Ερυμάνθιος κάπρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
 
Γραμμή 6:
Στον [[Ερύμανθος (μυθολογία)|Ερύμανθο]] είχε χαρίσει η Θεά [[Άρτεμις]] έναν τεράστιο [[αγριόχοιρος|αγριόχοιρο]]. Από εκεί εξορμούσε σε ολόκληρη την περιοχή της [[Δήμος Αροανίας|Ψωφίδος]] και του [[Δήμος Λασιώνος|Λασιώνα]] στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]], όπου τρομοκρατούσε και κατέστρεφε τα σπαρτά των χωρικών, ενώ με τους χαυλιόδοντές του ξέσκιζε όποιο ζώο έβρισκε μπροστά του. Αυτό το αγρίμι ενοχλούσε ακόμη και τους [[Κένταυροι της Φολόης|Κενταύρους]], οι οποίοι δεν μπορούσαν να το αντιμετωπίσουν όταν κατέβαινε για τροφή ([[βελανιδιά|βελάνι]]) στο δάσος της Φολόης και για νερό στο φαράγγι.
 
Ο [[Ευρυσθέας]] (ξάδερφος του Ηρακλή και βασιλιάς των Μυκηνών) του ανέθεσε να πιάσει τον κάπρο και να τον φέρει ζωντανό στο [[Άργος]] (περιοχή της Πελοποννήσου), βέβαιος ότι ο Ηρακλής δεν θα μπορούσε να τοτον πιάσει. Ο ήρωας όμως, προτού βγει για κυνήγι, πέρασε από τον φίλο του Κένταυρο [[Φόλος|Φόλο]] για να πάρει πληροφορίες για το άγριο ζώο. Έπρεπε να έχει επιδεξιότητα, ώστε να μην τοτον σκοτώσει, γιατί ο άθλος του δεν θα εκτελείτο, αλλά ούτε και να τοτον πλησιάσει από μπροστά γιατί θα τον ξέσκιζε με τα άγρια δόντια του. Έπρεπε λοιπόν να τοτον προσεγγίσει κρυφά από τα πλάγια και να τοτον δέσει.
 
Έτσι ο Ηρακλής, παρά τις προσδοκίες του Ευρυσθέα, πέτυχε με το τέχνασμά του να οδηγήσει το ζώο στο [[Φολόη|Φαράγγι της Φολόης]] στο γεφύρι του Μπερή στο Αντρώνι που είχε φράξει με δίχτυ. Πήρε στους ώμους το ζωντανό αγριογούρουνο και το μετέφερε στις Μυκήνες. Όταν αντίκρισε ο Ευρυσθέας τον Ηρακλή φορτωμένο με τοτον κάπρο κρύφτηκε σε ένα μεγάλο πιθάριπίθο. Ο Ηρακλής σαν ανάθημα έστειλε τα δόντια του κάπρου στοστον Ναό του Απόλλωνος της Κύμης.
 
== Ο κάπρος στην αρχαιολογία ==
Ο Ερυμάνθιος κάπρος βρισκόταν στις μετόπες του Ναού του Διός στην Ολυμπία μαζί με τις παραστάσεις των Δώδεκα Άθλων του Ηρακλή. Επίσης τοτον συναντούμε σε πολλά [[Νόμισμα (Κέρμα)|νομίσματα]] της Αρκαδίας, της Ηλείας, της Μακεδονίας, της Αιτωλίας, της Φωκίδας και της Σικελίας.
 
== Αλληγορία ==
Γραμμή 17:
 
== Λαογραφία ==
Στην περιοχή, λόγω του δάσους και της βελανιδιάς, από τους αρχαίους χρόνους ήταν ανεπτυγμένη η χοιροτροφία. Για να τιμήσουν τα ζώα είχαν φτιάξει τη [[Χρυσή Γουρούνα]] με τα δώδεκα χρυσά γουρουνόπουλα, που πολλοί [[αρχαιοκάπηλοι]] ψάχνουν ακόμα να βρουν. Το γουρούνι μέχρι και το 1960 ήταν η κυριότερη τροφή των κατοίκων. Το έσφαζαν την Τσικνοπέμπτη και έτρωγαν όλο τοτον χρόνο, με την δημιουργία του νόστιμου παστού ([[τσιγαρίδες]]). Όταν φυσάει η θύελλα τοτον χειμώνα στην περιοχή, ακόμη και σήμερα λέγεται ότι «μουγκρίζει ο κάπρος».
 
== Πηγές ==