία της καρμανιόλικης φατρίας σε μία εποχή μεταβατική, κατά την οποία ένας άγριος εσωτερικός αγώνας ξέσπασε για την κατάληψη της τοπικής εξουσίας στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|οθωμανοκρατούμενη]] [[Σάμος|Σάμο]], και διώχθηκε απηνώς από τους αντιπάλους του. Κατόρθωσε επανειλημμένως να γλιτώσει τη ζωή του από δολοφονικές απόπειρες και εξορίστηκε με σουλτανικό [[φιρμάνι]] στο [[Άγιο Όρος]] για δύο χρόνια (1809-1810).