Νόσος του Ντουπουιτράν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Εμφανίζεται αρχικά ως ένα ή περισσότερα μικρά σκληρά [[Οζίδιο|οζίδια]] που μπορούν να παρατηρηθούν, να καταστούν αισθητά-ψηλαφητά και συχνά με ήπιο πόνο, κάτω από το [[δέρμα]] της παλάμης. Σε ορισμένα άτομα που έχουν προσβληθεί, τα οζίδια παραμένουν το μόνο σημάδι της διαταραχής και σπάνια μπορούν να διατηρηθούν χωρίς θεραπεία, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις η κατάσταση σταδιακά χειροτερεύει. Πάνω από μήνες ή χρόνια, αναπτύσσονται στενές ζώνες ιστού που ονομάζονται κορδόνια. Αυτά τα κορδόνια βγάζουν σταδιακά τα επηρεασμένα δάχτυλα προς τα κάτω έτσι ώστε να καμπυλώνουν προς την παλάμη. Καθώς η κατάσταση επιδεινώνεται, γίνεται δύσκολη η αδύνατη η επέκταση των επηρεασμένων δακτύλων. Συχνά εμπλέκεται το τέταρτο (δακτυλιοειδές) δάκτυλο, ακολουθούμενο από το πέμπτο (μικρό), το τρίτο (μεσαίο) και το δεύτερο (δείκτη) δάκτυλα. Περιστασιακά εμπλέκεται ο αντίχειρας. Η κατάσταση είναι επίσης γνωστή ως η νόσος Dupuytren και η " σύσπαση Dupuytren " αναφέρεται με μεγαλύτερη ακρίβεια σε μεταγενέστερα στάδια όταν επηρεάζεται η κινητικότητα των δακτύλων. Ωστόσο, ο όρος χρησιμοποιείται επίσης ευρέως ως γενικό όνομα για την πάθηση.