Τ κύτταρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Όλα τα Τ κύτταρα προέρχονται από c-kit ⁺ Sca1 ⁺ αιματοποιητικά βλαστοκύτταρα (HSC) που βρίσκονται στον μυελό των οστών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η προέλευση μπορεί να είναι το εμβυιικό [[ήπαρ]] κατά την εμβρυϊκή ανάπτυξη. Τα HSC στη συνέχεια διαφοροποιείται σε πολυδύναμους προγόνους (multipotent progenitors (MPP)) που διατηρούν τη δυνατότητα να γίνουν και μυελοειδή και λεμφοειδή κύτταρα. Η διαδικασία διαφοροποίησης στη συνέχεια προχωρά σε έναν κοινό λεμφοειδή προγονικό (CLP), ο οποίος μπορεί να διαφοροποιηθεί μόνο σε Τ, Β ή ΝΚ κύτταρα.<ref>{{cite journal|last1=Kondo |first1=Motonari |title=One Niche to Rule Both Maintenance and Loss of Stemness in HSCs |journal=Immunity |date=December 2016 |volume=45 |issue=6 |pages=1177–1179 |doi=10.1016/j.immuni.2016.12.003|pmid=28002722 |doi-access=free }}</ref> Αυτά τα κύτταρα CLP μεταναστεύουν στη συνέχεια μέσω του αίματος στον θύμο αδένα, όπου εμφυτεύονται. Τα πρώτα κύτταρα που έφτασαν στο θύμο αδένα ονομάζονται διπλά αρνητικά, καθώς δεν εκφράζουν ούτε τον CD4 ούτε τον CD8 συνυποδοχέα. Τα νεοαφιχθέντα κύτταρα CLP είναι CD4 CD4⁻CD8⁻CD44⁺CD25⁻ckit⁺ κύτταρα και ονομάζονται κύτταρα πρώιμου θυμικού προγόνου (ETP).<ref>{{cite journal |last1=Osborne |first1=Lisa C. |last2=Dhanji |first2=Salim |last3=Snow |first3=Jonathan W. |last4=Priatel |first4=John J. |last5=Ma |first5=Melissa C. |last6=Miners |first6=M. Jill |last7=Teh |first7=Hung-Sia |last8=Goldsmith |first8=Mark A. |last9=Abraham |first9=Ninan |title=Impaired CD8 T cell memory and CD4 T cell primary responses in IL-7Rα mutant mice |url=https://archive.org/details/sim_journal-of-experimental-medicine_2007-03_204_3/page/619 |journal=The Journal of Experimental Medicine |date=19 March 2007 |volume=204 |issue=3 |pages=619–631 |doi=10.1084/jem.20061871|pmid=17325202 |pmc=2137912 }}</ref>

Τα βοηθητικά Τ κύτταρα (T_H κύτταρα) βοηθούν άλλα λεμφοκύτταρα, συμπεριλαμβανομένης της ωρίμανσης των Β κυττάρων σε πλασματοκύτταρα και Β κύτταρα μνήμης, και ενεργοποίηση των κυτταροτοξικών Τ κυττάρων και των μακροφάγων. Αυτά τα κύτταρα είναι επίσης γνωστά ως '''CD4⁺ Τ κύτταρα''' καθώς εκφράζουν τη γλυκοπρωτεΐνη CD4 στις επιφάνειές τους. Τα βοηθητικά Τ κύτταρα ενεργοποιούνται όταν παρουσιάζονται με [[αντιγόνο|αντιγόνα]] [[πεπτίδιο|πεπτιδίου]] από μόρια MHC class II, τα οποία εκφράζονται στην επιφάνεια των αντιγονοπαρουσιαστικά κύτταρα (antigen-presenting cells (APC)). Μόλις ενεργοποιηθούν, διαιρούνται γρήγορα και εκκρίνουν [[κυτοκίνη|κυτοκίνες]] που ρυθμίζουν ή βοηθούν την ανοσοαπόκριση. Αυτά τα κύτταρα μπορούν να διαφοροποιηθούν σε έναν από τους διάφορους υποτύπους, οι οποίοι έχουν διαφορετικούς ρόλους. Οι κυτοκίνες κατευθύνουν τα Τ κύτταρα σε συγκεκριμένους υποτύπους.<ref name="pmid17476341">{{cite journal |vauthors=Gutcher I, Becher B | title = APC-derived cytokines and T cell polarization in autoimmune inflammation |url=https://archive.org/details/sim_journal-of-clinical-investigation_2007-05_117_5/page/1119 | journal = J. Clin. Invest. | volume = 117 | issue = 5 | pages = 1119–27 | year = 2007 | pmid = 17476341 | pmc = 1857272 | doi = 10.1172/JCI31720 }}</ref>

