Αντιμόνιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ λατινικοί -> ελληνικοί χαρακτήρες, αντικατέστησε: H → Η
Manandro (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 93:
Το '''αντιμόνιο''' ([[Λατινική γλώσσα|λατινικά]]: ''stibium'', [[Αγγλική γλώσσα|αγγλικά]]: ''antimony'') είναι το [[χημικό στοιχείο]] με [[χημικό σύμβολο]] '''Sb''' και [[ατομικός αριθμός|ατομικό αριθμό]] [[51 (αριθμός)|51]]. Το χημικά καθαρό αντιμόνιο, στις [[κανονικές συνθήκες|συνηθισμένες συνθήκες]], είναι στιλπνό γκρίζο ([[στερεό]]) [[Μεταλλοειδή|μεταλλοειδές]], που βρίσκεται στη φύση κυρίως με τη μορφή του [[αντιμονίτης|αντιμονίτη]] (Sb<sub>2</sub>S<sub>3</sub>), ενός [[Θείο|θειούχου]] [[Ορυκτά καύσιμα|ορυκτού]]. Οι [[Χημική ένωση|ενώσεις]] του αντιμονίου ήταν γνωστές από την [[αρχαιότητα]], οπότε χρησιμοποιούνταν σε κοσμητικές εφαρμογές. Το μεταλλικό (δηλαδή στοιχειακό) αντιμόνιο ήταν επίσης γνωστό, αλλά θεωρείτο λανθασμένα ότι ήταν μορφή του [[Μόλυβδος|μολύβδου]], μέχρι που ανακαλύφθηκε η αλήθεια, δηλαδή ότι πρόκειται για ξεχωριστό στοιχείο. Στα 1540, αναφέρθηκε για πρώτη φορά η απομόνωση και η περιγραφή του αντιμονίου από το Βαννόκιο Μπιρινγκούκιο (''Vannoccio Biringuccio'').
 
Για κάποιο χρονικό διάστημα, η [[Κίνα]] ήταν η μεγαλύτερη παραγωγός μεταλλικού αντιμονίου και των ενώσεών του, και μάλιστα με το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής τους ειδικά από το ορυχείο του Xikuangshan στο [[Χουνάν]]. Οι [[Βιομηχανία|βιομηχανικές]] μέθοδοι για την παραγωγή αντιμονίου είναι θέρμανση μαζί με επακόλουθη καρβοθερμική ή άμεση [[Οξειδοαναγωγή|αναγωγή]] του αντιμονίτη με [[Σίδηρος|σίδηρο]].
 
Οι μεγαλύτερες εφαρμογές του μεταλλικού αντιμονίου είναι η παραγωγή [[Κράμα|κραμάτων]] με μόλυβδο και [[Κασσίτερος|κασσίτερο]], και οι πλάκες μολύβδου - αντιμονίου σε [[Μπαταρία|μπαταρίες]] μολύβδου-οξέος. Κράματα μολύβδου και κασσιτέρου με το αντιμόνιο βελτιώνουν τις ιδιότητες από τα κράματα που χρησιμοποιούνται σε σφαίρες (όπλων), κολλήσεις, και έδρανα. Οι ενώσεις του αντιμονίου είναι εμφανή πρόσθετα για το [[χλώριο]] και το [[βρώμιο]], που περιέχουν επιβραδυντικά φωτιάς που βρέθηκαν σε πολλά εμπορικά και εγχώρια προϊόντα. Μια αναδυόμενη εφαρμογή είναι η χρήση του αντιμονίου στον τομέα της μικροηλεκτρονικής.