|
<br />
Η Ελληνική Δημοκρατική Νεολαία, '''Ε.ΔΗ.Ν.''' είναι η νεολαία της '''[[Ε.ΔΗ.Κ.]]''' αγωνίζεται για την εξελικτική αλλαγή της κοινωνίας και το ρίζωμα της κοινωνικής Δημοκρατίας. Η ιδεολογία της είναι ο Δημοκρατικός Σοσιαλισμός. Η αρχή της Ιστορικής της πορείας ξεκινά από το 1910 με την ίδρυση της Νεολαίας του κόμματος των Φιλελευθέρων. Με την Ένωση των Δυνάμεων του Κέντρου στην Ένωση Κέντρου το 1961 δημιουργήθηκε η Ο.Ν.Ε.Κ. ([[Οργάνωση Νέων της Ένωσης Κέντρου]]) η οποία μετονομάστηκε το 1965 σε Ε.ΔΗ.Ν.. Η Ε.ΔΗ.Ν. ήταν η νεολαία των δύο Ανένδοτων Αγώνων κατά της βίας και της νοθείας των εκλογών του 1961 και της συνταγματικής εκτροπής με την αποστασία του 1965.
Η '''Ε.ΔΗ.Ν.''', νεολαία της '''[[Ε.ΔΗ.Κ.]]''' είναι η πολιτική νεολαία, που φιλοδοξεί να γίνει ο εκφραστής του ριζοσπαστικού και δραστήριου κοινωνικού και πολιτικού τμήματος της νεολαίας, που ενδιαφέρεται για την εξελικτική αλλαγή της κοινωνίας μας και το ρίζωμα της Κοινωνικής Δημοκρατίας. Η φιλοδοξία αυτή είναι μεγάλη. Στηρίζεται, όμως, στο γεγονός ότι αξίες, όπως η ελευθερία του ατόμου, η Κοινωνική Δικαιοσύνη, η λαϊκή κυριαρχία και η εθνική ανεξαρτησία, αλλά πάνω απ΄ όλα η Συμμετοχικότητα στη Δημοκρατία είναι η βάση της ιδεολογίας της. Επίσης, ως πολιτική νεολαία ασχολείται με τα προβλήματα των νέων και έχει προσφέρει πολύτιμη στήριξη σε πρωτοβουλίες, που ενισχύουν τους αγώνες και τις προσπάθειες των νέων ανθρώπων.
Σημαντικές μορφές μετά την μεταπολίτευση την Ε.ΔΗ.Ν. επανασυστήνει ο αγωνιστής της Δημοκρατίας Αλέκος Παναγούλης και παραμένει επικεφαλής της μέχρι τον "θάνατό" του το 1976. Τον Ιούνιο του 1976 μετονομάζεται σε Ε.Σ.ΔΗ.Ν.
Το 2007 επανήλθεεπανέρχεται στο ιστορικό της όνομα Ελληνική Δημοκρατική Νεολαία (Ε.ΔΗ.Ν.). ▼<br />
Το σημαντικότερο τεκμήριο της δράσης και των προθέσεων της Ε.ΔΗ.Ν. είναι η μακρά ιστορία της.
H πορεία του Μεταρρυθμιστικού ρεύματος της Νεολαίας της χώρας μας ξεκινά από την ίδρυση της Νεολαίας του Κόμματος των Φιλελευθέρων το 1910 και συνοδεύτηκε από τους αγώνες για Εθνική δικαίωση και εδραίωση της Α' Ελληνικής Δημοκρατίας καθώς και αυτούς για εδραίωση της δημοτικής γλώσσας. Είναι παροιμιώδης ο χαρακτηρισμός της ως η νεολαία με τα ψάθινα καπέλα ή αλλιώς για τους συντηρητικούς "οι αναρχικοί με τα ψαθάκια". Η Νεολαία Φιλελευθέρων πήρε μέρος ενεργά στην εδραίωση της Μεγάλης Ιδέας και θυσιάστηκε με αυταπάρνηση γι' αυτήν κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Ουσιαστική άλλωστε ήταν και η συνεισφορά της στην μετέπειτα πορεία μέχρι τη Δικτατορία του Μεταξά, περίοδο κατά την οποία η Νεολαία Φιλελευθέρων ενέτεινε τον αγώνα της ενάντια στη δικτατορία αυτή, έδωσε δε το αγωνιστικό παρόν στο Έπος του 1940.