Η εξάντληση των Τ κυττάρων μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες, όπως η επίμονη έκθεση σε αντιγόνο και η έλλειψη βοηθητικών Τ -κυττάρων CD4.<ref>{{cite journal | vauthors = Matloubian M, Concepcion RJ, Ahmed R | title = CD4+ T cells are required to sustain CD8+ cytotoxic T-cell responses during chronic viral infection | journal = Journal of Virology | volume = 68 | issue = 12 | pages = 8056–63 | date = December 1994 | doi = 10.1128/JVI.68.12.8056-8063.1994 | pmid = 7966595 | pmc = 237269 }}</ref> Η έκθεση σε αντιγόνο έχει επίσης επίδραση στην πορεία της εξάντλησης διότι μεγαλύτερος χρόνος έκθεσης και υψηλότερο ιικό φορτίο αυξάνει τη σοβαρότητα της εξάντλησης των Τ κυττάρων. Απαιτείται έκθεση τουλάχιστον 2-4 εβδομάδων για να εξακριβωθεί η εξάντληση.<ref>{{cite journal | vauthors = Angelosanto JM, Blackburn SD, Crawford A, Wherry EJ | title = Progressive loss of memory T cell potential and commitment to exhaustion during chronic viral infection | url = https://archive.org/details/sim_journal-of-virology_2012-08_86_15/page/8161 | journal = Journal of Virology | volume = 86 | issue = 15 | pages = 8161–70 | date = August 2012 | pmid = 22623779 | pmc = 3421680 | doi = 10.1128/JVI.00889-12 }}</ref> Ένας άλλος παράγοντας που μπορεί να προκαλέσει εξάντληση είναι οι ανασταλτικοί υποδοχείς που περιλαμβάνουν την προγραμματισμένη πρωτεΐνη κυτταρικού θανάτου 1 (PD1), CTLA-4, TIM3 και LAG3.<ref>{{cite journal | vauthors = Wherry EJ | title = T cell exhaustion | journal = Nature Immunology | volume = 12 | issue = 6 | pages = 492–9 | date = June 2011 | pmid = 21739672 | doi = 10.1038/ni.2035 | s2cid = 11052693 }}</ref><ref>{{cite journal | vauthors = Okagawa T, Konnai S, Nishimori A, Maekawa N, Goto S, Ikebuchi R, Kohara J, Suzuki Y, Yamada S, Kato Y, Murata S, Ohashi K | title = + T cells during bovine leukemia virus infection | language = En | journal = Veterinary Research | volume = 49 | issue = 1 | pages = 50 | date = June 2018 | pmid = 29914540 | pmc = 6006750 | doi = 10.1186/s13567-018-0543-9 }}</ref> Διαλυτά μόρια όπως οι κυτοκίνες IL-10 ή TGF-β (αυξητικός παράγοντας μεταμόρφωσης-β) είναι επίσης ικανά να προκαλέσουν εξάντληση.<ref>{{cite journal | vauthors = Brooks DG, Trifilo MJ, Edelmann KH, Teyton L, McGavern DB, Oldstone MB | title = Interleukin-10 determines viral clearance or persistence in vivo | journal = Nature Medicine | volume = 12 | issue = 11 | pages = 1301–9 | date = November 2006 | pmid = 17041596 | pmc = 2535582 | doi = 10.1038/nm1492 }}</ref><ref>{{cite journal | vauthors = Tinoco R, Alcalde V, Yang Y, Sauer K, Zuniga EI | title = Cell-intrinsic transforming growth factor-beta signaling mediates virus-specific CD8+ T cell deletion and viral persistence in vivo | journal = Immunity | volume = 31 | issue = 1 | pages = 145–57 | date = July 2009 | pmid = 19604493 | pmc = 3039716 | doi = 10.1016/j.immuni.2009.06.015 }}</ref> Τελευταίοι γνωστοί παράγοντες που μπορούν να παίξουν ρόλο στην εξάντληση των Τ κυττάρων είναι τα ρυθμιστικά κύτταρα. Τα ρυθμιστικά κύτταρα Τ (Treg) μπορούν να είναι πηγή IL-10 και TGF-β και επομένως μπορούν να παίξουν ρόλο στην εξάντληση των Τ κυττάρων.