Λυκούργος Λογοθέτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Γεώργιος Παπλωματάς φοίτησε στο «Ελληνικόν Σχολείον» Καρλοβασίου, την κατόπιν γνωστή ως ''[[Πορφυριάδα Σχολή Καρλοβάσου|Πορφυριάδα Σχολή]],'' και μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του μετέβηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] (1791-1794) και εντάχθηκε στο περιβάλλον των [[Φαναριώτες|Φαναριωτών]]. Σύμφωνα με τις διαθέσιμες ιστορικές πληροφορίες, η δικτύωση με τους κύκλους αυτούς εξασφάλισε γρήγορα στον νέο διανοούμενο το διορισμό του ως ''γραμματεύς των Πατριαρχείων''. Η μετάβασή του αργότερα στο επίσης προνομιακό περιβάλλον των [[Παραδουνάβιες Ηγεμονίες|Παραδουνάβιων Ηγεμονιών]], αναμφίβολα αποτελούσε για εκείνον αναβάθμιση της κοινωνικής του θέσης, αλλά και δικαίωση των προσπαθειών του. Από το 1794 έως το 1802 σταδιοδρόμησε στις Αυλές πανίσχυρων ηγεμόνων της [[Βλαχία|Βλαχίας]] και της [[Ηγεμονία της Μολδαβίας|Μολδαβίας]], έγινε γραμματέας των ηγεμονικών γραφείων του [[Κωνσταντίνος Υψηλάντης|Κωνσταντίνου Υψηλάντη]] και του [[Αλέξανδρος Ν. Σούτσος|Αλέξανδρου Σούτσου]], και έλαβε τα αξιώματα του «ταμία» και «δεύτερου λογοθέτη». Το 1802 ακολούθησε τον Αλέξανδρο Σούτσο στην [[Κωνσταντινούπολη]], όπου βίωσε τις ραγδαίες ανακατατάξεις που επέφεραν στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] οι στρατιωτικές και διπλωματικές εξελίξεις της εποχής (γαλλικός επεκτατισμός, αγγλική αντίδραση, ρωσική απειλή).

 

==Η δραστηριότητά του κατά την Επανάσταση==

Το έτος 1811, αφού έχει επιστρέψει στη [[Σάμος|Σάμο]], νυμφεύεται την Πουλουδίτσα Γεωργιάδη, από τη μεγάλη [[Προεστοί|προυχοντική]] οικογένεια του [[Μαραθόκαμπος Σάμου|Μαραθόκαμπου]]. Πολύ γρήγορα, εκμεταλλευόμενος τα συγγενικά δίκτυα, έγινε προεστός δυτικής Σάμου και το 1812 πρόεδρος του σώματος των προεστών. Με την Πουλουδίτσα θα αποκτήσει εννέα παιδιά, εκ των οποίων τα πέντε πέθαναν νωρίς: τη Μαρουδιώ, τη Διαμαντούλα, τον Ιπποκράτη, τον Αλέξανδρο, την Κλεοπάτρα, τη Μαρία, τον Αλέξανδρο, την Αγγελική και τον Ιωάννη. Τα επιζήσαντα τέσσερα ήταν η Διαμαντούλα (1814-1897), ο Ιπποκράτης (1816-1857), η Κλεοπάτρα (1824-1882) και ο Αλέξανδρος (1826-1875), μετέπειτα καθηγητής στη [[Θεολογική Σχολή Αθηνών|Θεολογική Σχολή]] σχολή του [[Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]] (1861-1866) και Αρχιεπίσκοπος [[Σύρος|Σύρου]] και άλλων [[Κυκλάδες|Κυκλάδων]] (1866-1875). Όταν στις αρχές του 1813 η φατρία των Καρμανιόλων απώλεσε την εξουσία από τους Καλικαντζάρους, η ζωή του Λογοθέτη αντιμετώπισε ξανά θανάσιμο κίνδυνο. Αναχώρησε τότε από τη Σάμο και δύο χρόνια αργότερα, το 1815, μετά από συνεχείς μετακινήσεις ([[Μύκονος]], [[Τήνος]], [[Κέρκυρα]], [[Κωνσταντινούπολη|Πόλη]], [[Κουσάντασι|Νέα Έφεσος-Κουσάντασι]]), εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του οριστικά στη [[Σμύρνη]], ασκώντας το επάγγελμα του ιατρού/φαρμακέμπορου.