<br />
Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δυο μεγάλες προσωπικότητες του Κέντρου, ο Ν. Πλαστήρας και ο Θ. Σοφούλης, ενέπνευσαν τη νεολαία του Κέντρου να αγωνιστεί με πάθος για εθνική συμφιλίωση και πραγματική Δημοκρατία, έννοιες που είχαν δεχθεί βαρύτατα πλήγματα από τον Εμφύλιο και την κατοπινή περίοδο. Το 1961 δημιουργήθηκε η Ο.Ν.Ε.Κ. (Οργάνωση Νέων της Ένωσης Κέντρου) με συγχώνευση όλων των οργανώσεων νεολαίας του Κέντρου και η οποία το 1965 μετονομάστηκε σε Ε.ΔΗ.Ν. (Ελληνική Δημοκρατική Νεολαία) και ήταν η Νεολαία του Α' Ανένδοτου Αγώνα ενάντια στο καθεστώς βίας και νοθείας των εκλογών του 1961. Πρωτοστάτησε επίσης στους αγώνες για να δοθεί το 15% του Προϋπολογισμού στην παιδεία και για να γίνει αυτή ουσιαστικά δημόσια και δωρεάν για όλους τους Έλληνες. Τα αιτήματα αυτά δικαιώθηκαν από την Κυβέρνηση της Ενώσεως Κέντρου την περίοδο 1963-1965 με την πραγματοποίηση της μεγάλης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του αείμνηστου Ευάγγελου Παπανούτσου, κατοπινού βουλευτή της Ε.ΔΗ.Κ.. Επίσης η Ε.ΔΗ.Ν. πρωτοστάτησε στον Β' Ανένδοτο Αγώνα του Ελληνικού λαού την περίοδο από τον Ιούλιο του 1965 μέχρι τον Απρίλη του 1967 για την αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας και την εδραίωση της λαϊκής κυριαρχίας, που είχαν διασαλευτεί από αποστασία των βουλευτών του Κέντρου και την επέμβαση του παλατιού. Ολόκληρη η γενιά αυτής της περιόδου έχει χαρακτηριστεί από το σύνθημα της "114", το οποίο αναφερόταν στην τελευταία παράγραφο του Συντάγματος για την προάσπιση του οποίου έλεγε ότι υπεύθυνος ήταν ο ίδιος ο Ελληνικός λαός. Εξαιτίας αυτής της ανωμαλίας και ενώ διαφαινόταν η συντριπτική νίκη της Ενώσεως Κέντρου στις εκλογές που είχαν προγραμματιστεί για το Μάιο του 1967, εκδηλώθηκε το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών. Και σε αυτή τη δύσκολη για τον ελληνικό λαό περίοδο η Ε.ΔΗ.Ν. πρωταγωνίστησε στην αντίσταση κατά της χούντας με πολλές κορυφαίες στιγμές. Εκτός από τον αγώνα των Βουλευτών του Κόμματος τον οποίο ενίσχυε, έχει να επιδείξει την μεγαλύτερη αντιστασιακή πράξη, που ήταν η απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα από τον αείμνηστο Αλέκο Παναγούλη το 1968(13/8). Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι τα βασανιστήρια τα οποία υπέστη ο Ήρωας μετά τη σύλληψή του και αργότερα μετά την καταδίκη του σε θάνατο από το καθεστώς, ήταν τέτοια που ένας από τους βασανιστές του είπε, μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ότι ο Αλέκος Παναγούλης ήταν ο μόνος Αντιστασιακός. Εξίσου σημαντική πράξη γενναιότητας και αντίστασης, που συγκλόνισε τη διεθνή κοινή γνώμη, ήταν η αυτοπυρπόληση του φοιτητή Κώστα Γεωργάκη το 1970, στη Γένοβα της Ιταλίας φωνάζοντας "Για τη Δημοκρατία, για την Ελλάδα". Με την μεταπολίτευση πρώτος Γραμματέας της Ε.ΔΗ.Ν. εκλέγεται ο Αλέκος Παναγούλης θέση που διατηρεί μέχρι το "θάνατό" του το 1976. Τον Ιούνιο του 1976 μετονομάζεται σε Ε.Σ.ΔΗ.Ν. (Ελληνική Σοσιαλιστική Δημοκρατική Νεολαία). Η Ε.Σ.ΔΗ.Ν. αγωνίστηκε για την απόδοση της οφειλόμενης τιμής στους δύο Ήρωες της Αντίστασης και πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Εθνικού Συμβουλίου Νεολαίας (Ε.ΣΥ.Ν.) στο οποίο συμμετέχει ανελλιπώς στη διοίκηση και είχε για δύο θητείες την προεδρία του (2001-2003).
▲Το 2007 επανήλθε στο ιστορικό της όνομα Ελληνική Δημοκρατική Νεολαία (Ε.ΔΗ.Ν.).
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
| 