<ref>{{cite journal | vauthors = Veiga-Parga T, Sehrawat S, Rouse BT | title = Role of regulatory T cells during virus infection | journal = Immunological Reviews | volume = 255 | issue = 1 | pages = 182–96 | date = September 2013 | pmid = 23947355 | pmc = 3748387 | doi = 10.1111/imr.12085 }}</ref> Επιπλέον, η εξάντληση των Τ κυττάρων επανέρχεται μετά την εξάντληση των κυττάρων Treg και τον αποκλεισμό του PD1.<ref>{{cite journal | vauthors = Penaloza-MacMaster P, Kamphorst AO, Wieland A, Araki K, Iyer SS, West EE, O'Mara L, Yang S, Konieczny BT, Sharpe AH, Freeman GJ, Rudensky AY, Ahmed R | title = Interplay between regulatory T cells and PD-1 in modulating T cell exhaustion and viral control during chronic LCMV infection | journal = The Journal of Experimental Medicine | volume = 211 | issue = 9 | pages = 1905–18 | date = August 2014 | pmid = 25113973 | pmc = 4144726 | doi = 10.1084/jem.20132577 }}</ref> Η εξάντληση των Τ κυττάρων μπορεί επίσης να συμβεί κατά τη διάρκεια της σήψης ως αποτέλεσμα της καταιγίδας κυτοκινών. Αργότερα μετά την αρχική σηπτική συνάντηση αντιφλεγμονώδεις κυτοκίνες και προαποπτωτικές πρωτεΐνες αναλαμβάνουν να προστατεύσουν το σώμα από βλάβες. Η σήψη φέρει επίσης υψηλό φορτίο αντιγόνου και φλεγμονή. Σε αυτό το στάδιο σήψης, η εξάντληση των Τ κυττάρων αυξάνεται.<ref>{{cite journal | vauthors = Otto GP, Sossdorf M, Claus RA, Rödel J, Menge K, Reinhart K, Bauer M, Riedemann NC | title = The late phase of sepsis is characterized by an increased microbiological burden and death rate | language = En | journal = Critical Care | volume = 15 | issue = 4 | pages = R183 | date = July 2011 | pmid = 21798063 | pmc = 3387626 | doi = 10.1186/cc10332 }}</ref><ref name="Boomer JS 2011">{{cite journal | vauthors = Boomer JS, To K, Chang KC, Takasu O, Osborne DF, Walton AH, Bricker TL, Jarman SD, Kreisel D, Krupnick AS, Srivastava A, Swanson PE, Green JM, Hotchkiss RS | title = Immunosuppression in patients who die of sepsis and multiple organ failure | journal = JAMA | volume = 306 | issue = 23 | pages = 2594–605 | date = December 2011 | pmid = 22187279 | pmc = 3361243 | doi = 10.1001/jama.2011.1829 }}</ref> Επί του παρόντος υπάρχουν μελέτες που στοχεύουν στη χρήση αποκλεισμών ανασταλτικών υποδοχέων στη θεραπεία της σήψης.<ref>{{cite journal | vauthors = Shindo Y, McDonough JS, Chang KC, Ramachandra M, Sasikumar PG, Hotchkiss RS | title = Anti-PD-L1 peptide improves survival in sepsis | journal = The Journal of Surgical Research | volume = 208 | pages = 33–39 | date = February 2017 | pmid = 27993215 | pmc = 5535083 | doi = 10.1016/j.jss.2016.08.099 }}</ref><ref>{{cite journal | vauthors = Patera AC, Drewry AM, Chang K, Beiter ER, Osborne D, Hotchkiss RS | title = Frontline Science: Defects in immune function in patients with sepsis are associated with PD-1 or PD-L1 expression and can be restored by antibodies targeting PD-1 or PD-L1 | journal = Journal of Leukocyte Biology | volume = 100 | issue = 6 | pages = 1239–1254 | date = December 2016 | pmid = 27671246 | pmc = 5110001 | doi = 10.1189/jlb.4hi0616-255r }}</ref><ref name="pmid29689313">{{cite journal | vauthors = Wei Z, Li P, Yao Y, Deng H, Yi S, Zhang C, Wu H, Xie X, Xia M, He R, Yang XP, Tang ZH | title = Alpha-lactose reverses liver injury via blockade of Tim-3-mediated CD8 apoptosis in sepsis | journal = Clinical Immunology | volume = 192 | pages = 78–84 | date = July 2018 | pmid = 29689313 | doi = 10.1016/j.clim.2018.04.010 }}</ref>