Ηγεσία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στο τέλος του 20^ου αιώνα παρουσιάστηκαν νέες θεωρίες ηγεσίας που προσπαθούσαν να κατανοήσουν πως οι ηγέτες όχι μόνο κατευθύνουν και διαχειρίζονται, αλλά και εμπνέουν τους οπαδούς τους με μοναδικό τρόπο. Η χαρισματική ηγεσία εισήχθη από τον Max Weber τη δεκαετία του 1920 και επεκτάθηκε σε μεγάλο βαθμό τη δεκαετία του 1970.<ref name=":2" /> Η θεωρία αυτή προσπάθησε να συλλάβει τους λόγους πίσω από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα και τις συμπεριφορές των εξαιρετικών ηγετών που βρίσκονται σε εξαιρετικές καταστάσεις και ασκούν την ασυνήθιστη και μοναδική επίδραση στους οπαδούς τους.<ref name=":1" /> Αργότερα, αναπτύχθηκε η θεωρία της μετασχηματιστικής ηγεσίας (transformational leadership), η οποία ήταν σε μεγάλο βαθμό παρόμοια με τη χαρισματική ηγεσία.<ref name=":0" /><ref name=":3" /><ref>{{Cite journal|url=|title=From transactional to transformational leadership: Learning to share the vision|last=Bass|first=B.|date=1990|journal=Organizational Dynamics|accessdate=|doi=|quote=|issue=3|volume=18|pages=19-31}}</ref> Πιο πρόσφατα, αναπτύχθηκαν οι λεγόμενες ''νέο-χαρισματικές προσεγγίσεις'',<ref name=":4" /><ref>Winkler I. (2010). Neocharismatic Leadership. In: ''Contemporary Leadership Theories. Contributions to Management Science''. Heilderberg, DE: Physica-Verlag HD</ref> οι οποίες αποτελούν μετεξέλιξη της χαρισματικής ηγεσίας και περιλαμβάνουν την υπηρετική ηγεσία ([[:en:Servant_leadership|servant leadership]]),<ref>{{Cite journal|url=|title=Servant leadership: A systematic review and call for future research|last=Eva et al.|first=|date=2019|journal=Leadership Quarterly|accessdate=|doi=|quote=|issue=1|volume=30|pages=111-132}}</ref> την ηθική ηγεσία (ethical leadership),<ref>{{Cite journal|url=https://archive.org/details/sim_leadership-quarterly_2006-12_17_6/page/595|title=Ethical leadership: A review and future directions|last=Brown|first=M.|date=2006|journal=Leadership Quarterly|accessdate=|doi=|quote=|last2=Trevino|first2=L.|issue=6|volume=17|pages=595-616}}</ref> την πνευματική ηγεσία (spiritual leadership) και την οραματική ηγεσία (visionary leadership).