Το 2021 δημοσιεύθηκε έρευνα που έγινε πάνω στο γενετικό υλικό ατόμων από τους τρείς πολιτισμούς της Εποχής του Χαλκού στις περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας και του Αιγαίου πελάγους· το Μινωικό, το Κυκλαδικό και τον Ελλαδικό. Η έρευνα έδειξε ότι οι τρείς πολιτισμικά διαφορετικοί πληθυσμοί ήταν γενετικά ομοιογενείς στη περιοχή του Αιγαίου και της δυτικής Μικράς Ασίας, στις αρχές της Εποχής του Χαλκού. Οι πρόγονοι αυτών των πληθυσμών ήταν κυρίως γηγενείς νεολιθικοί γεωργοί του Αιγαίου(άνω του 65%) και πληθυσμοί σχετιζόμενοι με τους κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες του Καυκάσου (17%–27%). Αυτά τα ευρήματα είναι συμβατά με τις διαχρονικές αρχαιολογικές θεωρίες σχετικές με τη μετάβασημετάβασης από τη Νεολιθική Εποχήπερίοδο στην Εποχή του Χαλκού· δηλαδή τη μετανάστευση νέων πληθυσμών από τη Μικρά Ασία και το Καύκασο. Ωστόσο, η σημαντική γενετική συμβολή των γηγενών νεολιθικών πληθυσμών δείχνει ότι συνέβαλαν και αυτοί στις καινοτομίες της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού. Ο πληθυσμός της Μέσης Εποχής του Χαλκού ήταν περισσότερο διαφοροποιημένος γενετικά. Ένας πιθανός λόγος είναι η πρόσθετη ροή γονιδίων από τη Ποντιακή-Κασπιανή Στέπα προς το Αιγαίο. Οι σύγχρονοι Έλληνες - οι οποίοι φέρουν επίσης γενετική επιρροή από τη Ποντιακή-Κασπιανή Στέπα - έχουν κοινό το 90% του αυτοσωματικού γενετικού τους υλικού με τη βόρεια Ελλάδα της Μέσης Εποχής του Χαλκού, υποδεικνύοντας συνέχεια μεταξύ των δύο εποχών. Αντίθετα, οι Μυκηναίοι της [[Υστερη εποχή του χαλκού|Ύστερης Εποχής του Χαλκού]] φαίνεται να είχαν, είτε αραιωμένη γενετική επιρροή από τη Ποντιακή-Κασπιανή Στέπα, είτε επιπρόσθετη γενετική επιρροή που σχετίζεται με πληθυσμούς της Αρμενίας.<ref>{{Cite journal|title=The genomic history of the Aegean palatial civilizations|last3=Dolgova|last9=Anchieri|first9=Lucas|last8=Cruz Dávalos|first8=Diana I.|last7=Ganiatsou|first7=Elissavet|last6=Neuenschwander|first6=Samuel|last5=Coroado-Santos|first5=Francisco|last4=Amorim|first4=Carlos Eduardo G.|first3=Olga|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC8127963/|last2=Unterländer|first2=Martina|last=Clemente|first=Florian|doi=10.1016/j.cell.2021.03.039|issue=10|volume=184|pages=2565–2586.e21|pmid=33930288|pmc=8127963|issn=0092-8674|date=13 Μαΐου 2021|journal=Cell|language=en}}</ref>
