Αλφόνσος ΣΤ΄ του Λεόν και Καστίλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο ιστορικός Αλφόνσο Σάντσες Καντέιρα ισχυρίζεται ότι δεν γνωρίζει τους λόγους για τους οποίους ο βασιλιάς αναγκάστηκε να μοιράσει το βασίλειο στους γιους του. Το βασικό κριτήριο ήταν κάθε γιος του να βασιλεύσει σε περιοχές που είχε εκπαιδευτεί στην παιδική του ηλικία και γνώριζε καλύτερα.<ref>Sanchez Candeira 1999, σ. 231</ref>

 

 

Μετά την στέψη του τον Ιανουάριο του 1066 στην πρωτεύουσα του βασιλείου Λεόν ο Αλφόνσος αντιμετώπισε τις απαιτήσεις του μεγαλύτερου αδελφού του Σάντσο που απαιτούσε να κληρονομήσει ολόκληρο το βασίλειο του πατέρα τους.<ref>Martínez Díez 2003, σ. 35</ref> Οι συγκρούσεις ξεκίνησαν με τον θάνατο της μητέρας τους Σάντσας (7 Νοεμβρίου 1067), ακολούθησε εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στα δύο αδέλφια που διατηρήθηκε 7 χρόνια.<ref>Martínez Díez 2003, σ. 36</ref> Η πρώτη προστριβή έγινε στην ''"μάχη της Λαντάδα"'', τα δύο αδέλφια συμφώνησαν να υποστούν μια δίκη από δοκιμασία, ο νικητής θα κέρδιζε το βασίλειο του άλλου.<ref>Martínez Díez 2003, σσ. 36-37</ref> Ο νικητής ήταν ο Σάντσο αλλά ο Αλφόνσος δεν παρέδωσε το βασίλειο του, οι σχέσεις ανάμεσα στα δύο αδέλφια παρέμειναν ωστόσο καλές, αυτό το αποδεικνύει το γεγονός ότι ο Αλφόνσος παραβρέθηκε στους γάμους του Σάντσο με μια Αγγλίδα ευγενή την Αλβέρτα (26 Μάϊου 1069). Την μοναδική φορά που τα δύο αδέλφια αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους ήταν όταν πραγματοποίησαν εκστρατεία με στόχο να μοιράσουν το Βασίλειο της Γαλικίας που κατείχε ο μικρότερος αδελφός τους Γκαρσία Β΄. Στον εμφύλιο που ακολούθησε όταν πέθανε ο Αλ-Μουζάφαρ για την διαδοχή της Τάιφα του Μπανταχόθ μπόρεσε να αποκτήσει σημαντικά οικονομικά κέρδη αν και η Τάιφα πέρασε υπό την εξουσία του Γκαρσία.<ref>Ayala 2013, σσ. 229–230</ref> Ο Σάντσο Β΄ επιτέθηκε στην Γαλικία με την σύμφωνη γνώμη του Αλφόνσου ΣΤ΄ (1071).<ref>Elorza et al. 1990, σσ. 54–55</ref> Ο Γκαρσία ηττήθηκε, συνελήφθη στην Σανταρέμ και φυλακίστηκε στην [[Μπούργος]], παρέμεινε φυλακισμένος μέχρι την εξορία του στην Τάιφα της Σεβίλλης που κυβερνούσε ο [[Αλ-Μουταμίντ]]. Μετά την εξόντωση του αδελφού τους ο Σάντσο Β΄ και ο Αλφόνσο ΣΤ΄ ονόμασαν τους εαυτούς τους ''"βασιλείς της Γαλικίας"'' και έκλεισαν ειρήνη. Η ειρήνη διακόπηκε όταν ξέσπασε η ''"μάχη της Γκολπετζέρας"'' (12 Ιανουαρίου 1072).<ref>Martínez Díez 2003, σ. 38</ref> Τα στρατεύματα του Σάντσο Β΄ νίκησαν, ο Αλφόνσος ΣΤ΄ δεν ανατράπηκε αλλά φυλακίστηκε στο Μπούργος, αργότερα μεταφέρθηκε στο ''"μοναστήρι της Σαχαγκούν"'' όπου ξυρίστηκε το κεφάλι του και φόρεσε ένα πέπλο.<ref>Martínez Díez 2003, σ. 39</ref> Με την επέμβαση της αδελφής τους Ουρράκας ο Σάντσο και ο Αλφόνσος κατέληξαν σε συμφωνία, ο Αλφόνσος κατέφυγε στην Τάιφα του Τολέδο που κυβερνούσε ο Αλ-Μαμούν, τον συνόδευσαν ο παιδικός του φίλος Πέδρο Ανσούρεζ και τα μικρότερα αδέλφια του Γκονσάλο και Φερνάντο.<ref>Martínez Díez 2003, σσ. 40–41</ref>

 

==Οικογένεια==