Λυκούργος Λογοθέτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 37:
Το 1805 επέστρεψε στη γενέτειρά του και ενεπλάκη ενεργά στην εσωτερική διαμάχη ανάμεσα στις τοπικές φατρίες των Καρμανιόλων (λαϊκοί) και των Καλικαντζάρων (ολιγαρχικοί). Συστρατεύθηκε με εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που είχαν από τα τέλη του 18<sup>ου</sup> αιώνα αποκτήσει δύναμη, κυρίως από τις οικονομικές-εμπορικές τους δραστηριότητες και βαθμιαία επεδίωξαν να εκτοπίσουν από την τοπική εξουσία το ισχυρό κατεστημένο των παλαιών [[Προεστοί|προεστών]]. Εξελίχθηκε σε ηγετική φυσιογνωμία της καρμανιόλικης φατρίας σε μία εποχή μεταβατική, κατά την οποία ένας άγριος εσωτερικός αγώνας ξέσπασε για την κατάληψη της τοπικής εξουσίας στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|οθωμανοκρατούμενη]] [[Σάμος|Σάμο]], και διώχθηκε απηνώς από τους αντιπάλους του. Κατόρθωσε επανειλημμένως να γλιτώσει τη ζωή του από δολοφονικές απόπειρες και εξορίστηκε με σουλτανικό [[φιρμάνι]] στο [[Άγιο Όρος]] για δύο χρόνια (1809-1810).
==Η δραστηριότητά του κατά την Επανάσταση==
Το έτος 1811, αφού έχει επιστρέψει στη [[Σάμος|Σάμο]], νυμφεύεταινυμφεύθηκε την Πουλουδίτσα Γεωργιάδη, από τη μεγάλη [[Προεστοί|προυχοντική]] οικογένεια του [[Μαραθόκαμπος Σάμου|Μαραθόκαμπου]]. Πολύ γρήγορα, εκμεταλλευόμενος τα συγγενικά δίκτυα, έγινε προεστός δυτικής Σάμου και το 1812 πρόεδρος του σώματος των προεστών. Με την Πουλουδίτσα θα αποκτήσει εννέα παιδιά, εκ των οποίων τα πέντε πέθαναν νωρίς: τη Μαρουδιώ, τη Διαμαντούλα, τον Ιπποκράτη, τον Αλέξανδρο, την Κλεοπάτρα, τη Μαρία, τον Αλέξανδρο, την Αγγελική και τον Ιωάννη. Τα επιζήσαντα τέσσερα ήταν η Διαμαντούλα (1814-1897), ο Ιπποκράτης (1816-1857), η Κλεοπάτρα (1824-1882) και ο Αλέξανδρος (1826-1875), μετέπειτα καθηγητής στη [[Θεολογική Σχολή Αθηνών|Θεολογική Σχολή]] σχολή του [[Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]] (1861-1866) και Αρχιεπίσκοπος [[Σύρος|Σύρου]] και άλλων [[Κυκλάδες|Κυκλάδων]] (1866-1875). Όταν στις αρχές του 1813 η φατρία των Καρμανιόλων απώλεσε την εξουσία από τους Καλικαντζάρους, η ζωή του Λογοθέτη αντιμετώπισε ξανά θανάσιμο κίνδυνο. Αναχώρησε τότε από τη Σάμο και δύο χρόνια αργότερα, το 1815, μετά από συνεχείς μετακινήσεις ([[Μύκονος]], [[Τήνος]], [[Κέρκυρα]], [[Κωνσταντινούπολη|Πόλη]], [[Κουσάντασι|Νέα Έφεσος-Κουσάντασι]]), εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του οριστικά στη [[Σμύρνη]], ασκώντας το επάγγελμα του ιατρού/φαρμακέμπορου.
 
Τον Ιούνιο του 1819 μυήθηκε στη [[Φιλική Εταιρεία]] από τον Θεσσαλό Αριστείδη Παππά, και έλαβε το όνομα Λυκούργος (από το όνομα του αρχαίου [[Αρχαία Σπάρτη|Σπαρτιάτη]] νομοθέτη), το οποίο έκτοτε θα κρατήσει έως το τέλος της ζωής του. Ορίστηκε από τον ''απόστολο'' [[Δημήτριος Θέμελης|Δημήτριο Θέμελη]] ως «τοποτηρητής της Αυτού Εκλαμπρότητος» [ήτοι, του [[Αλέξανδρος Υψηλάντης (Φιλικός)|Αλέξανδρου Υψηλάντη]], Αόρατης Αρχής της Φιλικής Εταιρείας] στη [[Σάμος|Σάμο]], και αποβιβάστηκε στο νησί στις 24 Απριλίου/6 Μαΐου 1821, λίγο μετά τις πρώτες επαναστατικές κινήσεις στο [[Βαθύ Σάμου|Βαθύ]] υπό την αρχηγία του καπετάνιου [[Κωνσταντής Λαχανάς|Κωνσταντή Λαχανά]]. Ανέπτυξε έντονη επαναστατική δραστηριότητα προσπαθώντας να μυήσει στην τοπική αδελφότητα συμπατριώτες του, ακόμη και από την αντίπαλη φατρία. Στις 8/20 Μαΐου 1821 κήρυξε επίσημα τη σαμιακή επανάσταση στο [[Καρλόβασι]] και στις 12/24 Μαΐου στην πόλη της [[Σάμος|Σάμου]]. Λίγο αργότερα, ίδρυσε τον ''Στρατοπολιτικό Διοργανισμό της νήσου Σάμου'', το αυτόνομο επαναστατικό πολίτευμα του νησιού, που αποτελούσε θεσμική πλαισίωση της ιδεολογίας των [[Καρμανιόλοι|Καρμανιόλων]], του ''καρμανιολισμού'' (βλ. σχετικό λήμμα). Ο ίδιος ανακηρύσσεται ''Γενικός Διοικητής και Στρατηγός'' και γίνεται ο μεγάλος πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης της σαμιακής επανάστασης, οργανώνοντας ταχύτατα το νησί σε διοικητικό και στρατιωτικό επίπεδο ενόψει του οθωμανικού κινδύνου.