Ηλεκτρονικός υπολογιστής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κάθε [[υπολογιστικό σύστημα]], όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι, αποτελείται από το υλικό μέρος ([[hardware]]) και το λογισμικό ([[Λογισμικό|software]]). Τα βασικά στοιχεία του υλικού μέρους του υπολογιστή είναι η κεντρική μονάδα επεξεργασίας ([[ΚΜΕ]], αγγλ. [[CPU]], Central Prossesing Unit), η κεντρική μνήμη ([[RAM]] & [[ROM (μνήμη)|ROM]]-[[BIOS]]), οι μονάδες εισόδου - εξόδου ([[πληκτρολόγιο]], [[Ποντίκι (συσκευή)|ποντίκι]], [[οθόνη]] κ.α.), οι εσωτερικές (ή εξωτερικές) μονάδες ανάγνωσης και αποθήκευσης δεδομένων όπως [[σκληρός δίσκος]], [[DVD]], SSD (Solid State Drive) και οι [[περιφερειακή συσκευή|περιφερειακές συσκευές]] όπως [[εκτυπωτής]], [[σαρωτής]], [[μόντεμ]] κ.α.).

Υπάρχουν διάφοροι τύποι υπολογιστών οι οποίοι διαφέρουν κατά το μέγεθος, τις δυνατότητες ([[επεξεργαστική ισχύς]]) και την [[αρχιτεκτονική υπολογιστών|αρχιτεκτονική]] τους, δηλαδή τον τρόπο που τα βασικά τους μέρη συνδέονται και συνεργάζονται μεταξύ τους. Στην πιο διαδεδομένη κατηγορία υπολογιστών ανήκουν οι [[μικροϋπολογιστής|μικροϋπολογιστές]]. Στους μικροϋπολογιστές τα βασικά εξαρτήματα, όπως ο επεξεργαστής, η μνήμη κ.ά., βρίσκονται τοποθετημένα σ' ένα [[τυπωμένο κύκλωμα]] που ονομάζεται [[μητρική κάρτα]] (αγγλ. Motherboard). Εκτός από τον επεξεργαστή και τη μνήμη, πάνω στη μητρική βρίσκονται οι θέσεις επέκτασης στις οποίες τοποθετούνται οι διάφορες κάρτες, γραφικών, ήχου κ.λπ.). Στη μητρική επίσης βρίσκονται υποδοχές για τη σύνδεση διαφόρων άλλων συσκευών (όπως ο σκληρός δίσκος, η οπτική μονάδα ανάγνωσης DVD, card reader κλπ.), ή και προς επέκταση των ήδη εγκατεστημένων.

* Ο [[Ζοζέφ Μαρί Ζακάρ]] (Josheph Marie Jackard), [[Γάλλοι|Γάλλος]] μηχανικός, επινόησε το [[1801]] μια [[υφαντική μηχανή]] με [[διάτρητη κάρτα|διάτρητες μεταλλικές κάρτες]], που καθοδηγούσαν την μηχανή να πλέκει διάφορα σχέδια, και τα υφάσματα που γίνονται με αυτό τον τρόπο ύφανσης φέρουν μέχρι σήμερα το όνομά του. Με αλλαγή των μεταλλικών καρτών άλλαζε το σχέδιο της πλέξης.

Ο πρώτος υπολογιστής είχε την ονομασία [[ENIAC]], σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε υπό την εποπτεία του Καθηγητή Φυσικής Τζον Μόχλι (John Mauchly) και του μεταπτυχιακού φοιτητή του [[Τζον Έκερτ]] (John Presper Eckert), στο [[Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια]]. Σκοπός των δύο κατασκευαστών ήταν η δημιουργία ενός υπολογιστή που θα μπορούσε να επιτύχει την έγκαιρη σύνταξη ακριβέστατων πινάκων εμβέλειας και τροχιάς, για τις βολές των νέων όπλων του αμερικανικού στρατού. Ο υπολογιστής θα χρησιμοποιούταν από το Εργαστήριο [[Βαλλιστική|Βαλλιστικής]] Έρευνας του στρατού των [[Η.Π.Α.]], κατά τον [[Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]]. Η διαδικασία ανάπτυξης των πινάκων βολών από την [[Υπηρεσία Βαλλιστικής]] μέχρι τότε γινόταν με το χέρι, κάτι που την έκανε χρονοβόρα και που συχνά οδηγούσε σε λάθη.

