Μάχη της Δωδεκανήσου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Veron (συζήτηση | συνεισφορές) Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017 |
μ →Υπόβαθρο: Διόρθωση συνδέσμων |
||
Γραμμή 20:
== Υπόβαθρο ==
Τα Δωδεκάνησα βρίσκονταν υπό ιταλική κατοχή από τον [[Ιταλοτουρκικός
Μετά την [[Επιχείρηση Μαρίτα|πτώση της ηπειρωτικής Ελλάδας]] τον Απρίλιο του [[1941]] και τη συμμαχική ήττα στη [[μάχη της Κρήτης]] τον Μάιο, η [[Ελλάδα]] και τα νησιά της βρίσκονταν υπό την κατοχή των γερμανικών και ιταλικών δυνάμεων. Με την ήττα των δυνάμεων του [[Άξονας Βερολίνου - Ρώμης|Άξονα]] στη [[Βόρεια Αφρική]] την άνοιξη του 1943 ο [[Ουίνστον Τσώρτσιλ]], ο οποίος ενδιαφερόταν έντονα για αυτή την περιοχή, έστρεψε τις βλέψεις του προς τα νησιά αυτά. Οι Βρετανοί σχεδίαζαν μια επιχείρηση για την κατάληψη των Δωδεκανήσων και της Κρήτης, όχι μόνο για να στερήσουν από τις δυνάμεις του Άξονα από τις προκεχωρημένες βάσεις τους στη [[Μεσόγειος|Μεσόγειο]] αλλά και να ασκήσει πίεση στην ουδέτερη [[Τουρκία]] να εμπλακεί στον πόλεμο. Η ιδέα του Τσώρτσιλ αφορούσε τη δημιουργία μίας εναλλακτικής διαδρομής προς τη [[Ρωσία]] μέσω των [[Δαρδανέλια|Δαρδανελίων]] από αυτή που ακολουθούσαν τις [[αρκτικές νηοπομπές]]<ref>Anthony Beevor, ''Crete, The Battle and the Resistance''</ref>. Η τελική έγκριση για τις επιχειρήσεις δόθηκε στη [[Σύνοδος της Καζαμπλάνκα|Σύνοδο της Καζαμπλάνκα]] και ο Τσώρτσιλ διέταξε τους διοικητές του να καταστρώσουν τα σχέδια στις [[27 Ιανουαρίου]] 1943<ref>Anthony Rogers (2007), p. 49.</ref>.
Γραμμή 26:
Τα σχέδια, με την κωδική ονομασία «''Επιχείρηση Accolade''», αφορούσαν μια επίθεση στη Ρόδο και την [[Κάρπαθος|Κάρπαθο]] από τρεις μεραρχίες πεζικού, μία τεθωρακισμένη ταξιαρχία και τις σχετικές δυνάμεις υποστήριξης. Η απόβαση στην Κρήτη, ή οποία ήταν καλά οχυρωμένη και διέθετε ισχυρή γερμανική φρουρά, απορρίφθηκε. Το κύριο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι εμπνευστές της επιχείρησης ήταν η δυσκολία να αντιμετωπίσουν το 10 Αεροπορικό Σώμα (''X Fliegerkorps'') της [[Luftwaffe|Γερμανικής Πολεμικής Αεροπορίας]] (''Luftwaffe'') εξαιτίας της ελλιπούς αεροπορικής κάλυψης, μιας και τα [[ΗΠΑ|Αμερικανικά]] και [[Μεγάλη Βρετανία|Βρετανικά]] [[αεροσκάφος|αεροσκάφη]] επιχειρούσαν από βάσεις στην [[Κύπρος|Κύπρο]] και τη [[Μέση Ανατολή]]. Το εγχείρημα επιδεινώνονταν περαιτέρω από τις ανάγκες της επικείμενης απόβασης στη [[Σικελία]]. Οι [[Ηνωμένες Πολιτείες]] ήταν σκεπτικές για την επιχείρηση, η οποία θεωρούσαν θα είχε πολιτικά πλεονεκτήματα μεταπολεμικά μόνο για τη [[Μεγάλη Βρετανία]] και ήταν μία περιττή εκτροπή από το κύριο μέτωπο της Ιταλίας. Αρνήθηκαν λοιπόν να υποστηρίξουν την επιχείρηση, προειδοποιώντας τους Βρετανούς ότι αν προχωρούσαν με την υλοποίηση του σχεδίου τους θα το έπρατταν μόνοι τους<ref>Anthony Rogers (2007), pp. 51–52.</ref>.
Καθώς η παράδοση των Ιταλών φαινόταν ολοένα και πιο πιθανή, τον Αύγουστο του 1943 οι Βρετανοί ξεκίνησαν τις προετοιμασίες για να αποκτήσουν το πλεονέκτημα από μια πιθανή ιταλογερμανική ρήξη, με τη μορφή μίας μικρότερης σε κλίμακα επιχείρησης. Μια δύναμη βασιζόμενη στην 8η Ινδική Μεραρχία άρχισε να συγκεντρώνεται και ζητήθηκε αμερικανική βοήθεια για την παραχώρηση μοιρών μαχητικών αεροσκαφών μεγάλης εμβέλειας [[P-38 Lightning]]. Ως συνέπεια όμως της [[Πρώτη Διάσκεψη του Κεμπέκ|Διάσκεψης του Κεμπέκ]] και της αμερικανικής άρνησης για συνδρομή στα βρετανικά σχέδια οι δυνάμεις και τα πλοία που προορίζονταν για την «''Επιχείρηση Accolade''» εστάλησαν σε άλλα μέτωπα, σχεδόν μία εβδομάδα πριν από τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας στις [[8 Σεπτεμβρίου]]<ref>Anthony Rogers (2007), pp. 54–56.</ref>.
== Αρχικές συμμαχικές και γερμανικές κινήσεις – Η πτώση της Ρόδου ==
| |||