Άτταλος Β΄ της Περγάμου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 10 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.8.1
Minisberg (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 108:
Όσο ακόμη μαινόταν ο [[Τρίτος Μακεδονικός Πόλεμος|πόλεμος]] ανάμεσα στο [[Μακεδονικό βασίλειο|Μακεδόνα]] [[Περσέας της Μακεδονίας|Περσέα]] και στη [[Αρχαία Ρώμη|Ρώμη]], ο πρώτος ξεκίνησε διαπραγματεύσεις τόσο με τον Ευμένη, όσο και με τους [[Δυναστεία των Σελευκιδών|Σελευκίδες]]. Βασικό του επιχείρημα ήταν πως αφενός ο μεταξύ τους ανταγωνισμός ήταν κάτι φυσικό εφόσον επρόκειτο για γείτονες, αφετέρου η Ρώμη εκμεταλλευόταν τον ανταγωνισμό αυτό για να ελέγχει την κατάσταση στην Ανατολή κατά βούληση. Εάν η Μακεδονία έπεφτε, σύντομα θα ακολουθούσαν τα [[Μικρά Ασία|ασιατικά]] κράτη. Κατ’ επέκταση τους παρότρυνε να πάψουν τις μεταξύ τους εχθροπραξίες, ενώ παράλληλα να ζητήσουν από τη Ρώμη να συνάψει ειρήνη με τους Μακεδόνες.
 
Η επικοινωνία Περσέα και Ευμένη διεξήχθη με μυστικότητα. Στην πραγματικότητα έλαβαν χώρα πολλές μυστικές διαβουλεύσεις, οι λεπτομέρειες για τις οποίες απέτυχαν να παραμείνουν κρυφές. Λογικά ο Ευμένης δεν επιθυμούσε να δει τον Περσέα να αναδεικνύεται νικητής στον πόλεμό του με τη [[Ρώμη]]. Ωστόσο βλέποντας τον πόλεμο να κρατά σε μάκρος, διέγνωσε την πρόθεση των δύο στρατοπέδων να έρθουν σε κάποιο είδος συμφωνίας για ειρήνη. Με αυτό το γνώμονα άρχισε διαπραγματεύσεις με τον Περσέα, «πουλώντας» κατά κάποιο τρόπο την υπόσχεση να μην αποστείλει βοήθεια στους Ρωμαίους, κρατώντας ουδετερότητα. Εντούτοις, οι δύο βασιλείς, προσπαθώντας ο ένας να ξεγελάσει τον άλλο, δεν κατάφεραν να έρθουν σε συμφωνία και απλώς δυσφήμισαν τον εαυτό τους. Οι Ρωμαίοι, όχι αβάσιμα, άρχισαν να υποψιάζονται τον Ευμένη για [[προδοσία]] και άρχισαν να ανταλλάσσονται μεταξύ τους βαριές κατηγορίες προς το πρόσωπό του. Η δυσαρέσκειά τους αυτή εκφράστηκε με το να του απαγορεύσουν να εισέλθει στην πόλη της Ρώμης το [[167 π.Χ.]], ενώ τον διέταξαν να αποχωρήσει το συντομότερο από την [[Ιταλία|ιταλική χερσόνησο]] μέσα στο καταχείμωνο. Αντιθέτως, εξακολουθούσαν να δείχνουν μεγάλη εύνοια στον αδελφό του Ευμένη, τον Άτταλο, στον οποίο και επέτρεπαν να απευθύνεται στη Σύγκλητο όποτε το επιθυμούσε.<ref>Πολύβιος, «Ιστορίες», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/29*.html#6 29.6-9]</ref><ref>Πολύβιος, «Ιστορίες», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/30*.html#19 30.19]</ref><ref>Τίτος Λίβιος, «Ρωμαϊκή Ιστορία», [http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Liv.44.24 44.24-25]</ref><ref>Τίτος Λίβιος, «Περιοχαί», [http://www.livius.org/li-ln/livy/periochae/periochae046.html#46 46.1] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20100910140339/http://www.livius.org/li-ln/livy/periochae/periochae046.html#46 |date=2010-09-10 }}</ref>
 
Μετά την οριστική ήττα των Μακεδόνων, το μέλλον προδιαγραφόταν ήρεμο για τον Ευμένη. Ωστόσο [[γαλατία|γαλατικά φύλα]] της Μικράς Ασίας βρήκαν την ευκαιρία να παρενοχλήσουν αναπάντεχα το Περγαμηνό Βασίλειο.<ref>Πολύβιος, «Ιστορίες», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/29*.html#22 29.22]</ref> Με την αφορμή αυτή ο Άτταλος ταξίδεψε ξανά στη Ρώμη ως απεσταλμένος του Ευμένη, τόσο γα να εκθέσει την κατάσταση, όσο και για αναθερμάνει τις σχέσεις της [[Ρωμαϊκή Σύγκλητος|Συγκλήτου]] με την Πέργαμο. Έγινε δεκτός με αφύσικα πολλές τιμές και παρόλο που είχε πράγματι συνάψει καλές φιλίες κατά τη διάρκεια των προηγούμενων πολέμων και διπλωματικών αποστολών, ακόμη κι ο ίδιος άρχισε να υποψιάζεται πως κάτι ύποπτο συνέβαινε. Πράγματι του αποκαλύφθηκε πως οι Ρωμαίοι πλέον δεν έκρυβαν καμία εκτίμηση προς το πρόσωπο του αδελφού του, ο οποίος έφερε το στίγμα του προδότη. Αντίθετα φίλοι και γνωστοί των προέτρεψαν να μην εμφανιστεί ενώπιον της Συγκλήτου υπηρετώντας τα συμφέροντα του Ευμένη, αλλά να μιλήσει μοναχά για προσωπικό του όφελος. Ο Άτταλος άρχισε να βρίσκει τις προσφορές αυτές αρκετά δελεαστικές.<ref name="pol">Πολύβιος, «Ιστορίες», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/30*.html#2 30.2]</ref><ref name="att">Τίτος Λίβιος, «Ρωμαϊκή Ιστορία», [http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Liv.45.19 45.19]</ref>