Ένας υπολογιστής θα λύσει τα προβλήματα ακριβώς με τον τρόπο που έχει προγραμματιστεί , χωρίς να λαμβάνει υπόψη την αποδοτικότητα, τις εναλλακτικές λύσεις, πιθανές συντομεύσεις, ή και πιθανά σφάλματα στον κώδικα. Τα προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών που μαθαίνουν να προσαρμόζονται αποτελούν μέρος του αναδυόμενου τομέα της [[Τεχνητή νοημοσύνη|τεχνητής νοημοσύνης]] και [[Machine learning|μηχανικής μάθησης.]]

Οι πρώτοι υπολογιστές ήταν καθαρά μηχανικοί. Τη δεκαετία του 1930 ηλεκτρομηχανικά μέρη χρησιμοποιήθηκαν στις τηλεπικοινωνίες και το [[1940]] ο πρώτος καθαρά ηλεκτρονικός υπολογιστής κατασκευάστηκε με [[Λυχνία κενού|λυχνίες]]. Από την δεκαετία του [[1950]] οι λυχνίες σταδιακά αντικαταστάθηκαν με [[τρανζίστορ]] και στα τέλη της δεκαετίας του [[1960]] και στις αρχές της δεκαετίας του 1970 άρχισαν να χρησιμοποιούνται τα [[ολοκληρωμένο κύκλωμα|ολοκληρωμένα κυκλώματα]] από [[ημιαγωγός|ημιαγωγούς]] με τα οποία έγιναν και οι [[μικροϋπολογιστής|μικροϋπολογιστές]] που αποτελούν μέχρι σήμερα την κυρίαρχη τεχνολογία δημιουργίας υπολογιστών.

Τα σφάλματα σε προγράμματα υπολογιστή είναι γνωστά ως "bugs". Μπορούν να μην είναι σοβαρά και να μην επηρεάζουν τη χρησιμότητα του προγράμματος, ή να έχουν μόνο μικρές επιδράσεις. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορούν να κάνουν το πρόγραμμα ή το σύνολο του συστήματος να "κολλάει", δηλαδή να μην είναι ανταποκρίσημο σε ενέργειες όπως η ανάγνωση συσκευών εισόδου. Το σύστημα μπορεί να μην ανταποκρίνεται στην είσοδο από το [[Ποντίκι (υπολογιστές)|ποντίκι]] ή το [[πληκτρολόγιο]], ή ακόμη να καταρρέει και να είναι αναγκαία η επανεκκίνησή του. Μερικές φορές καλοήθη σφάλματα μπορεί να χρησιμοποιηθούν για κακόβουλους σκοπούς από έναν παράνομο ο οποίος χρησιμοποιεί τα λεγόμενα [[Exploit (computer security)|exploits]], ένας κώδικας σχεδιασμένος να επωφελείται από ένα σφάλμα και να διαταράσσει την ορθή εκτέλεση προγραμμάτων ενός υπολογιστή. Τα σφάλματα σε ελάχιστες των περιπτώσεων οφείλονται στο υλικό του υπολογιστή. Δεδομένου ότι οι υπολογιστές απλώς εκτελούν τις οδηγίες που τους δίνονται υπό μορφή προγράμματος, τα σφάλματα είναι σχεδόν πάντα το αποτέλεσμα λάθους του προγραμματιστή ή παράληψης στον σχεδιασμό του προγράμματος.